~aan de wandel~

Het valt me de hele week al op dat de geuren buiten zijn veranderd. De geuren in de tuin zijn rijker, kruidiger, groener, een beetje als een open plek in het bos.  Zo groen, en mmmmmmmm zo heerlijk. Zomaar ineens ruik ik mijn jeugd. Herinneringen aan toen ik klein was en eindeloze lentedagen in het gras lag met mijn poppen. Kettingen van madeliefjes reeg en mezelf helemaal overgaf aan het moment. zoals kinderen dat zo goed kunnen. Geluk, dat is het woord wat daarbij hoort. Vreugde, vrijheid om helemaal te zijn, niets meer en niets minder.
De geur van de lente.........er is geen parfumfles dat dat kan evenaren........geen foto die ik maak heeft dat kunnen vatten.
Want hoe fotografeer je geur?
Wat is geur eigenlijk,
de heilige adem van de schepping?
De ziel van het leven?

De afgelopen dagen zijn we toerist geweest in eigen stad.
Al wandelend door Den Helder en Huisduinen. Wat woon ik toch mooi eigenlijk!

Je kunt hier op "safari" door de duinen om naar de schotse hooglanders te kijken. En dan ook nog een stukje geschiedenis meepikken van WOII.  Aan het einde van dat pad is het fort Kijkduin, onze glorie uit de Napoleontische tijd......

dan kijk je om je heen en zie je de uitgestrekte zee, de Razende Bol en Texel......gewoon zomaar op loopafstand van mijn huis. We hebben even verpoosd op de dijk. Ik maakte de foto, dus alleen de kids staan erop ;-) Daarna zijn we het dorp in gewandeld en heb ik een foto geschoten van onze vuurtoren(nog nooit beklommen en nu kan dat ook niet meer...helaas, helaas)














Ja het is hier mooi toeven, als je het maar wil zien.
We waren met de zon vertrokken en in de regen terug gekomen....maar ach, wat maakt het uit. De wind in de haren en de zon(regen) in het gezicht...er is niets fijners om mee te maken.

 

oja, we zijn ook nog even naar het kerkhof geweest,eigenlijk omdat we zo moe waren dat we een stukje wilden afsnijden.... Maar .helaas was de poort aan de andere kant gesloten en moesten we alsnog omlopen.En dit was wat we tegenkwamen...prachtig he? 

~

ik wil.....

Ik wil dat de morgenstond voelt als de allergrootste belofte,

het zonnegloren als de kus van God,
mijn dag als een geurende tuin in de zon,
de avondschemer als een warme deken,
en mijn nacht als een hartverwarmend plot.

Ik wil dat mijn scheppen voelt als de grootste beloning,
mijn inspiratie als vleugels op de wind,
mijn creativiteit als een eeuwig durende bron,
de kleuren op mijn doek als een schitterende regenboog,
en de liefkozende beelden die ik schep als troost en bemoediging  voor velen.

Ik wil dat mijn wezen zo lieflijk is als een vlinder,
mijn hart zo warm als de zonnestralen op een zomerse dag,
mijn ogen poelen van onvoorwaardelijke liefde,
ik wil dat mijn armen vreugde, troost en bescherming  bieden,
dat mijn stem is als streling van de ziel,
mijn lach klinkt als klankschalen  in de wind
en mijn in schoot de hoop van nieuw.

Ik wil dat liefde is als de bloesem aan de bomen,
teder, teer, lieflijk, zacht, eeuwig jong en onsterfelijk,
als een dans op hemelse muziek.

Ik wil dat hoop voelt als was alles mogelijk,
en dat mijn dromen tot het oneindige mogen gaan,
dat mijn hart reikt tot in de hemel,vol van  liefde voor al wat is.
Ik wil dat vrede is wat ik voor altijd mag voelen en delen,
ik wil mijn vrijheid voelen als het vliegen op de wolken,lopen over water,
eindeloos zweven in de lucht.......
zo wil ik dat mijn leven is.
~

geinspireerd door:
http://www.daniellelaporte.com/the-burning-question-series/

Een miljoen x een glimlach per dag....

Ooit kreeg ik de vraag waarom ik altijd een lach op mijn gezicht had als ik haar groette. Ik weet nog hoe verward ik was, vond het ook wel een vreemde vraag. Ik weet ook niet meer wat ik antwoordde door de consternatie, maar  ik weet wel dat ik me behoorlijk opgelaten voelde voor mijn vriendelijk zijn.

Dat heb ik wel vaker, sommige mensen zijn er niet zo van gediend lijkt wel. Of eigenlijk.... ze waren er niet op voorbereid. Op zoveel vriendelijkheid op dat moment. Misschien waren ze wel boos of verdrietig of depressief ofzo, en hadden ze niet verwacht dat er überhaupt iemand naar hen zou glimlachen. Dat kan dan behoorlijk schokkend zijn, dat je zomaar een lach naar je toegeworpen krijgt. Ik bedoel maar,helemaal gratis en voor niets. Ze hoeven er niets voor te doen. Zelfs niet van te voren vriendelijk zijn.

Gelukkig heb ik het lachen nog niet verleerd, en steeds vaker lach ik ook naar iedereen die nijdig doet tegen mij! OOOOOO daar kunnen ze zo slecht tegen, maar weet je, het kan me niks schelen. Nee erger nog, ik heb besloten om gewoon iedereen een glimlach te schenken!
En ook mezelf !
In elke spiegel die ik tegenkom ga ik naar mezelf lachen.
Ik heb veel spiegels in huis......
Ik wordt er nu al vrolijk van....:-)
~

vakantie

Het is weer voorbij,
5 dagen spelen, uitslapen, laat naar bed gaan en eindeloos doen waar je zin in hebt. We hadden even een voorproefje op de zomer. Niet met het weer hoor, dat niet, maar wel met al het andere. Even lekker vrij zijn.
Dus werd de tent opgezet in de tuin, kwam vriendinnetje te logeren, werd de tuin hun speelplek. Mijn keuken de gaarkeuken en de buurt hun terrein. De tent werd uiteindelijk een hut en vandaag verhuisde ze helemaal naar binnen met de poppen. De moeheid had toegeslagen.
De tuin is een bende, het dak van de hut ingestort, de tuinmeubeltjes staan her en der en overal vind je keukenspulletjes van de dames terug. Van enige styling is geen sprake meer.

Het doet me wel wat denken aan onze tuin vroeger. Waar wij in de kolenkit achter de schuur hutten bouwden en waar we met onze vriendjes/innetjes dan speelden.  Erg veel plantjes stonden er ook niet bij ons in de tuin,. Dat kon  niet, we groeven er te vaak in het zand. Jaren later vonden we nog autootjes en lepels en ander spul wat daar ooit beland was.
Op een gegeven moment was mijn moeder de zwarte kleren zo zat dat mijn vader de kolenkit afbrak en er een stukje tuin maakte. Niet dat er wat groeide hoor, de muur van de schuur was zo fijn om tegen te kaatseballen enzo.....er werd wel gemopperd en gezucht dat we er zo'n bende van maakte maar ja.
Die mooie tuin vol bloemen en struiken kwam later wel. 

Hier zijn ze nog niet zover.  Tot die tijd kijk ik lijdzaam toe hoe ze ,steeds weer, mijn tuin omtoveren tot hun favoriete speelplek. En ik zie ze groeien.............................
~