Soms heb je iets in je hoofd waar je al schrijvende ontdekt dat het nergens op slaat , maar wat daarvoor nog een briljant idee leek. Kunt u het nog volgen?
Ik ben gisteren de hele avond aan het surfen geweest op het net(wat een verspilling trouwens) op zoek naar voorbeelden voor het vullen van een Hope Chest. Je weet wel, zo'n kist waar een moeder van een meisje alvast voor haar dochter gaat sparen voor haar uitzet en die kist dus gaat vullen met allerhande spulletjes voor de toekomstige huishouding. Soms doet een meisje dit gewoon zelf...dan heeft ze zo haar dromen voor haar toekomst en bereid ze zich voor daarop door een Hope Chest te vullen.
Klinkt mooi he, een Kist vol met Hoop, hoop voor een mooi leven, een kist vol dromen.
Nu bedacht ik mij dat je in zo'n kist dus ook andere zaken kunt stoppen, geen dingen maar spirituele zaken. Dus zocht ik voorbeelden. En begon ik te schrijven.
Tja en toen kwam ik tot de ontdekking dat ik helemaal geen kist voor de toekomst wil vullen.
Ik wil het nu! Ik wil dat wat ik in die kist voor later zou stoppen niet later, maar nu hebben. En nee dan gaat het niet om spulletjes, maar om wensen die ik uit wil laten komen. Ik kan ze op de plank leggen, bij wijze van spreken, of ik kan ze nu uit gaan laten komen.
Dus wordt de "Kist vol Hoop" een bokaal waaruit ik drinken kan. Levend water het allerliefst.
Woorden van bemoediging en hoop.
Woorden van vrede en liefde, vriendelijkheid en compassie.
Deugden die ik wil ontwikkelen, de levensinstelling die ik wil cultiveren.
Zegeningen die ik mezelf toewens.
Dat soort dingen dus.
Daar heb ik geen kist voor nodig, een blokje post-its is eigenlijk ook wel oké. Dan kan ik dat wat ik mezelf toe-wens opschrijven en ergens opplakken, om het steeds weer opnieuw te lezen.Wel zo makkelijk, niet waar? Dus wat ga ik nu doen vandaag?
Precies....Een blokje post-its kopen!
oja...gisteren is EINDELIJK mijn eerste roos uitgekomen. Het mocht even duren, maar hier is ie dan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten