zondag 31 mei 2009

dagje uit...

http://94.100.113.148/597900001-597950000/597902801-597902900/597902814_6_kfZv.jpegGezandstraalt en moe en rozig en vooral rood,zo zie ik eruit en zo voel ik me nu.
Het zand zit overal,zelfs achter mijn oren en ik ben niet eens in het water geweest...tenminste niet verder dan de knieën(en met kleren aan!,ik moest zoonlief redden die gevallen was bij de pier,ik heb de legging opgestroopt tot boven de knieën en ben het water in gegaan)

Vanmiddag zijn we bepakt en bezakt op weggegaan naar HET STRAND!!!!
In colonne op de fiets,achter de voetbalvelden langs en verder over het hengstepad.Het was druk op de paden en ik dacht dus dat het ook wel druk op het strand zou zijn.....
Niets was minder waar,het was welliswaar niet uitgestorven maar echt druk...nee....er was genoeg ruimte,plenty,en veel wind!
Maar ach,bikkels als wij zijn,zijn we doodgemoederd naar de vloedlijn gelopen en hebben daar kamp opgeslagen.De kinderen stapten uit de kleren en op naar het water,zoonlief als eerste,dochterlief en vriendin erachteraan.overal hoopjes kleding achterlatend.En ik ben gelijk maar gaan graven.....ik lijk tegenwoordig wel een Duitser.Ik hoor ons nog hoonlachen vroeger over dat kuilengegraaf....maar wat een slimmerikken waren dat toch.Ik heb dus eerst een kuiltje gegraven,heel bescheiden....het was evengoed een hels karwei in die harde wind,en toen heb ik de parasol erin vastgezet,grote hopen zand tegen de randen aan,ZO die kon niet meer weg!
Daarna heb ik de kleren bij elkaar gezocht,inmiddels al aardig onder het zand gewaaid,en daarna heb ik mezelf met boekje geïnstalleerd bij de parasol.
Nee ik doe de kleren niet meer uit tegenwoordig,
dan moeten de mussen toch echt van het dak vallen.
Bovendien is er geen badpak of bikini die flatteus staat bij mijn inmiddels uitgedijde lichaam.
O nee,ik ben niet ontevreden hoor,
eigenlijk ben ik wel blij dat ik niet meer plattebuikjes-dun ben,want met de kilo's zijn mijn gezichtplooien mooi gladgestreken,heb ik weer wangen,en een zachtere decolleté,ben ik niet zo bonkig meer,maar ja.....heb ik dus wel een buik......en aan die buik kan ik maar niet wennen.
Zoiets is helemaal niet erg als het een gewone dag is,ik werk hem wel weg met mijn kleren,en dan is er niks aan de hand,maar op het strand valt er niks weg te werken.
Ik bedoel maar,dat lapje stof stelt geen drol voor,dat volgt de contouren zeg maar,en die wil ik juist verhullen......en een steunbadpak is me te strak,krijg ik het benauwd van,een jurkjesbadpak te oubollig,en een bikini te niks verhullend....of ik moet gaan beweren dat ik 4/5 maanden zwanger ben,dan is iedereen meteen uitgelult natuurlijk.Maar ja dan moet ik na het zomer seizoen weer gaan uitleggen waarom het kindje maar niet wil komen.Nee,dat is dus geen optie....voor nu laat ik de kleren nog even aan......
Moet het niet zo hard waaien natuurlijk,want vandaag stond ik dus mooi in mijn dikke buik te staan....alle kleren plat tegen de huid aan gekleeft.Maar ach,er was nauwelijks een kip op het strand en die er wel waren waren te oud om zich er druk over te maken....oma's en opa's met hun kleinkinderen.
Affin,ik heb gelezen,ongeveer,en gedroomd over vroeger;
over hoe we toen bezakt en bepakt met een hele club vriendjes en vriendinnetjes naar het strand LIEPEN!!!!!! door de lage duintjes en dan het pad op naar het strand,in colonne,want iedereen ging naar dat strand.Beredruk was het altijd op dat huisvrouwenstrandje,en reuze gezellig.Dan kwam je eindelijk boven aan,waar iedereen stond bij het ijskarretje van Laan en bij de eerste hulp voor ongelukjes.En dan ging je via een soort houten trapflonder naar beneden,aan de rechterkant,in het midden was een leuning en aan de andere kant liep men omhoog.Het was er druk,gezellig en er was reuring.Veel kinderen en moeders en Duitsers in de zomer.De zwarte palen van de pieren stonden nog fier rechtop,en daar werd altijd stoer op geklommen door de groters.Langs het prikkeldraad waren de meest begeerlijke plekjes,het was daar warm en daar kon je dan helemaal een hutje bouwen met windscherm en handdoeken op het prikkeldraad.Je ging met zijn allen,van alles mee.
Nivea
voor de huid, limonade in de fles en een centje voor een ijsje.
We waren de hele dag zoet..
Zo zat ik mijmerend op het stand vandaag....wat is er toch een hoop veranderd zeg....de eerste hulp is er al jaaaaaren niet meer,evenals het ijskarretje van Laan,de weg naar beneden gaat over gloednieuwe betonnen platen en het publiek is enorm uitgedund.De ijscoman komt tegenwoordig met een tracker over het strand aan rijden,en dan moet je nog uitkijken ook dat je niet in de weg staat.Schepijs met nootjes of spikkels is er ook al niet meer bij....ze komen met twee grote vrieskisten in de achterbak.
Niettemin hebben de kinderen zich enorm vermaakt,geen kind aan ze gehad.Krabben gevangen en een krabbenhotel voor de beesten gemaakt.Er verscheen een kasteel,ze hebben gezwommen,en nog een kasteel van zandstenen gemaakt.Er is over het water gelopen( de pier was net niet zichtbaar)en het eiland is gekoloniseerd(de zandbank kwam boven water)
En toen de dag zowat om was gingen ze nog reddertje spelen,je weet wel,de drenkeling uit het water redden.Een beetje Bay Watch maar dan op het huisvrouwenstrandje.Ze renden zelfs net zo hard.Pamela Anderson was er niks bij.
Waarom we nu naar het strand gingen?
Nou kijk,
dochterlief had van de week een nieuwe tankini gehad,en die wou ze uitproberen in het zwembad,maar daar wou ik niet heen.(kost geld en exceem en die buik )
Dan maar thuis in het badje.
Dat lukte niet,ik kreeg de slang niet aan de waterkraan,dussssss toen bleef het strand over.
De tankini heeft ook een mooi rokje...en dat alles is nu dus ingewijd,
hoe het zat?
plakkerig en kleverig......tja!
~

woensdag 20 mei 2009

winst!!!!!!

Vier dagen verder,
zijn saldo staat op 12 euro inmiddels,dat gaat goed.
We hebben de markt nog geprobeerd.
5 Uur opstaan en om 6 uur rijden en toen wachten en wachten en wachten en wachten....de markt ging immers pas om 10 uur open.Dat duurde zo lang dat ze alvast de spullen begonnen
uit te pakken en zoonlief al tig rondjes op de markt had gelopen,in de hoop ergens te mogen helpen.Half 8 alles keurig klaar,veeeeeel te vroeg natuurlijk,
en toen begon het te waaien...........hard!
Niet lang daarna kwamen de druppels,nog het een en ander afgedekt,
zou hier en daar een buitje zijn was al gezegd...nou ja een buitje is toch niet zo erg?
Het buitje werd een BUI!
Wij de auto in,en ik later toch maar alvast weer wat inpakken,want het werd zo wel erg nat.
Alles onder de parasol gezet, en even later in de auto.Zoonlief kwam helpen en werd zeiknat...dochterlief moest alweer naar de wc en werd zeiknat....
ze was er wel klaar mee na 15 minuten hoosbui.
"Ik ga naar oma!"zei ze teleurgesteld"ik weet niet of ik nog kom hoor.....
misschien als het droog is"
Ik heb nog een tijdje in de auto gezeten met zoonlief en toen was ik er ook helemaal klaar mee.Onze koopwaar was zo nat geregend dat het in een plasje lag
(de kleding,die ik had afgedekt)en het gras waar we stonden was een modderpoel geworden.
Tel daar onze natte kleren,sokken en schoenen bij op en het was duidelijk dat wij deze dag niet meer op de markt gingen doorbrengen.En zo reden we om half 10 naar oma,alwaar we de kleren in de droger smeten en ons warmden aan de kachel en een kop warme thee.
Niks verkocht dus!

Inmiddels heb ik voor dochterlief ook foto's gemaakt van haar verkleedkleren en die gaan dan ook op de marktplaats.Kan zij ook een centje verdienen.Zonder slapeloze nachten,omdat ze veel te vroeg op moet staan en zonder dat natte pak en die prut-voeten.
Wel zo prettig!
~

maandag 18 mei 2009

lego transformer....en de marktplaats

jaaaaaaaaahhhhhh
Ik heb mijn eerste volger,YES YES YES!!!

"Ik mag ook niks van jou"kreeg ik vandaag van mijn zoon te horen.
Het zat zo,hij mocht van mij geen transformer voor VIJFTIG?!???!!!! euro kopen.
En toen kwam natuurlijk alles uit de kast,maar helaas....hij kreeg het niet voor elkaar.Dus is zoonlief aan het handelen gegaan op de marktplaats.Hij heeft iets in zijn hoofd en dat moet er komen.Inmiddels heeft hij al een paar potentiele kopers en hij ziet zijn droom al helemaal in vervulling gaan.Dat doet hij goed....
Zijn motto;"ik wil het hebben dus gebeurd dat!"
Hij is een goede voor "the Secret".Deze houding brengt hem ver...je zal het zien en beleven,tegen het einde van de week is alles verkocht of op zijn minst het bedrag wat hij nodig heeft behaald.
Oja...pappa is bereid om mee te betalen.....nou dat scheelt de helft.
Natuurlijk vraagt hij nu elke minuut of er al iemand geboden heeften of er al wat verkocht is.
Eigenlijk duurt het hem nu al te lang...
" 'T staat al de hele dag op de marktplaats."Jammerde hij net nog,"En nog niemand heeft geboden"
Hier krijgt hij een goede les in geduldig zijn,en in positief blijven,en in het loslaten...allemaal deugden waar hij best wel wat aan heeft.Want geduld is niet echt zijn sterkste kant,erger nog,alles moet het liefst NU of nog beter GISTEREN al voor elkaar zijn.Positief blijven is ook zoiets,als het niet NU zover is dan gebeurd het NOOIT natuurlijk.Met veel gebrul en gejammer wordt dat dan kenbaar gemaakt.(zoooooooo vermoeiend)
En loslaten?Huh? Wat is dat?
Affin,hij wordt deze week weer een stukje wijzer hoop ik.En ik hoop dat zijn handelsgeest flink wordt aangewakkerd.Is altijd handig voor later.
Hij doet aan OPRUIMING dus.
Nu kwam dat mooi uit,want hij groeide uit zijn kamer vandaan.Opruimen had nog nauwelijks zin,geen plek om te bergen.Al dat spul wordt nu als het even lukt te gelde gemaakt.
Eigenlijk wou hij op de markt gaan staan,bij de geitjes,je weet wel,het plekje van opa.Dan zou ik hem een "liffie" geven, daar dumpen met de spullen en dan ging hij verkopen...hij rekende het alvast voor;
De transformers kosten een euro(ja ook die hele dure!!!!)dat waren er 5 dus wel 5 euro,
en dan had hij wel een stuk of 50 VHS films...allemaal 50 cent?nou dat was dan mooi 25 euro.
Zijn leger tanks voor 2,50 de stuk en PC spelletjes...ach 50 cent of een euro hoor, is wel genoeg(ja ook die sims 4 deluxe edition)......
Al met al kon hij dan alvast wel een bestelling doen voor dat geld wat hij toch al bijna in zijn zak had zitten(hij hoefde er alleen nog maar even voor op de markt gaan zitten toch?)
"Mag ik die dan?Dan schiet jij het voor en dan betaal ik jou als ik alles verkocht heb."
Ik stonk er bijna in,zo overtuigend wist hij het te brengen.
Maar helaas,hij moet toch echt eerst daar zitten,ZELLUF weet je wel,ik wil er best naast zitten hoor,met een kopje thee en wat broodjes,de boel in de gaten houden enzo,maar meer ook niet.
Dat was niet echt naar zijn zin,dat snapt u wel.Het heeft hier echter wel iets teweeg gebracht.
Hij is nu dus handelaar op de marktplaats.
In de tussentijd maakt hij dan maar transformers van lego.Je moet toch wat ...
Vraag me af waarom hij dat niet eerder bedacht,
het is een stuk goedkoper en veel leuker om te doen.
~

vrijdag 15 mei 2009

kaatsenballen enzo

Wij hebben kaatsenballen,ik koop ze al jaren voor de kinderen,maar tot nog toe gebeurde er niet zoveel mee.De balletjes werden heen en weer gesmeten in huis of er werd mee getennist ofzo....meestal belandde ze uiteindelijk in de tuin waar ze na een lange winter half vergaan waren en weg konden.Dan was het weer tijd voor een nieuw stel.
Tegenwoordig zijn het niet meer die balletjes die hol zijn van binnen,ze zijn nu massief,het zijn net hele grote stuiterballen.Ze stuiteren alleen ietsjes minder.
Ik was vroeger een vervent kaatsenbalstertje,geen muurtje was veilig,en bij gebrek aan muurtjes gingen de ballen omhoog.Dan zong ik dat liedje en deed de kunstjes erbij.Niks was me te gek.Twee,drie en tot zelfs vijf ballen kaatste ik erop los.Bovenhands en onderhands en omhoog en dan weer tegen de muur,onder je been door en klappen in de handen en kusjes geven en ga zo maar door,ik kon het allemaal.
Natuurlijk had ik daar flink op geoefend,ik vond het ook zo leuk.
Dus bedacht ik me jaaaaaren terug dat dat ook leuk was voor mijn kinderen.
Ik zie nog die gezichten voor me....O leuk,drie balletjes.....de een was 4 en de ander 2 jaar oud.Van kaatsenballen is het nu 6 jaar later nog steeds niet gekomen.De balletjes zijn er elk jaar weer hoor,daar ligt het niet aan.Maar de kinderspelletjes uit mijn tijd zijn nu niet allemaal meer zo in zwang.Kaatsenballen,dat kent de gemiddelde scholier helemaal niet.
Tijd voor een introductie dus,we gaan een klein workshopje houden.
Dat liedje...hoe ging dat ook alweer?

Karel 1 brak zijn been (1x hinken)
Karel 2 sprong over de golven van de zuiderzee (2x springen)
Karel 3 had een drieling op zijn knie (rechterknie optillen en 3x aantikken)
Karel 4 dronk 4 glazen amstelbier (4x hand naar mond)
Karel 5 sloeg zijn wijf (5x op borst slaan)
Karel 6 stampte de kurk op de fles (6x stampen)
Karel 7 wachtte even (???)
Karel 8 stond op wacht, schopte steentje in de gracht (8x over grond schoppen)
Karel 9 voetje vegen (voeten vegen)
Karel 10 kuste juffrouw Jozefien al in een vliegmachien (10x kus op hand)
Karel 11 ben ik zelf (11x borst aantikken)
Karel 12 sloeg de bimbamklok van 1 tot 12 (onderhands, bovenhands 12x)


Morgen ga ik met de dame en heer voor het huis zingen en voordoen hoe het moet,en dan hoop ik dat ze daarna zelf aan de slag gaan en een rage gaan ontketenen.
Of op zijn minst een hele tijd zoet zijn in de buitenlucht.
Wisten jullie trouwens dat het ook nog heel erg goed is voor de motorische en intellectuele ontwikkeling?
Neeehee?
Zal het even uitleggen,
met kaatsenballen leren ze hun handen los van elkaar te bewegen,en ze moeten nog samenwerken ook.Door het liedje tegelijkertijd te zingen moeten ze ook nog de nodige concentratie uitoefenen.Samenwerking tussen links en rechts ,onder en boven worden zo gestimuleerd.De samenwerking tussen de linker en rechter hersenhelft wordt hier ook gelijk gestimuleerd.Er worden daardoor neurologische verbindingen in de hersenen aangelegd....de paden waarlangs het leren gaat.
Dat is dus goed voor het lezen en schrijven en rekenen.Zonder dit gaat er van alles mis ....je kunt wel zeggen dat spelen een hele goeie remedial is,en goedkoop,ook dat nog.Het kost helemaal niks om de kinderen zo te laten spelen.
Dit is wel even ander koek dan Brain-Gym.Dit is spelen!


Ondertussen verzin ik nog een paar van die workshops;
touwtje springen met liedjes,hinkelen in 3 varianten,touwfiguurtjes maken op de hand,handklapspelletjes,ook met liedjes.......nou ja, we kunnen wel even vooruit dus.....
laat de zomer maar komen!!!!!!
~

Anna.

Wij werden gebeld die ochtend van 12 februari met de mededeling
dat het nu echt aflopende zaak was.Ze was nu echt aan het sterven,
maar we hoefden ons niet te haasten hoor,het had nog wel even tijd.
We hadden er al 2 nachten en een dag waken op zitten,de hele familie was er aanwezig.
Om de beurt zaten we aan haar bed,haalden herinneringen op en wreven haar over de handen en het hoofd.Ze huilde in haar coma,en ze was zo vreselijke koud.
Buiten sneeuwde het die dagen.Het was zo'n koude winter,die zondag had ik nog geschaatst met mijn broer,ik zou later komen.....
was ik maar wel gegaan,ik heb haar nooit meer kunnen spreken ....
................................................................................................

Daar moest ik weer aan denken toen ik mijn vorige blog schreef.
Aan die dagen voordat mijn Opoe(de moeder van mijn vader)stierf.Over hoe we met zijn allen beurtelings waakten aan haar bed,haar kinderen en aanhang en ik haar enige kleindochter.
Er was geen sprake geweest van geen tijd hebben,er werd tijd gemaakt.Ze is geen moment alleen geweest die laatste dagen,we waren voortdurend bij haar.
Het was iets wat we toen nog heel gewoon vonden,dat iets voor elkaar over hebben.
We hielpen elkaar als er verhuisd werd,de hele familie kwam gewoon opdraven,zo was het des te sneller klaar.En als er opgeknapt moest worden stonden we ook voor elkaar klaar.
Ik wist niet beter.........
Na de dood van mijn opoe is alles veranderd,het cement van de familie was weg,
er ontstonden kloven die na een aantal jaren niet meer te dichten waren.
Broers en zussen wilden elkaar niet meer zien.
Er werd teveel geclaimd werd er gezegd en ieder moest nu maar eens zijn eigen leven leiden.
Ook die ene oom die nog immer alleen was was niet meer welkom op de feestdagen.Ziekte en zeer ging aan elkaar voorbij ,en ook de mooie momenten zoals geboortes en huwelijken,
ze wisten niets meer van elkaar.

We zijn nu 18 jaar verder,
er is veel veranderd.
Je kunt wel zeggen dat er behoorlijk geconsuminderd wordt in relationele sfeer.
De agenda gaat open en er wordt gepland.Natuurlijk is er niet veel tijd met al dat gewerk tegenwoordig,dus de een of de ander moet dan wel afvallen.Je kunt niet aan iedereen aandacht schenken.
Vooral de moeilijke contacten ,je weet wel,die waarin er niet oppervlakkig en luchtig kan worden gedaan vallen af.De contacten waarin echte aandacht nodig is,waarin je je hart nodig hebt en ook een beetje onzelfzuchtig moet kunnen zijn.
...................................................................

Het was nog vroeg in de morgen,een mooie winterdag.
De zon scheen,ik droeg mijn broertje's badjas en had zijn sokken aan.
Ik had de afgelopen dagen bij mijn ouders gelogeerd en verder in het verzorgingstehuis gezeten.5 voor half 10 werd er gebeld,het was nu echt zover,we moesten komen.
Ik ben naar de badkamer gegaan om mijzelf te wassen.
Een moment van intense rust kwam over mij heen toen ik de kraan liet lopen.
De zon scheen,het leek wel lente en ik hoorde haar antwoord op mijn vraag in gedachten.
"Gaat het nu Opoe?"
"Het gaat goed Bianca" ...als in een zucht,
de knoppen barstten open,de vogels begonnen te zingen,en de zon......die straalde.
En ik wist het,ze leefde niet meer.
Toen we later in het verzorgingstehuis aankwamen waren we al te laat,
ze was nog geen 5 minuten na het telefoontje gestorven......
precies op het moment dat ik in de badkamer stond.
~

maandag 11 mei 2009

Dag pap......

op de VGLO 13 jaar oud

Daar zit je dan,even hyven en bekijken hoeveel vrienden je hebt en toen kwam ik jou tegen.
Jouw hyve is er nog en de foto's staan er ook nog op.
Je hebt welgeteld twee berichten,van mij en Jo en daarna werd het stil....
Het was de periode dat je aan de chemo ging,en niet lang daarna naar het ziekenhuis.
Inmiddels ben je al een hele tijd niet meer bij ons....en staat je hyves er eenzaam en verlaten bij.Het is heel symbolisch,zegt alles over hoe het allemaal gegaan is.De leegte en de oorverdovende stilte die volgde op jouw ziek zijn is hier schreeuwend aanwezig.
Ik ben er nog immer niet uit.....
WAAR WAS IEDEREEN???????????
Was iedereen zo druk met leven dat ze geen tijd hadden voor een afscheid?
Ging het leven zo erg door dat het niet nodig was om degene die afscheid van dat leven moest nemen daarin te steunen?
Ik hoor nog jouw verwijten en het verdriet wat je erom had.Je voelde je zo in de steek gelaten.
En ik hoor je nog huilen,om de kinderen die geen tijd hadden voor jou en later toen je al stervende was zelfs nog kwaad op je werden omdat je zo graag nog iets speciaals wou om te snoepen en zij daar niet voor naar een andere winkel wilden gaan.Je mocht dan wel dood gaan maar dat was nog geen reden om kwaad en eisend te worden,werd gezegd.
Jouw laatste weken waren zo zwaar,zonder de gesprekken die je zou verwachten met hen die je naast staan,want alleen ik kwam dagelijks,derest liet het afweten.....niks weten zij van wat je bezielde,niks van de nachtmerries die je had,de angsten,de eenzaamheid en het diepe verdriet.Wij drietjes hebben het moeten doen.

Ik wou dat ik het je had kunnen besparen,dat ik je had kunnen dragen,dat ik wat van je had kunnen overnemen.Ik wou dat je er nog was.....gewoon voor altijd.
Want wie vertel ik nu vol enthousiasme mijn doelen,en mijn dromen?
Wie luistert er nog zo vol overgave en leeft nog zo diep met mij mee?
Wie begrijpt waar ik mee bezig ben en duwt me de goed richting in?
Wie ziet mij,en niet de dingen die ik met mij meesleep,
wie neemt mij zoals ik ben zonder te willen sleutelen?
Ik kan niet anders zeggen dan dat ik je zo vreselijk mis en dat dat gemis nu nog steeds niet over is.Dat ik elke dag nog mis dat ik een bakje thee bij je kwam halen,en dat we samen op weg gingen om boodschappen te doen en naar de kringloop en alle gesprekken die we hadden al die jaren....dat mis ik,elke dag,elke minuut,telkens weer.
Soms heel erg,soms wat minder,
en dan hoor ik ook dit nog uit mijn boksen schallen.....

Jan smit-je naam in de sterren

Jouw verhalen tegen mij
Zijn verleden tijd

Zou het lot je leven leiden dan
Zijn de wegen al bepaald
Alles is veranderd sinds
Jij hier niet meer bent

Ik lees je naam in de sterren
Overal, waar ik ga ben of sta
Fluisterend hoor ik van verre
Jouw geluid, je leeft nog elke dag

Kan ik verder zonder jou
Staat de tijd nu stil
Was je nog maar even hier
Is alles wat ik wil

Alle vragen die ik je stellen wou
Dingen waar ik nog mee zat
Weet dat ik je missen zal
Omdat ik van je hou

Even geen consuminderblogje nu dus..........
~