maandag 29 november 2010

~Blijvend in prijs verlaagd????~




Albert Hein.
Half twee in de middag,dochter net naar school gebracht en nu een verzoekje van zoon aan het inwilligen.Loop door de winkel op zoek naar chocopepernoten en de dubbelfris van huismerk. Die is hier favoriet en scheelt 30 cent met de echte. De smaak doet er niet van onder!
De pepernoten zijn er niet meer in merk euroshopper...dat wordt dus AH...is een stuk duurder. De zak is nml de helft minder zwaar! ZUCHT....nou ja voor een keer....op naar de frisdranken afdeling. Ik loop blij en zelfverzekerd op HET PAK af, want tot mijn grote blijdschap hadden ze deze vorige week (of de week ervoor, daar wil ik even vanaf wezen) BLIJVEND IN PRIJS VERLAAGD. Jaha....voor 58 cent voortaan. Affin, ik bukte dus om twee pakken te pakken...zag het rode BLIJVEND IN PRIJS VERLAAGD er al niet bij hangen....viel mijn oog op de prijs.79 cent!
?
Ik heb nog even ongelovig staan kijken. Er schoten allerlei gedachtes door mijn hoofd; "Zie ik dit nou goed? Vergis ik me niet? Zal ik het eens scannen?Misschien is het wel een foutje???"
Kan toch?
Ik heb een van die knullen gevraagd hoe het kon dat dit artikel wat vorige week nog blijvend in prijs verlaagd was nu zo veel duurder was dan voor de verlaging. Hij keek me aan, keek naar de prijs, frummmelde wat aan het prijskaartje en wist het eigenlijk ook niet. "Weet u wat u moet doen" zei hij in ene met zo'n 'ik heb het licht gezien blik' in zijn ogen. "Ziet u die meneer daar met dat pak aan?" Ja die zag ik."Hij kan u er vast meer over vertellen!"
Ik naar die meneer...de filiaalmanager. Stelde mijn vraag weer. Hij raakte wat in de war, kleurde licht en liep maar even mee, want hoe kan dat nou? De AH is zijn prijzen toch blijvend aan het verlagen? Echt mevrouw, we hebben al heel veel artikelen in prijs verlaagd. "Maar deze niet, deze is in prijs zelfs verhoogd" Hij begon zijn riedeltje opnieuw te vertellen, maar dat kapte ik af. Ik vond namelijk, zo zei ik hem, dat ik de laatste tijd niet bepaald goedkoper uit was maar juist duurder . En dat terwijl ik precies hetzelfde koop! Hij probeerde het nogmaals....."Maar dit is niet goedkoper geworden . Het was vorige week goedkoper(ik liet hem de bon zien die ik nog had), en nu is het duurder." Zei ik.(wat kan mij die omzetcijfers schelen, dacht ik erbij)
"Ja dat is wel raar ja....ja vandaag zijn de kaartjes vervangen zie ik. Ja dat is wel een heel verschil ja....nee ik weet het ook niet....dat moet ik op het hoofdkantoor navragen..." "Nou graag!" zei ik.
Hij keek wat ongelovig(meent ze dat nou???) en zei toen dat hij dat zou doen en me dan laten weten wat er als antwoord was gekomen. En zo heb ik dus mijn tel nr gegeven en wacht ik nu op antwoord.
Wordt vervolgt dus!
:-)

zaterdag 27 november 2010

~Tel je zegeningen/ count your blessings~


Ik las mijn vorige blogpost nog eens door en schrok van de zwartgalligheid. Natuurlijk ,het is zoals het is, maar jee zeg, hoe kun je nog hoopvol zijn als je je zegeningen niet meer kan zien.
Ik moest wel even graven hoor, mijn zegeningen worden behoorlijk overschaduwd op het moment. Ik moest als het ware het licht weer aan doen en om me heen gaan kijken. En toen kwam ik toch op een aardig rijtje, eentje waar ik best wel trots op mag zijn ook,want een deel heb ik toch maar mooi zelluf gedaan weet je wel!!!! Met een beetje hulp van..........
Hier komen ze;

-
* Het hele jaar al weet ik rond te komen van 250 euro huishoudgeld in de maand met mijn twee kids. Hier koop ik ook alle extra's van zoals kleding en schoenen en kadootjes en schoolspullen, schoolreisjes en leuke dingen enzo.
* Na jaren van zeuren en onbegrip op de school van dochterlief is mijn kleine meid nu aangenomen op het leonardo. Eindelijk mag ze gaan vliegen!
* Dit jaar heb ik voor het eerst weer geƫxposeerd. Ik heb welliswaar geen werk verkocht maar kreeg wel mooie reacties!
*Bepaalde schulden afgelost dit jaar.
* Zoonlief weer op school gegaan.
* Nieuwe vriendschappen zijn ontstaan.
* Een mooi schilderij geschilderd dit jaar.
* Geld teruggekregen op de energieafrekening.
* Voor ruim 300 euro aan boeken verkocht.
* Kleding verkocht, ruim 75 euro verdiend
* Er is ons veel geschonken, in liefde en vriendschap maar ook voedsel en kleding.
* Betalingregelingen voor elkaar gekregen.

Dan is het nu tijd om de hoop te pakken, het vertrouwen te hervinden en tot die tijd net doen alsof het allemaal al gelukt is.
Zal het toch allemaal nog goed komen(zou mijn moeder gezegd hebben).

_________________________________

I read my last blogpost and was shocked by its pessimism. Of course it is as it is, but gosh, how can one be hopefull if one does not see ones blessings. I had to dig deep. my blessings are very much overshadowed at the moment. Figuratively speaking , I had to turn on the light and look around me. Then I came on quite a list. One I am actually quite proud of too, because partly I did it all by myself you know!!!!!! With a little help from God and friends :-).
Here they come:

*This whole year I managed to live on 250 euro a month, wich includes money for fast growing kids and shoes for them, gifts for birtdays and schooloutings and stuf ,and so on.
* After years of ,isunderstanding and talking at the school of daughter, she has been adopted on the leonardo school for highly gifted children. At last she can fly.
*This year I had my first exhibition in years. Though I did not sell any paintings, I did get some very fine comments.
* I paid some of my debts away.
*Son is back in school after two years of homeschooling.
* Made new friends
* Painted a pretty painting last year.
* Had a refund from the enery company.
* Sold for about 300 euro's of books.
* Sold for about 70 euro's of clothes.
* We had may gifts in love and friendship but also food and clothes.
* Managed to get agreements about debt-payments.

Now its time to grab the hope. Recover the trust and till that time do as if it already has happened. Will all still be fine(as my mother would have said.)

~


**Illustratie van het boekje "Tel je zegeningen" van Nina Dulleck.

~hoop/hope~



Ik was even weg,
druk met alles wat geen bloggen heet. Druk met onderzoeken voor zowel zoonlief als dochterlief, nieuwe school bezoeken en heen en weer rijden. En van alle drukte en stress ook nog eens ziek worden. En dan is het zomaar ineens december.
De goedheiligman was al een tijdje onderweg,maar ik ben er niet zo mee bezig. De kinderen wel natuurlijk, lootjes zijn getrokken op school en de surprises moeten nu gemaakt worden. Gedichten gerijmd. Maar mijn hoofd staat er niet naar.
Het was een hard jaar,
een schraal jaar, een schrapen jaar.
En de kadootjes berg is miniem dit jaar.
Voel me heel erg arm, en ik heb geen humor meer over. Ondanks alle zegeningen die er heus wel zijn geweest heb ik nog steeds het gevoel dat ik gestraft wordt voor iets wat mijn schuld niet is.
Ik wil deze maand niet.
Niet dit jaar.
Volgend jaar misschien,
als ik alles er beter voor staat,
als ik weer wat dingen afgelost heb.
Als ik weer een paar kleine feestjes heb kunnen vieren.
Wanneer ik weer hoop heb.
Ik wil voor hoop gaan.
Zodat ik recht op kan blijven staan.
Volgende maand zal beter gaan.
Volgende maand heb ik dat ene schilderij verkocht.
Volgende keer komen dromen WEL uit.
Volgende keer........
___________________________________________

I've been gone for a while.
Bussy with all that is not blogging.
Bussy with testing sondear and daughterdear, visiting new school and driving back and forth. And being ill because of the stress. And then suddenly it is december.
Saint Nicolas has been on its way for a while, but I am not thinking about it if I can.
The children are, bussy buying presents and making surprices and poems. But my head is full of other things.
It's been an harsh year.
Skimpy, scraping year.
And the stack of gifts will be tiny this year.
I am feeling so poor. Even though we had many blessings over the year I still feel as I am punished for something that was not my fault.
I don't want this month.
Not this year.
Mabey next year I will.
When things look less worse.
When I have payd of some of my debts.
When we have celebrated that a few times over.
When there is hope again.
I will go for the hope.
To keep me standing upright.
Next month will be better,
next month I have sold that one painting,
next time dreams will come true.
next time...........

maandag 8 november 2010

~vergeten foto's/forgotten pictures~

ouders 2/2007

kunstenares

oude huisje 2007


Ik heb ze al een paar keer bekeken op het cameraatje. Kan er geen genoeg van krijgen. Dan zie ik ons en ons oude huisje in drie verschillende uitvoeringen en ik zie jullie!!! Jou mam terwijl ik bij jullie op visite ben, en jou en pap op visite bij ons op mijn verjaardag....DE dag, waarop jullie mij het slechte nieuws brachten. Die dag, waarop de uitslag bekend was geworden. Dat het kwaadaardig was. De foto's daarna zijn van na jouw dood.....

We keken er verslagen naar. Zoonlief barstte in tranen uit, hij wou niet naar opa kijken.
Hij wou oma ook niet op de foto zien. Dochterlief liep weg om even later toch weer terug te komen en ik...ik slikte en zuchte diep,terwijl ik knipperde met de ogen.
Ik wist niet eens dat deze foto's in mijn bezit waren. Mijn vader had ooit wel een deel van de foto's doorgemaild maar de rest ? , die had ik zelf niet op de computer staan. Ook die van na zijn dood niet. Het kaartje had al die tijd in de camera gezeten en pas van het weekend toen we in het bos waren ontdekte dochterlief dat het kaartje vol was.
Vol met jullie dus.
Vol met herinneringen.
Vol met nooit meer.

_____________________________

I watched them several times on the camera. Can't get enough of it. I look at us, and our old house in three different styles. And I see you !!!!!You mum ,me being with you for a cuppa. And youy dad being with us on my birthday. THE day on wich you gave me that horrible news. The day we heared that is was malignant. The pictures following are from after your death.

We looked aghast at them. Son burst into tears, he wouldn't look at grandad. And het wouldn't look at grandma either! Daughter walked away upset, but came back....and I...I sighed, swallowd a lump and blinked the tears away. I didn't even know we had those pictures. My dad had once mailed some of them but the others I had not. Even those after he died were not in my possession. The memory-card had been in the camera all this time and only this weekend ,when we roamed the "woods" we found out that it was full.
Full of you!
Full with memories.
Full with never again....

~