zondag 31 oktober 2010


21 Dagen geleden schreef ik mijn laatste blogje.
Sjee zeg,
en weer ben ik uitgepraat.
Er is zat wat in mijn hoofd omgaat en zat wat ik aan het doen ben en wat me overkomt,maar erover schrijven lukt me gewoon niet. Ik ben inspiratieloos. De woorden stotteren op het vel. Er is geen flow, er is geen vanzelfsprekendheid. Er is geen blogje dus. Nou ja...wanneer ik weer rust heb zal het vast wel lukken. Vooral wanneer ik weer even echt helemaal alleen ben zonder verplichtingen. Want niets is zo funest voor de creativiteit als alle dagen druk in de weer zijn.
Nog even geduld dus!
______________________________________________


21 Days ago I wrote my last blog.
Gosh,
and again I am speechless.
There is enough whirling about in my head and enough going around and happening, but I just can't write about it. I have no inspiration.Words stutter on the page. There is no flow, no naturalness. There is no blog....Well ...it will be just fine when all is quite again. When I am totally alone whit no obligations. Cause nothing is so killing for creativity as being bussy all day long. So please patience for a while and I 'll be back.

~

zondag 10 oktober 2010

10-10-10






Mooie dag vandaag. We zijn het bos in gegaan.
Ik had dochterlief en zoonlief en vriendje en vriendinnetje...in optocht met Nerf Guns en mondharmonica's.
We waren een waar schouw- en vooral ook hoorspel. Het klonk als in de Zweedse series van de jaren 70, waar pippi en emiel en consorten al zingend door de natuur liepen. Ik vond het wel vermakelijk, de een schietende en schreeuwende de soldaat uithangen, de ander erachteraan als politieagent en dan nog twee dames die de mannen betoverden met hun muziek.(bevroren om precies te zijn) Heuvel op, heuvel af.
Wat is het toch mooi om kind te zijn........

__________________________

Beautifull day today.
We went to the woods.
I had son-dear, daugther-dear, friend and girlfriend with me....in procession with Nerf Guns and mouth-organs. It was a real spectacle for the eyes as wel as the ears. It sounded like the series of the seventies were pippi and emiel went walking and singing through nature. It was very amusing. One schooting and banging, the other dressed as a police agent running after him, and the girls behind enchanting them with their music(it was supposed to freeze actually) Up hill and down hill.
It so nice to be a child..........

~

zaterdag 9 oktober 2010

~Droom/Dream~


Ik droomde over mijn moeder,
dat ik haar had opgehaald uit het ziekenhuis. Ze zag er zo goed uit, heel gelukkig en gezond en fris. Haar huid was lelieblank en egaal. Zo heeft ze het nooit gehad. Ze zag altijd wat grauwig, en gegroefd en ongelukkig en verongelijkt. Dit was zo'n verassing.
Alleen was ik er niet blij mee......

Ze liep naar binnen, ging zitten op de bank(die aan de andere kant van de kamer stond), trok haar broekspijpen omhoog en zei....

"zie je dat, mooi hè zijn mijn benen nu, ze zijn helemaal beter"

(ze had wondroos voor ze stierf) en ik zei wat afwezig..."ja heel goed"....en liep naar de keuken. Ik vroeg me af hoe ik haar toch moest gaan vertellen dat ik alles van haar al had weggedaan en dat dochterlief nu in die kamer sliep. Dat ik alle spullen al weggedaan had, ze had niets meer! Ik wist het even niet meer....ik kon toch ook niet weten dat ze weer terug zou komen nadat ze dood was gegaan????

....en toen moest ik zo hard huilen ...

Het kwam van heel diep, ik stikte er zowat in

en werd met hartkloppingen wakker.

___________________________________________

I dreamed a dream about my mother.

I had picked her up from hospital. She looked so good and happy and healthy and fresh. Her skin was llilywhite and smooth. She never looked that way as far as I can remember. She always looked sort of greyisch, so sad, unhappy and dissapointed in life. This was such a surprice.
But it did not make me very happy......

She walked in and sat down on the couch.( it stood on the other side of the room) pulled her trousers up and said triumphant;

"Do you see that? They look beautifull don't they? They are cured, all cured!"

( She had erysipalas before she died) And I said somewhat distracted..."Yeah very nice"...and walked to the kitchen. I wondered how on earth I was going to tell her that I cleared her room, that she had nothing left and that daughter-dear slept in het bed now. All her stuf was gone. I did not know what to do....how was I to know she was coming back after she had died??????

...Then I had to cry.....

So very hard, it came from the depts of my soul. I nearly chocked in it.

I woke up, with my heart beating very hard in my chest.

~

vrijdag 8 oktober 2010

~herinneringsstapeltje~


Wolky

paddestoeltje en vrouwenmantel


herinneringspiraal voor mijn moeder..

tis nu 7 maanden geleden dat ik deze oprichtte, inmiddels is de spiraal helemaal overgroeid door het gras. Alleen het stapeltje staat nog fier rechtop. net als de herinnering.
Ik stelde me voor dat ik dicht bij mijn moeder kon komen als ik die spiraal zou lopen. dat het stapeltje stenen als een altaar was, mijn lijntje naar de hemel. Waar we in de geest samen konden zijn. Waar God de hemelen even zou openen, zodat we elkaar weer konden ontmoeten. Tegenwoordig is ze aanwezig in mijn dromen.....

_________________________

It's been 7 months ago when I erected this , the spiral has been overgrown by the grass since then. The pile of stones is still standig boldly upright. Just like the memory.
I imagined that walking the spiral would bring me close to my mother. That the pile of stones was like an altar , my link to heaven. Where we could be together in spirit. Where God would open the heavens for a while, so we could meet. Lately she has been there in my dreams.....

~