Wat als ik zou gaan kijken met de ogen van God naar de wereld,
zou ik dan niet al het moois genieten en het lelijks mooi kijken?
Zou ik dan niet tegen mezelf zeggen dat ik prachtig ben,net als alle anderen prachtige creaties van mijn denken zijn?
Zou ik mezelf dan ontmoeten in elke zonnestraal, regenboog, bloem, ja zelfs in de kleinste korrel zand?
Zou ik mijn grootsheid dan niet nog groter maken, als de druppels water een immense oceaan?
Zou ik stilstaan bij mezelf, en alles wat ik heb geschapen?
Zou ik mij bewust zijn van mijn schepping en mijn kracht en creativiteit daarin?
Zou ik mezelf daarom eren.....
~Wat houd mij tegen om dat te doen ~
Vind ik het eng om dat pad te belopen?
Wil ik afwijzing en veroordeling ontlopen?
Ben ik bang om mijn eigen grootsheid daar aan het einde te ontmoeten?
Wat houdt mij tegen om dat echt vol overtuiging te doen?
~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten