★ *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★ |
Dag 4 van het voegen-uitboren-geweld bij de zij-buren. Dag 4 ook alweer van het ziek naar weer wat meer beter worden. Ik was van de week nogal over enthousiast bezig geweest in huis. Je kent het wel, je voelt je goed en dan ga je aan de slag en dan ineens merk je dat je ver, ver, ver over je eigen grens heen gegaan bent. Dat dus.
In mijn enthousiasme was ik bezig geweest met top down stoffen en zuigen en kasten uitmesten(de voddenboer komt maandag langs) en kamer dochter opruimen(helse bende maar ja ze was ziek dusssss) en dan ook nog 3 wassen draaien/ophangen en opvouwen. Toen ik tegen de avond de 4 kledingzakken naar beneden droeg ging ik door mijn hoeven.
De dag daarna begonnen ze hier op het dwarse rijtje met het uitboren van de voegen......
★ *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★
Gisteren dacht ik dat het wel weer een beetje ging. Maar dan til je een stapel krantjes voor de kids en merk je dat je toch nog niet bepaald de oude bent. Pffffff
Oud wijf voel ik me nu. Op zich te doen hoor, maar niet als je al dagen geen stilte meer hebt overdag. Is de voegenman even op pauze komt net de grasman weer herrie maken. En als ik nou een huis had wat geluidsisolerende was dan was het allemaal niet erg geweest. Maar in mijn huis is het of je buiten staat. En stoffig, man wat is het toch altijd stoffig.
★ *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★
En verder,
wat heb ik verder nog te melden over deze week?
Ik heb nog geen uitslag, de dokter is inmiddels op vakantie voor drie weken en ik ga er van uit dat het niet ernstig genoeg is anders had ze me wel op laten roepen. Ik heb wel een afspraak bij de andere dokter gemaakt, want ik ga geen 3 weken wachten. Het lijf zelf? Ik luister beter, merk inderdaad dat rust heel veel goed doet(echt rust dus) en ik merk ook dat bepaald eten funest is nu. Dat laat ik even staan. Ook ben ik begonnen met hand-yoga om de energie in balans te brengen. (mudra's) en met andere oefeningen om de schildklier te ondersteunen. Alle beetjes helpen.
Rust voor de zenuwen zit er nog niet in...ze zijn net weer begonnen met de voegen verder uit te boren. Dat gevoel wat je krijgt in je lijf bij dat voortdurende gedreun en gejekker van die machines. Dat geluid dat maar niet ophoudt. Het is net of je tegen een muur aanhangt, helemaal schrap staat. Vreselijk is dat, veel te veel prikkels die de hele lange dag op je afgevuurd worden. Ik benijdt de mensen die in de bouw werkend echt niet hoor, verschrikkelijk werk lijkt me dat.
★ *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★
half 3,
een uurtje geleden zijn ze eindelijk gestopt. De mannen zijn weggereden en hebben alle spullen mee genomen. De rust en de stilte zijn heeeeeeerlijk. De muur van herrie is weg, en mijn lijf hoeft er niet meer tegen te duwen. Nu kan het weekend beginnen.
Ik ga er in ieder geval voor,
voor dat heerlijke, rustige, ontspannen weekend!
Morgen de zwijmel van de week,
maar eerst gaan we naar Parijs :)
*´¨)
¸.•´¸.•*´¨)
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★Have a Nice Day*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★
Ik herken je schrijven dat je over je eigen grenzen heengaat als je een goede dag heb. Alsof je alle schaden van de afgelopen dagen/weken wilt inhalen. Stom...toch blijf ik er intrappen.
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend!
Nou anders ik wel. Ik voel het gewoon ook veel te laat, net of er geen waarschuwingssignaal is, maar gelijk het alarm af gaat, omdat het al bijna te laat is :(
VerwijderenStandaard een stapje terug nemen valt ook niet mee, iedereen reest je maar voorbij...