Vandaag was het voor het eerst weer rommeltjesmarkt bij de donkere duinen.Dat is elk jaar een feest ,we hebben het de hele winter over deze markt.Zouden ze dit nog hebben?Of misschien wel dat?We slagen er altijd,dat is zeker!
De rommelmarkt is traditie in ons gezin,ik heb mijn eerste huisje ingericht met spulletjes van de rommelmarkt,en met spulletjes van wat mijn vader vond bij de bak en verkocht op de rommelmarkt,mijn zoon komt graag op de rommelmarkt en mijn dochter is ook al vanaf de kinderwagen op de rommelmarkt te vinden.
Mijn vader stond ook altijd op deze markt,samen met zijn broer. Dan gingen wij altijd een rondje doen en ging mijn zoon bij opa zitten.Hij stond daar met allerhande prullaria,maar vooral hifi.Ik zie ze nog zo staan,meestal in de hoek bij de geitjes.Stoeltje mee,koffie mee ,pet op tegen de brandende zon,en genieten maar.Soms liep het voor geen meter,maar vaak ook wel,en dan kwamen ze met een aardige buidel thuis.
Vandaag was de eerste keer dat ik er weer was sinds mijn vaders dood.Hij had er al een aantal jaren niet meer gestaan,geen zin meer,het werd hem teveel.Ik was er ook al een tijd niet meer geweest,vorig jaar niet,toen hij net dood was en het jaar ervoor ook niet,toen hij zo ziek was.
Maar nu was ik er weer.
Het was een lang verwacht weerzien,voor ons allemaal.Mijn zoon blij,mijn dochter blij en haar vriendinnetje blij...nu zouden we een schat vinden,of op zijn minst iets waar we heel tevreden over zouden zijn.Ik liep met de kinderen door de paadjes en keken links en rechts naar alle waren die uitgestalt lagen ,
ik kocht een roze tuniek,
mijn dochter kocht Bloom en Sky van WINX,
haar broer scoorde lego en haar vriendinnetje een prinsessenjurk
EN TOEN aan het einde verwachtte ik HEM .
Zomaar,want daarvoor had ik er helemaal niet aan gedacht.
Dat was wel een kleine schok,ik moest wel even slikken.
Hier was ik niet op bedacht.
Geen roze dus,maar vlammend rood en geen zonnetje op dat moment in mijn hart maar een zwart gat.Het lijkt wel erger te worden nu we ruim een jaar verder zijn,en dat terwijl ik het rouwkleed afgedaan heb,geen dagenlange huilbuien meer heb,zin heb ik het leven,nieuwe plannen maak,ja zelfs kleur in mijn leven heb toegelaten.
..."Mijn hartje"...
dat zei hij altijd tegen mij.Daar dacht ik in ene aan toen ik van de week mijn zoveelste hartenschilderij had gemaakt.De schilderijen die ik maak om mezelf te troosten,om weer blij te worden,om het leven weer ten volle te leven......allemaal harten.En ook nog eens allemaal roze en rood en vooral heel veel kleur....zou dat de hemel wezen die ik daar schilder?
Ik hoop van wel,ik hoop echt dat hij nu in die kleurenpracht een plekje heeft waar hij kan genieten van de zon ,de geitjes en de vogeltjes en alles waar hij van hield.En dan hoop ik ook dat wij daar ook soms even zijn,als ik slaap en naar zomerland ga.....want weet je....ik mag dan weer zin hebben in mijn leven,ik mis hem nog steeds vreselijk veel!
~
De rommelmarkt is traditie in ons gezin,ik heb mijn eerste huisje ingericht met spulletjes van de rommelmarkt,en met spulletjes van wat mijn vader vond bij de bak en verkocht op de rommelmarkt,mijn zoon komt graag op de rommelmarkt en mijn dochter is ook al vanaf de kinderwagen op de rommelmarkt te vinden.
Mijn vader stond ook altijd op deze markt,samen met zijn broer. Dan gingen wij altijd een rondje doen en ging mijn zoon bij opa zitten.Hij stond daar met allerhande prullaria,maar vooral hifi.Ik zie ze nog zo staan,meestal in de hoek bij de geitjes.Stoeltje mee,koffie mee ,pet op tegen de brandende zon,en genieten maar.Soms liep het voor geen meter,maar vaak ook wel,en dan kwamen ze met een aardige buidel thuis.
Vandaag was de eerste keer dat ik er weer was sinds mijn vaders dood.Hij had er al een aantal jaren niet meer gestaan,geen zin meer,het werd hem teveel.Ik was er ook al een tijd niet meer geweest,vorig jaar niet,toen hij net dood was en het jaar ervoor ook niet,toen hij zo ziek was.
Maar nu was ik er weer.
Het was een lang verwacht weerzien,voor ons allemaal.Mijn zoon blij,mijn dochter blij en haar vriendinnetje blij...nu zouden we een schat vinden,of op zijn minst iets waar we heel tevreden over zouden zijn.Ik liep met de kinderen door de paadjes en keken links en rechts naar alle waren die uitgestalt lagen ,
ik kocht een roze tuniek,
mijn dochter kocht Bloom en Sky van WINX,
haar broer scoorde lego en haar vriendinnetje een prinsessenjurk
EN TOEN aan het einde verwachtte ik HEM .
Zomaar,want daarvoor had ik er helemaal niet aan gedacht.
Dat was wel een kleine schok,ik moest wel even slikken.
Hier was ik niet op bedacht.
Geen roze dus,maar vlammend rood en geen zonnetje op dat moment in mijn hart maar een zwart gat.Het lijkt wel erger te worden nu we ruim een jaar verder zijn,en dat terwijl ik het rouwkleed afgedaan heb,geen dagenlange huilbuien meer heb,zin heb ik het leven,nieuwe plannen maak,ja zelfs kleur in mijn leven heb toegelaten.
..."Mijn hartje"...
dat zei hij altijd tegen mij.Daar dacht ik in ene aan toen ik van de week mijn zoveelste hartenschilderij had gemaakt.De schilderijen die ik maak om mezelf te troosten,om weer blij te worden,om het leven weer ten volle te leven......allemaal harten.En ook nog eens allemaal roze en rood en vooral heel veel kleur....zou dat de hemel wezen die ik daar schilder?
Ik hoop van wel,ik hoop echt dat hij nu in die kleurenpracht een plekje heeft waar hij kan genieten van de zon ,de geitjes en de vogeltjes en alles waar hij van hield.En dan hoop ik ook dat wij daar ook soms even zijn,als ik slaap en naar zomerland ga.....want weet je....ik mag dan weer zin hebben in mijn leven,ik mis hem nog steeds vreselijk veel!
~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten