Zwijmelen op Zaterdag

7-7
Dikke plofbuik, dat heb ik nu.
Sinds ik een paar dagen geleden kip heb gegeten. Daarna ging het niet meer weg. Ik heb het gevoel of ik helemaal volgepropt ben en dat voelt niet fijn. Het voelt alsof ik een Flipje ben. Of een Michelèn-vrouwtje...6 maanden zwanger. Op zijn minst!
Heb ik dan eindelijk mezelf in die lange jurk gehesen en dan zie ik er uit of ik zwanger ben. Staat prachtig hoor, echt wel, ik voel me op en top vrouw. Maar comfortabel in mijn lijf voel ik me nu even niet. pffff
Hurken is  voorlopig even een no go hoor ... voorover bukken trouwens ook. Ik zou zomaar om kukelen. Maar niet doen nee.

  ★ *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★

8-7
staan we dan in de hal bij de dokter voor Zoon. Het is mega druk en hij wil niet in de wachtkamer zitten. Ik ook niet trouwens, mij teveel mensen met iebelige energie. Ik wordt hier al zenuwachtig van. In mijn hoofd klinkt het steeds van poe rapetitoe rapetitoe lalalala .......ik word daar best vrolijk van, beetje melig. Zoon heeft één of andere metalband in de oren en gitaart de solo mee. We hebben bekijks, en dat kan me lekker niks schelen. Kom vriendin nog tegen toen zij klaar was. Ook al in de lappenmand.
Weer thuis zoek ik mijn liedje op en dan zingt de man toch echt iets heel anders :D
Pour un petit tour, un petit jour Entre tes bras
Dit was dus niet zoals ik het mij herinnerde.  Maar ja, hoe oud was ik heel toen ik dit liedje luidkeels meezong? Uh 4 jaar dus, hij is van 1971. Snap ik dat ik de tekst verhaspelde haha

★ *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★

9-7
Frissig is het, en het waait snoeihard. Toch( als die wind maar eventjes wil minderen, graag!) vind ik dit beter te hachelen dan vorige week de hitte. Dochter gaat met winterjas krantjes lopen en komt zonder jas terug...beetje te warm toch wel. Het zweet staat op haar neus.
Ik doe de boodschappen voor het eerst in weken weer helemaal alleen. En het gaat toch goed, echt ik ben blij verrast. 

  ★ *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★

 10-7
Ik ben er al vroeg, zit als enige in de wachtkamer. Nog wel, want binnen 5 minuten stroomt het helemaal vol. Er komt iemand naast me zitten die verlegen zit om een praatje. En aan mijn andere kant een bekende van de kerk. Dus keuvelen we de wachtijd door met alledaagse praatjes. 
Bij de dokter krijg ik eindelijk antwoord op prangende vragen en vertel ik de acties die ik al heb ondernomen. Alle bloedwaardes nemen we samen door en ze neemt de tijd voor mijn vragen. Geen rare opmerking over mijn histamine arme dieet. Sterker nog, ze zegt dat zij daar nog lang niet genoeg van weet. En dus een beetje dom was ;) Maar wel begreep dat dit de angel was waarom ik tekorten heb. Over de vitamine D zegt ze nog, "Als je zo een tekort hebt dan krijg je erg last van je spieren, die worden slapper, en dat beïnvloed dus ook je ademhaling."
 Ze grijnsde eens toen ik zei dat ik het kuurtje niet gevolgd had omdat ik eerst wil weten wat er is en niet meteen aan de pillen wil. Dat ik daarom ben gaan zoeken naar de gemene deler en op de histamine-overgevoeligheid uitkam. Ze knikt instemmend.
"Het is namelijk zo,"antwoord ze," Niemand kent je lichaam beter dan jijzelf, alleen jij weet wat goed is voor jou! Wij kunnen niet meer doen dan ondersteunen"
Ik kan haar wel zoenen, wat een wijze vrouw is zij toch!
Met een heel wat lichtere tred loop ik de praktijk weer uit. Ik ga mezelf eens verwennen. Ik koop wat leuks!

Weet je wat het is,
ik ben de hele week al wat lichter. Dat begon met een mailtje in mijn inbox van een kunstenares, die ik al een tijdje volg. Ze kondigde aan dat haar cursus nu echt ging beginnen. Ik dacht "leuk!" en klikte het na gelezen te hebben weer weg. Maar een uurtje later keek ik nog eens (zal ik?) en een uurtje later nog eens (ja lijkt me leuk) en nog een uurtje later (neee dat doe je toch niet, dan ligt het weer op je te wachten, kun je de tijd er weer niet voor vinden, blaaaa blaaa blaaaaa) Dus klik weg, hoppaaa, en naar bed. Maandag werd ik er toch weer naar toe getrokken (deze dag was de eerste dag van de cursus) En in een vlaag van overmoed en zin in heb ik me  ingeschreven. 
En nu sta ik elke dag op en ren ik naar mijn atelier :D
Ik ben happy!
Nieuwschierig? KLIK hier.
Dit wordt een goede vakantie!!!!!


De muziek....
Begin van de week had ik The Foundations in mijn hoofd. Schijnt uit 1968 te komen, toen was ik 1 jaar oud. En toch herinner ik dit liedje als liedje uit mijn vroegste jeugd. Hoe het uit de boksen schalde, en ik speelde op de grond van onze huiskamer. Eindeloos vrij, dat gevoel dat krijg ik erbij. Niets moeten, gewoon doen waar ik zin in had :)
De ander zat in mijn hoofd bij de dokter ;) *´¨)  
¸.•´¸.•*´¨)
 (¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★Fijn weekend *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★