toch wel

De computer staat al een tijdje op non-actief.

Hij doet het niet meer,

heeft er geen zin meer in denk ik zomaar,na al dat geweld van zoonlief.

Hij presteert het om elke computer te laten vastlopen,die is dan compleet in shock.Gaat zelfs niet meer uit,bevroren zeg maar,zolang mijn zoon in de buurt blijft.

Nu was de mijne aan de beurt.

Bij het opstarten de volgende morgen zei hij:

"je doet het zelf maar,zoek het uit!"

Computeranalfabeet die ik ben, heb ik me een rotje gezocht en gevonden hoor ,maar geen idee hoe ik dat ding aan de praat moet krijgen:-/

Gevolg is dat zoonlief zich verveelt,

STIERLIJK!

Om dan boos te worden en te eisen dat we wat gaan doen.

Maar ik ben bezig,bovendien ga ik geen bezigheden organiseren ,omdat hij niks weet of wil verzinnen.

Dahag

Ik ben gekke Gerritje niet.

Ik heb wel wat beters te doen.Trouwens,hij heeft ook wel wat beters te doen dan nutteloze luidruchtige speletjes op de computer te spelen.

Dat vervelen van hem gaat altijd zeer luidruchtig,

errug irritant is dat.

En als hij dan plotsklaps een idee heeft en meteen aan de slag wil is het al heel snel een ravage.Waarop ik weer boos wordt.,want er wordt niet van te voren overdacht hoe wat wanneer waarom er iets gedaan wordt.Het moet gewoon nu en meteen en snel gebeuren.

Als het maar gebeurt dus!

Dat is zijn enige gedachte(en of ik mee wil werken natuurlijk,dus ren ik me rot om rampen en rotzooi te voorkomen)

Ik kan letterlijk in de stress schieten,kan het niet bijhouden zo snel gaat hij.

NU EVEN NIET! staat me op het voorhoofd geschreven.

Vandaag probeerde ik mijn oude imac weer aangesloten te krijgen op het net.

Dat lukte dus niet,

ik weet niet wat ik verkeerd deed,maar ik deed het wel.

Teleurstelling alom dus,

want deze imac was de eerste in zijn serie,dus mooi niet in staat om de spelletjes van zoonlief te draaien.

Verveling dus

MEGA

De lego was balen,

de transformers YEK

naar buiten wou hij alleen naar de speeltuin bij de dijk of de klimtouwen in de schooten,of ik even aan wou treden en NU in de kleren wou schieten om erheen te gaan.

AAAARRRRGGGGH

NEEEEEEEEEEEEEE

Waarop hij boos werd,

begon te brullen,

eigenlijk wel alles in elkaar wou wimmeren,

toen zusje zei:

"zullen we op de trampooo?"(ooo dank je wel lieverdje)

Zijn gezicht klaarde op,

"Jaaaaaa!"kwam er uit zijn mond,waarop hij naar buiten spurtte en er flink gesprongen werd,een minuut of 5.

Toen kwam hij weer binnen,

rondje kamer,zitten,liggen.hangen,staan,

spullen tevoorschijn halen en

toch maar weer op de trampo,

vriendinnetje erbij,

voor spelen,

ruzie maken,

zoonlief weer naar binnen,

Stomme meiden....

Grom grom grauwel grom,

om vervolgens tv te willen kijken,dus aan te zetten en daarna toch maar met de lego te gaan spelen.(alles weer over de vloer)

Soms,

heel soms,

wens ik mijzelf zo'n 15 jaar terug in de tijd,

toen ik nog helemaal alleen in een huisje woonde met mijn poes en kat,

lesgaf op de LTS,elke dag naar Alkmaar buste,en 's avonds heerlijk rustig op de bank naar mijn favoriete tv programma keek.

Wat een zaligheid zeg,ik heb al lang niet meer zo rustig op de bank gezeten.

Dat was nog eens genieten.....Lo en Solly op schoot te knorrelen.Zondags zo lang mogelijk in bed,lekker relaxen,eindeloos tijd om boeken te lezen,

en verder niks geen gezeur....

en niemand met wie ik rekening hoefde te houden,

niemand......

tja...

dan denk ik de stilte en de eenzaamheid er maar niet bij,

de hele dag geen stom woord hoeven zeggen ,op het gewauwel tegen de katten na dan,want ik was alleen.En van gekkigheid niet weten wat ik dan weer moest doen...

Ik weet niet wat erger is.

een dol enthousiaste zoon die overal waar hij komt een enorme bende achterlaat en een dochter de zo graag kookt maar liever niet opruimt zodat haar kamer vaak een onneembare vesting is.

Of de stilte van de eenzaamheid.

Dan toch maar die zoon,die nu de opwindlamp op de grond heeft gezet om zijn schaduw op de muur en het plafond te verHULKen.

WOEHAAH

Stoer....

"zie je dat mam,ik maak mijn schaduw groot"

Terwijl dochterlief zich als prinsesje voordeed in het licht.

Of dat ze net daarvoor hardop bedachten om mij te laten schrikken en of ik even wou komen......

En nu samen op bed zitten te zingen met een video van Bassie en Adriaan.

~O wat fijn,

O wat fijn,

om een biele bale bakker te zijn~

Ik ben bekaf,

gesloopt en moe,maar wat is het fijn om ze zo te horen zingen.

O wat fijn

O wat fijn

om een miele malle moeder te zijn.

Toch wel.

~

~

~het zijn de kleine dingen die het doen~

Ik ben een echte muts.

Zo eentje die het allerliefste thuis zit,op de bank bij mijn kacheltje met een mutsenblad en thee met koekjes of chocola.En dat alles in mutsenkleding natuurlijk.

Het moet wel lekker zitten!

Zaaaaaalig.

Daar kan ik zo van genieten.Dan blader ik in een magazine en lees mijn favoriete columns door.Ja dat is echt mijn moment.

Muts die ik ben hou ik natuurlijk ook van de mode reportages.

Elke week staat er wel iets in;hoe je gekleed dient te gaan en welke make-up er goed bij past,hoe je haar moet zitten en welke ascesoires je erbij hoort te dragen.

Soms duizelt het mij wel eens hoor.

De ene keer zijn het de smoky-eyes die hot zijn,dan moet je weer naturel,of een verleidelijke rode mond en rood gelakte nagels.

Diepe decolletés of juist hoog gesloten,korte rok,lange rok,strakke broek of juist ala Marlene Dietrich.Platte hakken of juist van die palen waar je dan verleidelijk op mag wiebelen.

Alles komt voorbij en dat allemaal in 1 seizoen.

Gelukkig ben ik een muts~!

Ik kijk en bewonder,

en bedenk me dan lichtelijk opgelucht dat ik er niet aan kan voldoen.

Aan dat ideaal plaatje dus,

ik bedoel maar,

paalhakken zijn aan mij niet besteed.Zwakke enkels weet je wel,

er is niks sexy aan zwikken.

Voor mij geen paalhakken dus,

de diepe decolleté vind ik veel te koud,

bovendien zit er te weinig om te laten zien(mijn grootste frustratie trouwens)

De smoky eyes vind ik te bewerkelijk en bovendien heb ik vaak traanogen,

bleek ben ik al dus foundation hoeft niet en rimpels vul je echt niet op met een laag poeder,geen wolk over mijn gezicht dus.Daar moet ik alleen maar van hoesten.

Ik hou het simpel,

als ik de deur uitga wel te verstaan.

Binnen ben ik een muts(en ook wel een slons moet ik eerlijk bekennen)

Daar loop ik in pyjama,zo'n flanellen met bloemtjes EN gebreide sloffen!

Dat kan me binnen niks schelen.

Buiten wel natuurlijk.

Dan heb ik mijn goede goed aan!

Meestal!

Maar zondagse goed bezit ik niet.

Ik hou er niet zo van om er altijd uit te zien alsof ik naar een feestje ga,ik hou ook niet zo van feestjes eigenlijk.Ik ben best wel saai.....eigenlijk wel.....

Maar goed....het zondagse "pak"dus.

Ik kan me nog goed herinneneren dat ik als meisje een zondags"pak"had.Mijn mooiste kleding,en die mocht ik dus alleen voor net aan ,dat was toen zo,op zon en feestdagen dus!Maakte niet uit hoe hard je groeide....soms kwam ik amper toe aan het dragen van mijn mooiste kleding.

Belachelijk vond ik dat!

Maar mijn moeder was onverbiddelijk!

Ik besloot om "later als ik groot ben"nooit meer een zondags "pak"te hebben.

Bij mij is het dus altijd zondag.

Of doordeweek ,het is maar hoe je het bekijkt natuurlijk.

Daarom kan ik me ook zo verbazen over de reportages in mijn mutsenbladen over de feestdagen.

Heden ten dag moet je zelfs met pakjesavond een zondags"pak"aan.

HUH?

Ja echt,

feestavond weet je wel.

Je kunt dan echt niet aankomen met je door-de-weekse-goed hoor,dat snap je toch wel!

DUHUH!

Nee,

ook voor Sinterklaasavond zoek je je mooiste kleren uit,en pak je jezelf mooi in,in een zondags"pak"dus!

En het liefst ga je dan ook nog even langs de schoonheidsspecialiste en kapper,"all the way",als het moet dan moet het goed!

Over decadentie gesproken.....

er komt nog net geen 3 gangen Sinterklaas-menu op tafel.

Lijkt me ook niet te doen,

in dat zondagse"pak",

nee,

Dat bewaren we voor de kerst.

Dan gaan we gezellig chefkokje en restaurantje spelen thuis,ala Jamie Oliver,om vervolgens keurig gekapt en gekleed aan te schuiven aan de mooi opgesierde tafel MET menu kaartjes en plaatskaartjes en tig-delig bestek en mooie glazen en dat OOO zo mooie kleed en die kandelaars en en en.....gezellig te gaan tafelen.

PFFFFFFFF

Ik wordt al moe als ik eraan denk.

Wat een werk,want met koken alleen kom je er niet hoor,

ook de tafel moet gestyled en de kamer en de kerstboom,alles moet bij elkaar passen en dan moeten de kadootjes nog onder de boom,mooi wel te verstaan,met lintjes en strikjes en mooi papier.Alles in kesrtsfeer,

er ligt nog net geen nepsneeuw op de stoep.

Het ziet er wel altijd mooi uit he,in die mutsenbladen,

Jaaahhhhhhh,Zucht.

Echt om bij weg te dromen,

en dat doe ik dan ook maar even,

ik droom mezelf in de film die "perfecte kerst" heet,

compleet met sneeuw en ijs(als we dan toch perfect willen)

Dan zie ik mezelf aan tafel,alles in perfecte harmonie met elkaar,net zoals in de bladen,en eet ik met smaak alles wat ik normaal helemaal niet eten kan,omdat ik dan opzwel of ga piepen.

Om vervolgens wakker te worden in mijn lekkere zachte flanellen bloemetjes pyjama en gebreide sloffen.

Ik zucht nog even diep...wat een heerlijke droom was dat.

Ik bedenk me dan toch wel weer opgelucht dat ik gewoon uitslaap met de kerst,boerenkool met worst eet ofzoiets,dat we daarna een film doen op de bank,en heeeel misschien is er wel sneeuw(je moet wel wat te wensen over houden)

Dan gaan we naar buiten!

Om maar even in de woorden van Saskia en Serge te zingen;

~Het zijn de kleine dingen die het doen die het doen,

het zijn de kleine dingen die het doen!!!!~

En zo is het maar net!

~