Vrijdag

En toen was het ineens allemaal alweer voorbij.
Is de kamer nu aan kant?
Zijn de troepjes en zooitjes nu opgeruimd?
Zijn we uitgerust?
Was het gezellig?
Nee, nee, ja, en uiteindelijk wel. En toen was het vadertijd. En dacht Zoon ineens, "Hier heb ik geen zin in. Ik wil thuis blijven." Terwijl dochter dacht, "Eindelijk kan ik weer eens heen." (geen paardrijden/krantjes/feestjes) Maar beiden zijn natuurlijk wel meegegaan, dat dan weer wel. En nu zit ik hier in alle rust op de bank met een scheef oog naar DWDD te kijken en te bloggen. ZUCHT
Toen ze nog klein waren was ik altijd opgelucht als ze een nachtje bij vader waren, dan ging ik mijn rondje doen naar ouders en vriendinnen en hing ik 's avonds in alle rust op de bank. Natuurlijk mistte ik ze heel erg, vooral bij het naar bed gaan en dan even extra instoppen en een kus drukken op die zachte wangetjes. Of bij het wakker worden wanneer ze in bed kropen en dan al wriemelend mij wakker maakten. Maaaammaaaaa het is lihicht......de reuring en de gekke dingen. Vooral de gekke dingen. Maar een beetje rust was ook meer dan welkom.
Nu is dat heel anders. Nu zijn ze groot. Er wordt tegenwoordig druk gepraat en gediscussieerd en er worden hele bomen opgezet. Ze vullen het huis met hun aanwezigheid maar ook met hun ideeën, en hun dromen en hun plannen en hun hoop. En als ze er niet zijn, nemen ze dat alles ook met zich mee. Oh dan is het zo stil... geen gekke grapjes en grappig gegiechel. Geen gitaar met zang van Dochter. Geen pianospelende Zoon. Ik vind deze tienertijd best heel leuk, hoe heftig dan ook. Het is zo mooi om te zien hoe ze zich ontplooien, hoe ze beginnen te groeien en bloeien. Gelukkig duurt het nog wel even voordat ze beiden uitgevlogen zijn.


Nou ja, ik zit hier dus op de bank nu, en ik ga strakjes eens uitgebreid en zonder onderbrekingen van vragen discussies en andere toestanden kijken naar Sense &Sensibility. Verheug ik me nu al op!!!

Maar eerst Paolo Conte.
Zijn pianospel lijkt op die van Zoon, snel en energiek. Nu is Zoon nog geen volleerd speler, maar pingelen doet hij heel goed, met twee handen, ook dat! En dit klinkt een beetje zoals zijn gespeel van de laatste dagen. Het zingen moeten we er echter bij denken....zo jammer, want Zoon heeft steeds meer zo'n zware sonore stem(net als zijn opa :) Zou best mooi klinken denk ik zomaar.......ach ja....moeders.....

Een kastje per dag

Ze heeft haar  kast opgeruimd. Kleding die ze niet meer aan doet er uit  gehaald, planken vervangen voor de hangstang en vervolgens bij mij de lege hangertjes uit de kast geplukt." Daar hing niks op mam", werd mij medegedeeld, die kon ik wel missen dus.
Dat ik een aantal dingen, die op die hangertjes hangen, in de was heb, had ze nog even niet aan gedacht. Nou ja, hangertjes kosten niet zoveel geld. Die halen we dus nieuw.
Dat ze regelmatig kleding uit mijn kast haalt vind ik toch wat minder hoor. Winkelen in mijn kast. Niet dat ze dat niet mag, hoor. Maar ze pakt wel iedere keer net mijn lievelingskleding eruit. En dan trekt ze het aan om het vervolgens nog wekenlang op de grond van haar kamer te laten dweilen terwijl ik me dan afvraag waar mijn shirt toch gebleven is.
Ik doe het ook iedere keer weer :(
Dat , mezelf afvragen. Best stom eigenlijk wel, want ik zou nu toch wel eens beter moeten weten. En haar kleding kan ik dus echt niet meer aan, dus terugwinkelen heeft geen enkele zin. Die tijd is geweest. Voorbij, over, klaar.....daarom moet ze wel mijn lievelingskleren laten hangen hoor!
Gelukkig is onze smaak nog niet helemaal hetzelfde....zij houdt niet van bloemetjesjurken en wollen truien. Maar wel van mijn T-shirts en mijn zilveren ballerina's. Die laatsten zijn mijn super-lievelings-schoenen voor de zomer. Echt, daar mag ze niet op lopen zonder eerst heel hard gebedeld te hebben en dan nog!!!!!
Afijn
Ze is dus ongeveer aan het opruimen. Een kastje per dag. Rustig aan, zo blijft ze gemotiveerd. Elke verandering begint met 1 kastje haha
Dappere meid!


Waar Zoon een tijdje terug alles al weg deed, en nog troep weet te maken, begint zij nu. Ze gaat een nieuwe fase is. Kinderspulletjes worden weggedaan, en er wordt ruimte gemaakt voor tienerspul. Ze wil nml een representatieve kamer hebben. Om haar Vlogs in op te nemen. Daarom dus.
Aan mij de schone zaak het spul van de hand te doen op de marktplaats.
Van de centjes kopen we dan mooie spulletjes voor haar kamer.
Ga ik nu snel op zoek naar het Ikea wandbureautje.




;

Maandag is-alweer-voorbij-dag ;)

Maandag-is-alweer-voorbij-dag dus....ik was wel begonnen aan de blog hoor gisteren maar ik kwam er maar niet aan toe om het ook echt af te maken.
Maandag was een "weet ik niet dag". Een rare dag, een dag waarin ik het even allemaal niet meer wist want alles-was-ineens-anders-dag.
Maandag vakantie-dag dus.
Vakantie is altijd eerst acclimatiseren hier. En áls we dan zover zijn(dus uit die lichtelijke verwarring van het vrij zijn en uit mogen slapen en geen wekker en geen vast dagritme...) dan is de week voorbij en is alles weer gewoon zoals het hoort te zijn haha.


Maar goed, het is nu nog maar dinsdag....de verwarring duurt nog even een paar daagjes en het uitslapen ook. Niet dat ik nu echt uren maak hoor, ik word evengoed wel vroeg wakker. Dat is er zo ingesleten zullen we maar zeggen. Maar het scheelt wel. Geen zenuwachtig heen en weer geren, geen gedoe om dochter aan te sporen, geen wilde taferelen om Zoon uit bed te krijgen. Neeee, heerlijk wakker worden met het zonnetje in mijn toet. Rond een uurtje of 8. Dat is een mooie tijd.
Hoe verder het weer naar de zomer kruipt hoe vroeger ik weer wakker word. Gewoon uit mezelf.
Ik ben de vroege vogel hier in huis!
De pubers slapen uit.
En dat kunnen ze heel goed!
En wanneer ze uitgeslapen zijn dan chillen ze gewoon nog even wat meer op bed!
Zeeer relaxed dus.
Dat kan ik niet meer hoor.
Ik ben ongedurig, wil met de meubels schuiven, bezig zijn, naar buiten, ik wil wat doen. ACTIE!!!!!
Ik word zo kriegel van het stil zitten.
Eigenlijk is dit een heel goed teken weet je dat?
Na maanden van lamgeslagen te zijn begint het eindelijk weer te leven in mij. Wil ik weer van alles en doe ik ook weer van alles. Voel ik mij al meer bevrijd! Ja dat is het, ik voel mij bevrijd!!!!!!
Het leven is mooi.
Ja!
Fijne dag allemaal!

Zwijmelen op Zondag with an edge......

Zo'n eerste vrije dag is altijd raar en moeilijk. En dat terwijl het gewoon zaterdag was. Hing lang rond in pyama en op de bank. Ineens een beetje katterig en bah. Gewoon niet lekker geslapen en rottig gedroomd. Over het gesprek van afgelopen donderdag.
 Daar had ik nog niet over verteld hè?
Over hoe een gesprek met de ggd arts ivm vrijstelling voor schoolplicht (art 5 onder a lpw) verdacht veel leek op een verhoor ala Raad vd K. Hoe ik meteen al te horen kreeg dat we ons niet mochten verschuilen achter zijn pdd-nos. Dat zijn gedrag op dat moment in haar ogen zorgelijk was voor een 15 jarige. (hij raakte flink overprikkeld en geagiteerd) Toen kwam ze met allerlei oplossingen. Alsof die nog nooit de revue gepasseerd waren. Kwam ze met een geweldig idee om een of ander centrum in te willen schakelen....die gewoon meer van hetgeen al niet hielp in houdt. Waarom zijn ze toch zo bang om de regie bij de ouders te laten en te accepteren dat niet ieder kind een vierkantje is. Dat je ook rondjes, rechthoekjes, ja zelfs driehoekjes en ovaaltjes en ruitjes hebt. En dat de rondjes, driehoekjes en vierkantjes wel door hetzelfde gat kunnen maar de ovaaltjes en rechthoekjes en ruitjes niet passen. Dat je dan wel heel erg moet gaan schaven en buigen en draaien. Dat je met al dat geschaaf wel van alles stuk maakt. Bij de een erger dan bij de ander maar toch! En laat men nu de voorkeur voor schaven hebben en het buigen en draaien onzin of op zijn minst lastig vinden.


Voor dit schooljaar zou ze nog wel vrijstelling willen adviseren maar niet voor de duur van zijn leer(schoolaanwezigheids)plicht. Nee want dan kreeg hij nooit een opleiding.(?) Toen ik zei dat ik lerares ben en dat thuisonderwijs ook onderwijs is raakte ze in de war."
"Het was wel ingewikkeld hoor," zuchtte ze steeds.
Iets wat ik maar niet snap. Hoezo ingewikkeld? Het is zo klaar als een klontje! Als ze nu eens ophouden met hun eigen plan op te willen dringen kan Zoon zich in alle vrijheid ontwikkelen en uiteindelijk als hij er klaar voor is, die opleiding gaan doen voor een beroep naar keuze. Ik denk dat dat sneller is dan zij nu durven geloven. Zij gaat ervan uit dat vrijstelling betekent, dat hij achterover leunt en nooit meer iets gaat leren. Terwijl hij thuis meer heeft geleerd dan op zijn school ooit voor mogelijk is. Dat ze geen informatie mocht opvragen bij school en de instelling die hem op wou sluiten vond ze vreemd en lastig  Zo kreeg ze het beeld niet duidelijk klaagde ze. Ik heb het nog geprobeerd uit te leggen maar ik denk dat ze er niet veel van begreep. Ik raakte zelf ook al meer overprikkeld/in de war van haar en van het gesprek. Hoe leg je iemand nu uit wat autistiform gedrag is als ze wel al een mening heeft maar geen echte kennis. Vreselijk...alsof je het wegpoetst met training en therapie. En alsof het vertonen van autigedrag een falen van de ouders is.
Ingewikkeld......
Foei mevrouw de dokter.
Het lijkt er eerder op dat U een paar goede boeken moet gaan bestuderen over deze materie.
Om te beginnen deze:
Autisme vanuit ontwikkelingsperspectief - Martine Delfos.
En deze:
Hoogsensitieve personen - Elaine Aaron.
Omgekeerd brilliant- Linda K Kreger Silverman
En tenslotte:
Misdiagnose van hoogbegaafden- James Web
Heel misschien begrijpt U dan waarom de standaard oplossingen niet werken!?!


Het valt ook niet mee,
om mensen, die aan het roer staan duidelijk te maken, dat anders ook écht anders betekent. Dat anders gewoon anders is en iets te maken heeft met stoornissen, foutjes van moeder natuur, of falende ouders. En dat de mensen, die aan het roer zijn juist de personen, die van anders een groot probleem maken, omdat zij blijkbaar zo star zijn, dat ze anders niet aankunnen. Over autisme gesproken zeg...pfffffff


Dan is het nu tijd voor Tina Turner,
fijne Zondag!!!!

Zwijmelen op Zaterdag

Daar zijn ze dan eindelijk

Het is bijna zaterdag. Eindelijk uitslaapdag. Na de hele week kort en onrustig slapen. En dan die wekker op de vroege morgen. Dochter was moe. Ze was echt aan vakantie toe. Elke dag versliep ze zich zodat ze haasje repje moest.
En ik dus ook want anders at en dronk ze niets.
Dat kan natuurlijk niet. Dus ik ook haasje repje de hele week. Gaan we nu lekker een weekje wakker worden op de innerlijke wekker. En dan het kleine kamertje behangen. Ze wil nml weer verhuizen.....en zo blijven we bezig.

lief madeliefje

Ik heb voor deze week een nummer uitgekozen van The Byrds. Het zit de hele week al in mijn hoofd maar dan wil ik hem plaatsen en zie ik weer een ander Dirk-nummer. (Dirk= Mijn vader ♡).
Deze afgelopen week leek wel opgedragen aan hem.
Hij was vast heel dichtbij :)


Fijn weekend!

All Of Me

Ik werd geboren als Silvana Bianca. Mijn vader noemde me mijn hartje en matje. Mijn opoe zei wief, mijn opa noemde me Sarah. Mijn ene broertje zei Bep samen met mijn neefje en mijn andere broertje zei eerst Janka en later altijd Takkie. Mijn vriendinnetje zei Biank en de andere zei Bianchi. In de pubertijd werd ik Bi genoemd en toen ik me in het roze begon uit te dossen werd het Pinky. Mijn ex zei ieniemini en mijn kinderen mamma (de pamma hahaha) Toen ik een merknaam voor mijn kleine knuffeltjes en andere handwerkjes zocht had ik dus een keur aan namen om uit te kiezen.....maar het werd BIB naar de initialen van mij en die van mijn kinderen. Even later HipBibje en later voor mijn blog werd het Bibje. En Bibje is het nu alweer vele jaren.
Ik hou van Bibje Ze is lief en schattig en warm en vriendelijk en open en spontaan en creatief en leuk en gezellig en en en.... Tenminste daar streef ik naar. Het gaat nog wel eens mis ja. Maar dan bedenk ik me dat Rome ook niet in 1 dag gebouwd was. En ook dat zelfvertrouwen iets raars is. Je hebt het..soms wel, soms niet en dan toch weer wel. Voor het ene wel maar voor het andere niet. Gek is dat toch. Ook dat het vaak zo moeilijk is om jezelf te tonen gewoon zoals je bent. Ik heb dan altijd het gevoel dat ik aandacht loop te trekken. Dat ik aan het opscheppen ben. Dat ik wel eens wat meer bescheiden mag doen. Dat ik heus niet hoef te denken dat...nou vul maar in. En stel je voor dat het echt grootspraak is. Dat ik echt niet zo ben als dat ik altijd van mezelf gedacht had. Dan ga je af zeg. Wordt je nog als jokkebrok ontmaskerd ook. Neeee dan maar beter conformeren. Val je niet zo op (denk je dan)
Tjah Daar ben ik nu wel klaar mee. Ik heb beloofd aan mezelf dat dit het jaar wordt, waarin de Ware Bibje gaat opstaan ;)
Want dit lieve, schattige, mooie, creatieve, liefdevolle Bibje heeft een nog verborgen stuk wat volledig aan het licht mag komen. Eentje waar in het verleden menig wenbrauw bij gefronsd dan wel opgetrokken werd. Helemaal als ik uitleg begon te geven. Dat Bibje gaat dit jaar ook uit haar holletje komen. Heb ik eindelijk een goed voornemen gevonden.




~Fijne dag~

Maan

Mooie maan in Bibjeland

All is well that ends well
Geen idee waarom dit zo ineens in mijn hoofd popt. Moet ik er iets mee? Wat is er dan goed geëindigd of gaat er goed eindigen?
Ik weet het ik weet het schreeuwt een kaboutertje in mijn oren. Ik zie hem springen....
Nee nu even gewoon doen Bibje....het maanlicht is naar mijn hoofd gestegen. En wat voor een maan hebben we!
Een echte mooie. Helder ook. Hij werpt zijn licht zo hier naar binnen. Prachtig! Echt mooi! Eigenlijk zou ik naar buiten willen gaan en dan een stuk wandelen bij het licht van de maan. Zo romantisch lijkt me dat.  Alhoewel ik het heerschap er wel bij moet fantaseren. Nah...dat wordt niks. Daar gaat de romantiek. Er is geen heerschap :(

(Denk even het geluid van een langspeelplaat die nu in de achteruit gaat)

Even overnieuw;
Zo romantisch lijkt me dat......
Dan neem ik een fototoestel mee en schiet ik de mooiste plaatjes. Jaaaa dat kan ik best wel doen.
En feest ik mijn ogen op het landschap wat door het maanlicht een ineens heel mysterieus is. Inspiratie te over voor nieuwe kunstwerken. Nieuwe kleurcombinaties, andere sfeer. De stilte van de nacht wordt zo toch heel anders beleefd.

Tjah
En waar zit Bibje?
Nou niet in het maanlicht buiten. Dat dus niet. Ik zit heel comfortabel in mijn bed nog even vlug een blog te schrijven. Voordat ik in slaap stort en van dat hele maanlicht gewoon niets meer ga zien. De luikjes gaan dicht. Het is wel weer genoeg geweest voor vandaag. Morgen weer een dag. Een dag om te werken en te dromen en lief te hebben.
Welterusten!

Stormpje

Het waait ja....best hard ja...maar dikke storm zoals laatst...nah niet echt. Hoewel het fietsen tegen de wind in niet te doen was voor mij zag ik wel wat diehards gaan hoor. Zelfs die ene oude meneer fietste nog. Echt stoer! Ik ben heen gaan lopen met de fiets aan de hand. En dat was al een hele klus. Maar ik ben aangekomen. En terug had ik de wind in de rug dus dat was appeltje eitje. Ik was het vanmiddag ineens ook zo vreselijk zat om binnen te zitten dat ik de jas aangetrokken heb en op weg ben gegaan. Was eerst wel even slikken hoor maar ja, de boodschappen moesten gedaan en binnenzitten begon te kriebelen. Na al die onrust moest ik er gewoon uit. En eigenlijk had ik (als het lijf eens een beetje had willen meewerken) in de tuin willen werken. Het pad afmaken. Slepen met de tegels. Me in het zweet werken lekker in de aarde wroeten. Lijkt me zo heerlijk om dat weer eens te kunnen doen.
Nou ja...komt wel weer.
Na gedane arbeid (!) en avondeten heb ik hier met dochter in de kamer gezeten tot het donker was. Lichten nog uit. Geen tv op de achtergrond, zij de oortjes in en ik wat sukkelig dromen op de bank. Dat zit zo vredig....de gordijnen nog open en dan zo in het donker. Het heeft iets magisch. Mijn vader zat vroeger ook altijd in het donker. Dan kon hij niet slapen en kwam hij naar beneden voor een bakje koffie en een peukje. Zo zat hij dan uren wat te zitten. Als ik dan om 6 uur beneden kwam zag je achter in de kamer dat rode puntje gloeien van zijn sjekkie. "Dag matje"zei hij dan...snifte wat kuchelde wat....geluiden die ik nooit meer vergeet. En die stem...die zware sonore stem. Er zijn niet veel mannen met zo'n stem. Een hele tijd geleden werd ik eens opgebeld door een man van telfort i.v.m. haperende internetverbindingen en hij had zo'n stem! Ik was helemaal van slag de eerste paar minuten........kan je het je voorstellen?
Afijn, de reden dat ik nog niet ben blijven hangen aan een nieuwe man is vast, omdat er amper een man met echte zware stem vrij is haha.
Nee grapje.
Ik heb geen idee waarom het is zoals het is. Moet ik maar niet teveel bij stilstaan. Het leven is te kostbaar om alles wat ik niet heb aandacht te gaan geven. Dus daarom nu een klein lijstje waar ik dankbaar voor ben:)
*mijn creativiteit
*mijn kracht om door te gaan
*mijn fantasie om het leven te kleuren in de kleuren die ik mooi vind!
*mijn prachtige kinderen die mij steeds weer spiegelen zodat ik mezelf blijf ontwikkelen *alle liefde die ik steeds weer ontmoet
*en ook mijn enorme gevoeligheid, die maakt dat ik alles intens beleef
Ook het horen van dit nummer!
Volgens mij heb ik deze al eens gepost, en heb ik toen ook al verteld dat ik het niet horen kon zonder dat de tranen over mijn wangen rollen. Geen idee waarom, ik kan het aan geen enkele herinnering verbinden wat mij nu verdriet zou moeten doen. Het is gewoon één van die nummers die ik altijd al ken. Uit de collectie van mijn Vader, dus elke zondag op de bandrecorder! Sinds mijn verwekking wil ik wedden ;)
En toch, steeds weer als ik het hoor wordt ik zo ongelooflijk verdrietig, krijg ik een brok in mijn keel, stromen de tranen over mijn wangen. Het gekke is, ik had daar als kind  al last van.
Is wel iets om eens echt uit te gaan zoeken.
Wat zou ik daar in de spelonken van mijn geest vinden?
Dat wordt heel spannend......

Zwijmelen op Zaterdag

De nieuwe dag is alweer 5 minuten oud. Alles slaapt hier eindelijk. We hadden de hele dag last van de storm die er aan zit te komen. Dat gevoel van gespannen zijn. Iebelig en snel uit je evenwicht zijn. Dat gevoel.....maar pas net begon het een klein beetje te waaien. Ik ben benieuwd hoe het dit keer weer zal zijn. We hoeven gelukkig niet meer langs de deuren met de krantjes. Niet meer met een strak gewaaid gezicht de JanVervailleweg doen. Daar waait het altijd snoeihard en koud dat het is!!!!! Dat is voorbij..... Maar de boodschappen moeten wel. Ik wordt al moe als ik er aan denk. Ik heb deze winter meer last van de longen door al dat gewapper, bovenop de stress, dan de jaren hiervoor. En dat maakt moe. Zal blij zijn als het weer mooi zacht lente weer is. Ben zo flauw van al die stormachtige dagen. Het maakt zoveel stof in dit tochtige huis :(
Het huis waar ik zo graag in wou wonen en waar ik inmiddels zo ontzettend van baal dat ik aan het rondkijken ben voor een steviger, warmer en minder tochtig exemplaar. Eentje waar je geen "hoor de wind waait door het huis" hebt, en waar de stookkosten niet de pan uit rijzen.
Zit me af te vragen of ik nu niet een beetje veel op mijn oma begin te lijken.
Die is ook heel vaak verhuisd, gewoon omdat de huizen haar niet voegde. Ze is wel 13 keer verhuisd.
Dan is mijn schamele 5 keer nog niks, en daar tel ik mijn studentenwoning dan ook nog bij. Maar ik ben dan ook nog geen 86 natuurlijk, ik kan nog heel wat keren verhuizen in die tussentijd haha.
En eigenlijk wou ik ook helemaal niet weg uit mijn vorige huis als er geen problemen waren geweest met de buurtbende. Dat huis beviel me heel goed! Dat was niet te groot en ook niet te klein. En het allerbelangrijkste, het lag op het Zuiden!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ja zo belangrijk is dat voor mij.
Ik mis de volle zon in mijn huis.


Verhuizen is wel erg duur.
Voorlopig geen geld om te verhuizen.


De zaterdag Zwijmel is een golden oldie.
De muziek van mijn vader zit erg veel in mijn hoofd deze dagen. Eerst moest ik aan "only the lonely" denken, maar de stem van Roy maakt altijd dat ik een snik in mijn keel krijg. Vooral "in dreams" kan ik niet zonder droge ogen horen. En voor de Valentijnsdag mag het best wel wat gezelliger, dus dacht ik aan deze. Ook eentje uit zijn collectie......zo romantisch............

Knijterhard :D

Dag verder.
Nog steeds in de war.
Zoon heeft zijn uitbarstingen inmiddels wel gehad. Hij is niet blij zullen we maar zeggen. maar dan op en manier dat je zou kunnen gaan denken dat het hem niks kan schelen. Je kent dat wel, wat pubers wel vaker hebben.....boeijuh......en dan ben je alle contact kwijt. Hij wil niks zeggen, hij loopt alleen te griepen en te chagrijnen. Niets is goed, de muziek moet harder dan hard, en zijn spullen krijgen er flink van langs iedere keer als het niet wil zoals hij het wil.
Vreselijk.
Ineens wordt elke regel in huis weer "im Frage" gesteld.
Doet hij heel erg zijn best om niet aardig te zijn, en vooral niet mee te werken, dwars, dweilen, weerstand. En angst. Ik bespeur angst. Want alweer is het iemand anders die bepaald hoe zijn leven eruit mag gaan zien. Iemand die amper de moeite nam om hem te willen leren kennen. Iemand die al een oordeel klaar had liggen, die hem niet open tegemoet wou treden. Die persoon gaat nu advies geven om te stoppen. Terwijl er zo mooi in de brochure staat dat ze juist met autisten een veel langere tijd bezig zijn met diagnostiek(soms wel anderhalf jaar) vindt zij dat het nu na een paar maanden wel genoeg geweest is.


"Ik moet een andere manier zien te vinden" zei Zoon gisteren aan tafel.
Jah...
we moeten maar even niks.
We moeten nu eerst maar eens ZIJN. Ipv worden. Ik ben moe van al dat ge-ren alle kanten op , onszelf voorbij, momenten voorbij. Ondertussen glijdt het leven als los zand door onze vingers.
Dat is nog wel het ergste van alles.


Gisteren hoorde ik ineens dit liedje voorbij komen.
Werd er helemaal vrolijk van. Niet dat het nu zo een vrolijk nummer is hoor als je naar de tekst luistert haha maar het komt uit een tijd dat dit meisje super gelukkig was. De wereld één grote zee van liefde en schoonheid om te ontdekken, en ik één met alles wat was. Dat gevoel dat hou ik vast vandaag. En daarom draai ik hem nog een keer KNIJTERHARD!!!!!!
Ga ik even lekker he-le-maal los.
Oja,
ik vertelde toch dat ik dinsdag een NEI-behandeling zou geven aan ex-schoonmoe.
Nou dat ging helemaal toppie hoor. Ik heb zelfs nog een stukje Reiki gedaan. En weet je wat nou zo fijn was, ik voelde me daarna helemaal opgefrist!
Ze heeft te kennen gegeven dat ze nog wel een paar keer wil komen.
Heerlijk. Ik heb daar zin in!!!!
Ga ik nu zingen!
Doei.....

In de war

Het is de dag na de dag, dat we bij de psych geweest zijn in het VU.
Ik ben er nog in de war van.
Heb Zoon niet eens gevraagd hoe die het nu ervaren heeft.
Hij was stilletjes, erg in zichzelf gekeerd. Het was ook zo een raar uur. Het leek wel een inquisitie. Als in een spervuur werden er allerlei vragen op hem en ons afgevuurd waarop dan het liefste een helder antwoord gegeven moest worden.
Kan je het je voorstellen, een autist die zijn diepste gevoelens even op tafel legt bij een wildvreemde. En dan ook nog eens zo helder dat iedereen het begrijpt? Om nog maar niet te spreken over de ongelooflijke onnozelheid van de psych die het autisme in een gesprek niet als een probleem zag. Ik ben er gewoon nog in de war van. Ze snapte er he-le-maal niets van! Ik wist gewoon op een gegeven moment niet meer waar en hoe ik antwoorden moest, het kwam toch niet aan. En Zoon ging in de weerstand! Iets wat zij zag als er geen zin in hebben. Hoe fout kan je zitten als je dit gedrag niet herkend? Dan is het hele oordeel toch al geveld. Dan mij zo minzaam aanspreken...."u noemt het weerstand, ik zeg dat hij er geen zin in heeft".......GRRRRRRR
Het leek verdacht veel op hoe het vorig jaar ging bij de psych van het FACT en later bij de meisjes van de Raad.
Als klapper op de vuurpijl begon ook deze vrouw over onze vermeende ontkenning van het autisme van Zoon. Ik reageerde als gestoken en werd boos. Hoezo staat dat nog in het dossier???? Ik heb de psychologe al verzocht om correctie, en nu staat het er nog steeds in. Ze begon over bjz en over de rechtszaak. Geen ots? Het leek wel een teleurstelling......maar wat heeft dat hiermee te maken?
Het geeft me geen goed gevoel,
haar verwachtingen van Zoon, dat hij zich nu niet erg meisjesachtig gedraagd. Games spelen is jongensgedrag, zijn kleding was ook erg jongensachtig. Daarbovenop de heftige ontkenning van vader, die blijft roepen dat hij het nooit gezien heeft. Ik voelde me daar echt voor joker zitten. Toen ook nog de hoogbegaafdheid naar voren kwam, wat natuurlijk niet uit de standaard test naar voren was gekomen had ik helemaal zoiets van, wat doen we hier nu eigenlijk?
Ze was de hele tijd bezig om ons ervan te overtuigen dat we het helemaal fout hadden. Ze creëerde een sfeer van achterdocht. Iemand die mensen behandeld moet een goede  sfeer en veiligheid creëren, maar dat was hier totaal niet het geval. Zoon hield zijn mond dicht, en al wat er bij hem nog uitkwam was dat hij in de war was.


Ik ook!!!


Hij zou volgens haar gewoon geen zin hebben....niet in school, niet in niks.....en zelf willen bepalen wat goed voor hem was. Waar heb ik dat riedeltje toch eerder gehoord. Ojah, bij die andere psych en bij die ene enge orthopedagoog.
Die typisch autistengedrag omschreven als was hij een dwarse puber, die de regels aan zijn laars lapte. Die typisch autisten gedrag als manipulatief gedrag zagen. Genoeg om hem op te sluiten, om hem eens flink de waarheid te laten weten in een gesloten setting. Dat je je maar hebt te voegen naar de wensen van een ander. Dat je maar hebt te leren dat je in een groep MOET functioneren, ook al zit je veel liever het grootste deel van je leven lekker alleen. Dat je maar hebt te slikken wat zij voor je bedacht hebben op school, ook al ben je veel slimmer dan dat. En dat allemaal uit bezorgdheid voor het kind. Yeah right.


pfffffff


In ieder geval is het advies dat zij er niet mee verder gaan.
Hun mogelijkheden(namelijk praat-therapie en praat-therapie en praat-therapie) zijn uitgeput. Bovendien denkt zij dat het aan zijn autisme ligt dat hij in de war is. Of ik naar een goede psychiater wil gaan? Dan kan die wellicht hem dat aan zijn verstand peuteren, dat het een autisten-ding is dat hij in de war is over zijn gender-identiteit?
Nou nee dank u,
wij hebben al iemand anders gevonden.
Iemand die vanuit zijn hoog-gevoelige karakter en zijn onderpresterende-hoogbegaafdheid naar zijn autistische gedrag gaat kijken. En van daaruit hulp gaat bieden.
Wat ik  nu wel ga doen is het dossier opvragen,
ze heeft een onrust opgewekt bij mij , die ik gerustgesteld wil zien worden.

Bugs.....

We worden nu al een paar dagen wakker terwijl het al echt licht begint te worden. Dat de eerste lichtstraal door het gordijn piept. De vogels al zijn begonnen met hun ochtendlied. Terwijl het voor mijn gevoel nog zo ontzettend vroeg is. Ik nog helemaal niet klaar ben voor de dag. Nog helemaal niet wil.






Zie je die leegte er tussen?
Het schijnt dat ik gepubliceerd heb. Dat wat ik boven geschreven heb. Maar ik weet van niks hoor.
Ik weet wel dat ik een hele blog geschreven had, een hele blog, maar dat is dus allemaal weg!!!!!!
Waaaaaahhhhh
Nergens meer te vinden. Vreselijk!!!!!
Moet ik helemaal opnieuw beginnen.
Wat is dat nou?
Zoon liep gisteren ook al zo te piepen dat de pc het niet deed zoals het het moest doen.
Nou zie ik het zelf ook. Hij doet gewoon zijn eigen ding. Start zomaar programmaaaatjes op die ook nog eens niet uit willen. Zomaar.
Gaat lekker weer allemaal.
Natuurlijk wil Zoon dan niet geloven dat er weer een virusje/bug rondhangt in dit ding en dat dat ws komt door die geweldige spelpagina's die hij aanklikt en dan achteloos alle pop-ups wegklikt zonder even te kijken wat daar nou gezegd wordt. Zo heeft hij al heel wat virussen binnengehaald. Aanklikken is niet altijd wegklikken nee.....
Op dit moment moet de pc dus opgeschoond worden, maar daar heb ik helemaal geen tijd voor. Ik moet me voor bereiden op een behandeling die ik ga geven. En ik moet nog in de kleren. Over een uurtje moet ik spik en span zijn...en de ruimte ook.
Nou haal ik dat wel hoor, maar ja, dat gehaast daar heb ik zo'n hekel aan.
En toen ging het weer mis en was ik weer een heel stuk tekst kwijt. Adem in Adem uit..... Ik doe maar even een relaxmuziekje. Morgen hoop ik dat de pc weer draait.

Kommer En Kwel

Eindelijk windstil. Het ziet grauw, het ziet somber, maar het is windstil. Het enige wat ik nu hoor is de commentator op tv bij de afdaling. Ik weet niet eens waarom ik het kijk. Of eigenlijk zelfs dat niet. Ik luister tv nu op dit moment. Aangezien ik geen radio meer bezit staat dat ding voor de muziek ook aan. Over verspilling gesproken zeg. Nou ja... Grauw dus. Ik hang op de bank. Onrustige nacht gehad. Achterna gezeten in mijn dromen. Hard gerend heb ik. Ik had mijn hart in mijn keel van de schrik toen ik walker werd. Ik wordt zo niet bepaald uitgerust wakker nee. Veel zin in deze week heb ik toch al niet. Ik snak naar een week zonder afspraken. Zonder verplichtingen. Zonder moeten. Gaat de exceem misschien ook een keer weg, want ik wordt gek van de jeuk!
Afijn

Had ik een paar posts niet gezegd dat ik blij opgewekt vrolijk of in iedergeval optimistisch zou schrijven? Schrijf ik toch weer kommer en kwel...jekkiedrekkie zeg. Positief dus. Nou ik wil eigenlijk gewoon genieten van niks doen. Beetje wandelen. Beetje schilderen. Wisten jullie al dat ik door grote dochter van Zus gevraagd ben om les te geven? En ex-schoonmoe behandelen voor haar hoofdpijn? Nieuwe kansen en ervaringen liggen om de hoek. Het begin weer wat te borrelen in mijn hart. En dat allemaal , omdat ik me ineens herinner wat er op me ligt te wachten aan leuks en interessants. Goh.....:D Ik ga zo maar eens wat actiever worden. Mijn toekomst wacht op me!

Ik ben er nog hoor!

Ze doet een wens.

Tis alweer een week geleden dat ik mezelf liet lezen. Een drukke week. Een feestweek. Een boze week. Een wilde week. Een verdriet week. Een week met verjaardagen. Een week vol dus. Een week met onvervulde beloften en eentje met vervulde beloften. Bij de één kwamen dromen uit. Bij de ander lagen ze verkruimeld aan de voeten. De één werd 15 de ander 13. De één heeft erg last van de puberitus-blues. Voor de ander is het een groot feest waar de halve klas op af kwam.(oooh help D: )

Het was een drukke wilde week. Met Zoon verwilderd afgeserveerd naar het kleine kamertje ipv aan de grote tafel, omdat het hem met grote regelmaat veél te veel werd allemaal. Waarop uitbarstingen en dikke tranen volgden. Gelukkig is het weer voorbij. Kunnen we weer "normaal" leven. De eerst volgende verjaardag is die van mij. En die vier ik niet meer voor anderen. Ik ga die dag aan mijzelf kado doen!!!!!!! Ik weet nog niet hoe die dag er uit gaat zien. Ik heb een enorme wenslijst. Voorlopig genoeg voor heel wat kadodagen.
Dusssss
Ga ik nu over tot de orde van de dag!
Fijne Zondag allemaal!

zondag

De vrolijke hartjes van Bibje

Tis alweer laat, de zaterdag alweer bijna voorbij.
En heb ik nog iets gedaan wat me weer in de flow bracht?
Nou nee dus, niet echt. Het wou gewoon niet, echt helemaal niet. Ondanks het waterige zonnetje en de rust(dochter was op de manege de hele middag)
Ik ben ook wat benauwderig, en de exceem jeukt ook zo. Tis het gewoon niet dit keer.
Ik ben nog wel even gaan zitten voor de hartjes en ik heb ze geschilderd, dat wel. Maar ik kreeg er niet dat roesgevoel bij. Alles is een beetje vlak.
Alhoewel je dat niet zou zeggen als je naar de hartjes kijkt want ze zijn fleuriger dan fleurig!
Echte Bibje's!
Lente en zomer straalt er vanaf.
Ik ben eens even lekker los gegaan met de kleuren.
Dat had ik wel even heel erg hard nodig.
Ik weet niet zo goed wat ik nu op dit moment van het resultaat moet denken hoor. daar is het nog te vroeg voor. Bovendien zit de lak er nog niet op. Ze zijn nog wat dof dus.
Morgen misschien verder......Zoon komt morgen ook weer thuis.
Dan is het weer gedaan met de rust.
Want dochter is dit nummer van Taylor Swift aan het oefenen, en ik denk zomaar dat hij dat niet erg gaat waarderen na alle rust die hij de afgelopen week bij zijn vader heeft genoten. :(
Tijd om te gaan slapen.