~Tears in my eyes~

The garden of my heart by Bibje

Tis een beetje van de snik deze dagen na de grote vakantie.
Vroeg een oma bij de schoolpoort hoe het was met me, zei ik nog heel stoer wel oke(en dacht ik niet eens aan mijn moeder maar aan de afgelopen vakantie die best heftig was) toen ze over mijn moeder begon.
BENG
die kwam hard aan...tranen in mijn ogen.....
Moeder?
Die had ik even verdrongen,
daar wou ik helemaal niet aan denken nu.
En sindsdien loop ik te snotteren,
wil ik eigenlijk heel hard huilen maar word ik steeds gestoord.
Staat zoonlief voor mijn neus of wil dochterlief even aandacht.
Er is aldoor iets wat me aan haar doet denken.
Er is aldoor wel iets wat me aan het huilen brengt.
En nu hoorde ik ook nog dat ons thuis verkocht gaat worden aan iemand, die ik ken.
Ze zijn al wezen kijken. En mijn vader's griekse sjabloonrand op de vloer was iets wat opgevallen was. Mijn gedachten gingen naar toen hij dat schilderde. Jaren terug alweer. Hun slaapkamer werd eindelijk opgeknapt....en het resultaat was zo mooi.....mijn moeder was helemaal in de wolken. Het bed was gemoderniseerd, en wit geschilderd. De kast was geschilderd, er kwam een tiollettafel met krulvoet en een lief krukje ervoor. Nieuwe gordijntjes, zo konden ze er weer een tijdje tegen aan.
En zo stond ik alweer met tranen in mijn ogen bij de schoolpoort.
Maar eens lekker uithuilen?
Nah,dat wil nog niet erg lukken.

_____________________________________________

It is a bit sobbing these days after summer holidays.
One of the grandmoms asked me how I was doing, and I said okay, very tough(thinking about the holidays,not about my mom) whem she mentioned my mother.
BENG
She hit me hard....tears in my eyes.....
Mother?
That thought I had repressed.
I did not wish to think about it.
Since then i am sniffeling.
I realy want to cry out loud but I am disturbed everytime.
Sondear stands in front of me or daughterdear wants attention here.
There is something that constantly reminds me of her.
There's constantly something that brings me to tears.
And now I hear that our home will be sold to some one we know.
They have already been there to look.And my fathers greek template edge on the floor was noticed. my mind flew to the past, when he painted it. Years back. Their bedroom was finaly redeccorated....and the result was so beautifull....my mother was over the moon. The bed was modernized and painted white. The cabinet was painted from yellow to white. There was a cute toillet table with curles and a little footstool with it. She made the new curtains. It was a pretty sight. For the years to come.
Ans so I had tears in my eyes again at the schoolgate.
But a good cry?
Nah, that wil not happen yet.

~

~ Mijn droom~

In de afgelopen blogs heb ik wel verteld over mijn vergeten ambities en dromen, maar ik heb niet verteld wat ik diep van binnen steeds zie. Dat al wat ik nu doe, de weg daar naar toe is. Ook al ga ik via omwegen en kronkels, snap ik zelf vaak helemaal niet waarom dat zo is, daar wil ik zijn. Dat is mijn doel, dat is mijn bestemming. Ik weet niet hoe lang het nog gaat duren voor ik aangekomen ben. Ik weet niet welke weg ik precies moet nemen, maar ik ga daar aankomen.

Ik heb een droom.
Ik droom die droom al heel erg lang. In die droom ben ik heler. Draag ik witte gewaden(!) en woon ik in een hoekhuis waar de zon naar binnen schijnt. Het huis is omgeven door bomen en een mooie groene natuurlijke tuin. Het staat er knus en beschermd. In dat huis doe ik mijn werk. Daar heb ik een grote lichte ruimte. De vloer is van houten planken, er ligt een zachte witte wollen mat,de muren zijn zacht wit en mijn schilderijen hangen daar. Het plafond is schuin...het zal een zolderetage wezen. Ik heb er kristallen uitgestalt, en er kabbelt een watertje. Op de achtergrond klinkt zachte muziek.
Ik geef daar healing aan mensen. Zij liggen dan op een behandeltafel, omgeven door de energie die ik mag doorgeven van bovenaf. Mijn handen stralen, stromen, gloeien.....ik straal, gloei en stroom. Ik zie hun kleuren en voel hun energie veld. Ik zie mezelf de handen opleggen. Uit mijn handen stroomt het licht, zo naar de ander toe.Ik hoef er niets voor te doen, ik ben slechts de persoon die doorgeeft. Het is iets heel wonderlijks en ik mag daar mee werken. Ik wordt daarbij geholpen door mijn gidsen, mijn engelen. Ik voel me opgenomen in het grote goddelijke plan. Dit is wat ooit afgesproken is, dit was mijn reden om te komen. Dat ik het licht zou doorgeven aan hen die het even kwijt zijn.
Als ik hieraan denk word ik warm van binnen.
Voel ik mijn hart even opspringen.
En is mijn plaatje compleet.

Ik snap nu ook gelijk waarom al het andere maar een beetje lukt of zelfs helemaal niet. Ze zijn geen deel van mijn grote droom. Eigenlijk is dat dus een beetje energie verspilling. Snap ik nu ook gelijk waarom mijn droom nog steeds mijn droom is. Ik zie in ene dat ik mezelf vaak best wel tegengewerkt heb. Dat moet dus anders. Ik ga vanaf nu bouwen aan mijn droom. Alles wat ik vanaf nu doe, staat in dienst van mijn grote droom. Ja ook het schilderen en schrijven. Elke dag weer.
Mijn hart maakt nu een sprongetje van vreugde.

~
Mijn bijdrage op mams@work

~'t is weer voorbij die mooie zomer~

School begint morgen weer.......

~Dwaalde wat af.....~

Alles wat je aandacht geeft groeit schreef ik de vorige keer.......
Ja inderdaad,
ik geef aandacht aan alles wat ik niet wil en alles wat ik wel wil en alles er tussen in. En ondertussen geef ik geen aandacht aan dat waar ik eigenlijk mijn aandacht zou geven. Nml mijn PLAN ! Eigenlijk schuif ik dat voor me uit.....negeer het zelfs een beetje. Praat er wel over hoor maar dat is het dan ook wel zo'n beetje. Op de een of andere manier kom ik maar niet echt tot actie.
Nee, erger nog. Ik doe heel andere dingen.
Ik bedacht waar ik mijn schilderijen op canvas kon laten drukken en dwaalde op Internet. Vond bedrijven die posters en kaarten drukten, dwaalde nog meer af. Vond een bedrijf wat tassen drukte met afbeeldingen van foto's. Zo zat ik in ene een hele middag een andere doelgroep te onderzoeken. Nml de doelgroep van de kunstliefhebbers. Ik bedacht hoe ik die doelgroep beter kon bereiken door naast mijn originelen ook reproducties aan te bieden en deze dan gewoon als standaard op te nemen in mijn collectie. Dat ze ook een keuze hebben voor reproductie op posters/ kaarten/tassen en canvas. Dat ik dan mijn prijzen laag kon houden en toch wat erop verdienen. Zo zat ik te mijmeren. En te zoeken naar wegen om dat voor elkaar te krijgen. Ik heb immers de collectie al. Ik hoef ze alleen maar goed te digitaliseren en hoppa.....de kassa kan rinkelen.....
Hier ging dus mijn aandacht naar uit.

Vraag me toch af waarom dat zo is.
Waarom ik het ene zeg en het ander doe.
Zou een goede zijn voor een NEI sessie.
Kan ik mijn onbewuste motieven achterhalen.
Misschien maakt het iets uit.
Of niet.....dat kan net zo goed.
Feit is wel dat ik dus nog immer niet aan dat PLAN ben begonnen.

_____________________________________________

Everything you pay your attention to grows, I wrote the last time....
Yes indeed.
I give attention to everything I did not want and want to do, I did want and everthing in between. In the meantime I do not give attention to that what I want to give attention to. Namely my PLAN. Actually I shove it in front of me.....ignore it even a little. I do talk about it, but that's about all I do. In one way or another I do not really take action. No even worse, I do different things!
I thought about printing my paintings on canvas, so I wandered the internet. Searching for companies that print posters and cards ,and I wandered a little further. Found a company that even printed pictures on shopping bags, So suddenly I was researching another target groop the whole afternoon. Namely the audience of art lovers. I thought about how I could reach out better than I do already and had the idea to offer reproductions next to my Originals. To have that as a standard item in my collection. The option of posters, cards, bags and reproductions on canvas. I could sell them a lot cheeper than the originals so i could reach a bigger public. I could actually earn some money here.......So i sat musing. Finding ways to pull it of. I have already my collection, i only need to digitalise it....and wham....the cash register can ring.
So here was my attention focussed on.

I wonder why,
why I want one thing and do the other.
Would be a good one for a NEI sesion.
Mabey i can retrieve my unconsious motives.
Perhaps it matters.
Or not....could also be the case.
Fact is, I still did not start with my PLAN.

~

mijn bijdrage voor mams@work

~Alles wat je aandacht geeft groeit~

Een plan dus.
Ooit heb ik een plan geschreven voor een bed&breakfast, die ik al had in mijn eigen huis. Ik wou nml uitbreiden van 1 tweepersoonskamer , naar een klein appartementje op zolder en de kamer die ik al had. Ik wou ook het hele seizoen open, ipv alleen de zomervakantie. Dat seizoen duurde dan van Pasen tot eind oktober. Ik onderzocht mijn doelgroep. Las me in over hun vakantiespreiding. Onderzocht mijn motieven om dit te willen blijven doen en ging op zoek naar manieren om mijn bed&breakfast te promoten. Ik maakte een schatting van de inkomsten en uitgaven. Ja ik zag het helemaal wel zitten. Alles lag klaar op de plank.
En toen werd ik verliefd.....
Mijn lief zag het helemaal niet zitten, hij wou geen vreemden in huis. Exit plan. Het is nooit uitgevoerd. De volgende zomer was mijn bed&breakfast niet meer open. Dat was 12 jaar geleden.
Vele dromen en ideeën later sta ik nu dus voor de uitdaging om een nieuw plan te maken. Niemand die me nu nog gaat tegenhouden.
Ik ga weer onderzoeken wie mijn doelgroep is, hoe ik hun aandacht kan vangen en vasthouden. Ik onderzoek mijn motieven, de plek waar ik mezelf wil vestigen en ik bedenk de prijs van een consult. Ik ben wel even bezig denk ik zomaar.... het is nog niet zo een twee drie geschreven. Maar denk je eens in hoeveel energie ik kan sturen naar mijn droom als ik ermee bezig ben. Hoe ik de Kosmos alvast seintjes kan gaan geven om alles op een lijn te brengen. Stel je eens voor wat een kans dat is om het te doen slagen. Er is niet alleen sprake van "Een goede voorbereiding is het halve werk" maar ook van "Waar je je aandacht op richt groeit". Hoopvol niet waar?
Ik ga morgen beginnen!

__________________________________

A plan.
I once wrote a PLAN for a bed&breakfast, I had one already in my own house. I wanted to expand my one double room I had , to a smalle appartement in the attic and the one double and the room I had. I also wanted it to be open the whole season in stead of just the summer holidays. The season is from easter till the end of october.
I considered the target groop. Studied their holliday spread over the year. Examined my motives for wanting to have a bed&breakfast and began looking for ways to promote it. I made an estimate of earnings and expenditures. Yeah i saw lots of potential. Everything was ready for the go.
And then I fell in love.
My love did not like this, he did not want strangers in the house. Exit plan. It was never implemented. The next summmer ,my bed&breakfast was no more. That was 12 years ago.
Many dreams and ideas later I have a new goal. Nobody will stop me now. I am going to investigate my target groop. How do I capture their attention and how do I hold it. I examine my motives, the place where I want to establish myself and what the best prize of a consult will be. I will be bussy for a while I think.It's not done in a whink. But think of the energy I can send to my dream while working on my plan. How I can give the Universe signs so it can go working for me. Imagine what an opportunity it is to make it succeed. It's not just" Good preparation is half the battle", but also "Where you focus your attention on, will grow". Hopefull isn't it?
I'm going to start tomorrow.

~
~

~consu-moeten-minderen~

De afgelopen maand was een harde maand.
Met maar 40 euro per week te besteden in de grote vakantie heb ik wel menig traan gelaten. Niets kon en ik heb heel wat keren nee moeten verkopen aan mijn kinderen. Inmiddels is de maand voorbij, maar de problemen nog steeds niet.Het gaat niet eens om bijzonder veel geld maar nu is dat er gewoonweg niet. Dus kan ik kiezen....doorploeteren, of overgeven. Ik ben er niet uit......
Doorploeteren betekent nog vele maanden zo weinig. Met de winter voor de boeg en twee in de lucht geschoten kinderen, die alles groter moeten, is dat niet echt handig. En dan de feestdagen, die ik nu helemaal alleen met ze vier...dus ook alleen de kadootjes moet kopen....nee ik word er niet vrolijk van. Ik begin de moed te verliezen. Waar ik vorige maand nog goede hoop had is die nu weer de bodem in geslagen. Waar ik de vorige maand nog mogelijkheden zag zie ik nu een groot zwart gat.
Ik kan natuurlijk ook overgeven, aan de sanering.
Stoppen met het zelf doen en dan maar loslaten. Ik heb inmiddels de telefoonnummers in mijn bezit, ik hoef alleen nog maar te draaien. Het lullige is dat het geld wat ik nu nodig heb dan gaat naar de bewindvoerder. Het gaat me dus extra kosten.(aanloop plus drie jaar kost zo'n 4000 euro) En dan zit ik nog met het autootje, die ik echt wel heel erg nodig heb. Ik krijg al nachtmerries als ik eraan denk dat ik straks hijgend en piepend en krakend op de fiets moet gaan. Dat autootje is mijn redding als het gaat om vervoer in benauwde dagen.
Kortom....ik sta in een vacuüm.
Hoop en bid dat het allemaal met sissers af gaat lopen.
Dat ik het ga redden!

~

Last month was tough.
With only 40 euro's to spend a week in the summer holidays, I've left many a tear. Nothing was possible and I have said NO for many times to my children. Meanwhile the month has passed, but not the problems. I am not short of that much, but I just haven't got it.
So I can choose.....
go on like this or give it in.....
I just don't know.
Go on like this means many months of hardship. With winter around the corner and two kids who have outgrown all there clothes, it is not exactly convenient. And then the winterholidays, with only me and them to celebrate. And only me to buy the gifts It makes me feel very unhappy. I am beginning to lose heart. I had high hopes last month, but they have been beaten into the ground. Where I could see opportunities last month, I see now a huge black hole.......

I can also give in, give it to dept-restructuring.
Stop doing it myself and hand it over, let it go. I got the phonenumbers in my possesion, I only have to dail it. The stupid thing is that what I need is what i will have to pay extra when I choose this option. (in about 4000 euro's) And then there is the little car ,wich I realy realy need. I'll get noghtmares thinking of myself panting,wheezing and cracking on the bike. That car is my salvation when it come to the days of my astma attacks.
In short....I am living in a vacuum right now.
Hope and pray that everything will run off to fizzle.
That I wil make it!!!!

~

~Doe mij ook maar zo'n plan~

Het herinneren van mijn vergeten ambities en dromen heeft me behoorlijk aan het denken gezet de afgelopen dagen. Zo erg dat ik tot diep in de nacht bezig was.....Nu is dat voor een keer niet zo erg, maar ik merk dat ik nu toch behoorlijk brak ben. Ik sta nml redelijk vroeg op en maak dus niet bepaald veel uurtjes. Vannacht heb ik 6 uur geslapen. En gisteren ook zoiets en de dag ervoor zelfs nog minder. Gisteren stortte ik dan ook op de bank in slaap, om ruim anderhalf uur later met een schok en een zere nek wakker te worden. Helemaal suf ook dat nog. Nee dit is nu niet bepaald ideaal.
Dat moet dus anders!

Maandag beginnen de scholen weer, dan moet ik om 7 uur eruit zijn. En wil ik mijn eigen praktijk,zal ik ook op tijd eruit moeten en vooral niet halverwege de dag in elkaar storten. Staat nogal raar als ik tegen mijn toekomstige cliënten zeg dat ik erg moe ben en even moet gaan liggen. "Sorry de afspraak moet ik helaas afzeggen." Ze zien me al aankomen.

Doe mij dus ook maar zo'n plan. :-)
Waarin ik genoeg slaap krijg dat ik het allemaal kan dragen.
Waarin de balans tussen moederen en werk in balans is.
Waarin ik kan schilderen en schrijven om mentaal gezond te blijven.
Waarin mijn lijf het gewoon helemaal goed doet.
Waarin de kinderen het goed doen.

Werk aan de winkel dus.
Dan ga ik nu eerst nog even een tukje doen......

~
________________________________

Remembering my forgotten ambitions and dreams have made me thinking the last few days. So much , it kept me thinking throughout the night........ For a little while it's not so bad, but now I feel still pretty broke. I am an early riser and I haven't slept that many hours the last days. Last night I slept for 6 hours. Yesterday and the day before I slept even less. Yesterday I fell asleep on the couch, to wake up an hour and a half later with a shock and a sore neck in the bargain. I was very drowsy. This is not exactly ideal, no.
This has to change!!!

Monday school starts again and I have to be up at 7. When I want my own practice I gave to be up early to and not collapse half way through the day. It sounds a bit silly when I have to say to my future clients that I am very tired and need a nap. "I'am sorry,I have to cancel the appointment!"

So I want such a plan too!!!!
Where I can get enough sleep, so I can carry it all.
Where there is a balance between motherhood and work.
In wich I can paint and write to stay mentally healthy.
Where my body is working as it should do.
Where the children are doing well.

I have work to do.
But first I need a nap..........;-)

~

~Girl Power~

Mijn laatste gesprekken over mijn toekomst had ik vorig jaar met mijn moeder. Mijn vader was toen al een jaar dood. We praatte over de mogelijkheden en zij bood me haar grote kamer boven aan, om een kleine praktijk in te vestigen. Ik woonde toen nog in een klein huisje waar ik geen plek had om een kamer vrij te maken. Dan kon zij de kinderen opvangen als ik aan het werk was,want zei ze me:" Ik werk dan toch ook niet meer zoveel, en dan kunnen we de tijden wel op elkaar afstemmen!" We hadden het over de papieren die ik nog moest halen, zodat mijn cliënten de behandeling vergoed zouden krijgen. En ze liet me in alles merken hoe trots ze eigenlijk op me was.

Mijn moeder, die op haar vijftigste haar droom nog ging waar maken en ging studeren voor verzorgende IG. Daarna ging ze werken op de geriatrische afdeling van een verzorgingstehuis. Dat had ze altijd al gewild en was er nooit van gekomen. Ze heeft het heerlijk gevonden, dat die droom uitkwam. Mijn vader ook trouwens, hij was zo trots op haar. Ze genoot van het werk en ze genoot van haar oudjes. Totdat mijn vader ziek werd en na een dramatisch ziekbed stierf. Toen was de koek op. Ze was haar droom kwijt, alles lag in duigen. Van het voorjaar stierf ze zelf zo onverwacht, dat ik mijn dromen even kwijt was. Ik wou niks meer. Waar deed ik het ook allemaal voor. Dan jaag je je droom na en dan????

Gelukkig ben ik wel uit dat gevoel gekomen en heb ik nu mijn dromen op een rijtje gezet. Ik ga ook gewoon niet strepen. Ik doe alles! Ik schrijf al een aardig eindje weg hier en op mijn Zeeuws Bibje blog. Ik schilder wanneer ik daar behoefte aan heb en ik stel het ten toon op mijn Bib-art site. Ik heb net vandaag weer sinds lange tijd een healing gegeven en morgen doe ik een NEI sessie. Nou als ik zo doorga komt de laatste cursus er ook nog wel. Echt wel!!!!!! Ik heb niet voor niets Girl Power......dus mam, je kan nog steeds trots op mij zijn!

~

Deze blog is ook te lezen op mams@work

~Mijn bijdrage aan mams@work*~

Vroeger, toen ik nog een klein meisje was had ik twee dingen waar ik heel zeker van was. Ik zou nooit trouwen en ik werd edelsmit! Het eerste heb ik vrij lang volgehouden,maar op mijn 32ste ging ik dan toch voor de bijl om op mijn 35ste alweer te scheiden. De tweede is nooit uitgekomen. Ik ging tekenende, schilderende en schrijvende heen! Studeerde tekenen en geschiedenis aan de NLO en haalde uiteindelijk mijn akte voor docente geschiedenis. Om daarna 9 jaar lang een bevlogen gs/ak lerares te zijn. Ik hield van mijn vak en ik hield van de leerlingen. Toch elk jaar rond de voorjaarsvakantie was ik op en vroeg ik me vertwijfeld af of ik niet beter iets anders kon gaan doen. Ik wist alleen niet wat…….

Man, kindjes, nare scheiding, lange nasleep, ziekte en zeer, en dood van mijn ouders later, en nu weet ik het eigenlijk nog steeds niet. Ik heb mezelf geschoold in Reiki, NEI, Bach, aromatherapie, kristaltherapie, kleurentherapie, magnetiseren, aura/chakra healing, Quantum Touch. Ik hoef nog maar 1 cursus om een praktijk te kunnen starten. Maar na de dood van mijn ouders heb ik er geen zin meer in. Ik ben mijn dromen voor de tweede keer verloren lijkt wel.

*http://www.defulltimewerkendemoeder.nl/home/2010/08/17/dromen/

________________________________________

When I was a little girl, I had two things I was very sure of. I would NEVER marry and I would be a goldsmith. The first I have long sustained but when I was 32 I did marry to be divorced at 35. The second i never made. I painted, drew and wrote my days away. I studied art and history at the teacher-training-academie and got my Bachelor in history in the end. The next 9 years I was a passionate teachter. I loved my job and I loved the students. Yet every year around springbreak I was exausted. Asking myself if this was the job for me. I just didn't know what else to do .

Man , kids, nasty divorce, long aftermath, illnes and pain an death of my parents later, I still don't know what I want. I studied Reiki, NEI, Bach, Colortherapie,Cristaltherapie, Aromatherapie, Healing chakra and aura, Quantum Touch . I only need one course to start my own practice. But ater the death of both my parents I don't want to anymore....it feels like I have lost my dreams again.

~

~Vergeten ambities~

Mijn blog op de mams@work
Vroeger ,als dromend jong meisje, schreef ik een uren achtereen. Verhalen, de een nog dramatischer dan de ander. Gedichten die zo tragisch waren, dat ik zelf menig traan erom liet. Dromenjournaals en dagboeken vol. Naast schilderen en fotograferen was dit een echte ambitie. Ik schreef gedichten, die ik liet lezen door mijn leraar Nederlands. Ze mochten op mijn leeslijst en werden zelfs besproken in de klas. Dus dacht ik, waarom stuur ik ze niet op?

Helaas.....ze kwamen niet voor het fonds in aanmerking.

Je snapt wel dat deze "afgang" nu niet bepaald stimulerend was.
Ik gaf het niet op. Schrijven en schilderen zit nu eenmaal in het bloed, dat kan ik niet zomaar niet meer doen. Maar ik heb nooit meer iets opgestuurd. Door de jaren heen schreef ik nieuwe gedichten en rijmelarijen. Ik schreef verhalen, sprookjes, vertelsels, die ik dan voorlas aan mijn eeuwig adorerende kinderen. En ik vergat mijn ambities.................

Eigenlijk verloor ik de moed, wist de wegen niet te bewandelen, snapte niks van de zakelijke kant. En dat is eigenlijk nog steeds zo. Zelfs nu met internet. Ik ben een kluns als het gaat om mezelf aan de man te brengen.(Ja ook letterlijk ja :-( )
Ik ben ook bang dat een ander het maar helemaal niks vindt, ook dat nog. Ben ik heel goed in, mezelf zo laag te houden. Bescheidenheid wil ik het nog wel eens voorzichtig noemen. Niet echt handig als je geld wilt gaan verdienen met dat wat je leuk vindt. Nee, dan deed ik het beter in solicitaties. daar verkocht ik mezelf altijd als een hele goede leerkracht. Ik geloofde het zelf bijna. En de scholen in iedergeval, ik werd steeds aangenomen. Als ik dat nu eens weet aan te boren....dan zal het toch nog allemaal nog goed komen met mij.

Er is in iedergeval een nieuwe fase aangebroken.
Ik ben uitgenodigd om mee te schrijven op deze website.
Joepie!!!!

________________________________________________

~When I was a dreaming young girl, I wrote for hours on end. Stories, each more dramatic than the other. Poems that were so tragical, that I shed many tears over them. Journals and diaries full of dreams. Besides painting and fotography this was a real ambition of mine. I wrote poems, which I had read by my Dutch professor. They were allowed on my readinglist and were even discussed in class. So I thought, why not sent them to a publisher?

Unfortunately they did not qualify for the fund........

You can imagin that this 'fiasco' was not exactly stimulating..
I did not give up though. Writing and painting is in the blood, I cannot just not do it. But I have never sent anything to the publisher anymore. Over the years I wrote poems, little stories and tales for my ever adoring children. And forgot my ambitions.......

Actually I lost the courage, dit not know how to walk the road to succes. I understood nothing of the commercial side. And that really has not changed. Even now with the Internet. I'm an oaf when it comes to selling my work.
I am also affraid that someone else will not think my work is all that good. I am very good at pulling myself down. Not really usefull when you want to earn money with what you like best. I did better in soliciting for jobs. I used to sell myself as being a very good teacher. I almost believed it myself. The schools did in any case, I was always accepted. If I know how to tap into that ...it will go all right for me.

There certainly is a new phase in my life.
I have been invited to write on this website.
Whoopee!!!!

~Kast van mijn ouders~

Daar staat ie dan te glimmen.
Mijn moederskast.
Eigenlijk zou ik hem verkopen.
Er waren al geïnteresseerden geweest,
maar die haakten af.
En eigenlijk was ik daar stiekem wel opgelucht over, ook dat nog.
Juist nu, nu ik het geld zo hard nodig heb.
Maar ja,
aan je diepste gevoelens kun je geen halt roepen.
Dus besloot ik de kast zelf neer te zetten.
Wegdoen kan altijd nog,niet waar?

En daar staat ie dan,
heel anders dan thuis natuurlijk.
Vol spul waar mijn vader van gruwelde maar die ik zo leuk vind.
Hyper modern met brocante.
En leuk dat het staat.
Ik ben tevreden.

Ik haal de broekriem nog een maand extra aan,
en bid dat het niet al te lang gaat duren.

~

~Here Comes the Rain Again~

Ik heb er geen woorden meer voor ;-)

I am out out words :-)

~

~5 months ago~

Het is alweer 5 maanden geleden,
5 maanden,
als je het snel uitspreekt is het niks,
als je er even stil bij staat is het alweer een hele tijd.

Vijf maanden van niet zorgen,
vijf maanden van stilte,
vijf maanden jouw stem niet meer,
vijf maanden,
niet meer samen eten,
samen boodschappen doen,
samen lachen,
samen huilen,
samen naar de Flair*,
samen niks doen,
samen hangen op het aanrechtblad,
echt nooit meer.

Vijf maanden geleden,
werd de wereld ineens anders.
Een stukje leger,
een beetje kaler,
en moest ik helemaal opnieuw beginnen.

~

It's been five months ago,
five months,
if you pronounce it fast it's nothing,
when you think about it for a moment it is a long time.

Five months of no caring foryou,
five months of silence,
five months not hearing your voice,
five months,
not eating together,
shopping together,
laugh together,
cry together,
going to the Flair*,
do nothing together,
hang on the counter together,
never ever again.

Five months ago,
everything was suddenly different,
a bit emptier,
a bit barren,
and I had to start all over again.

~

* Flair was her favorite boutique

~In loving memorie~

17 years of age

19 year old bride

motherhood

~in loving memorie~

__________
______

Herinneringen vangen,
vechten tegen de slaap,
maar ik wil nog herinneringen vangen,
kan ze niet vinden,
niet vangen,
niet in woorden uitdrukken.

Herinneringen vangen,
van toen ik nog klein was,
toen alles nog ongeveer goed was,
toen wij allen nog samen waren,
herinneringen vangen,
van toen.

Zoek ik de melodieen die hoorden bij die herinneringen,
de kleuren en geuren,
de beelden komen langzaam in me op,
worden ze weer weggevaagd door een mist van tranen.

Herinneringen doen nu nog zeer.


________
_______


Capture memories,
I'm fighting the sleep,
but I want to capture memories,
cannot find them,
no catch,
can't express it in words.

Capture memories,
about when I was a little girl,
when everything was sort of okay,
when we were all together,
capture memories,
of time.

I search for the melodies that belonged to the memories,
the colours and scents,
the images come slowly to me,
they are wiped out by a mist of tears.

Memories are still hurting to much........

~

~Nog een bosbezoekje/Another visit in the woods~

~Bosbezoekje~

braam

kikvorsperspectief

vissen op schildpadjes

paadje naar het water

~ Raindrops keep falling on my head~

Het is nog steeds "snert" weer...niet bepaald warm en het miezert, niet echt om vrolijk van te worden. Daarom maar een liedje...word je vanzelf vrolijker van.
Een weinig woorden zondag dit keer.
Uit 1969.

The weather is bad....not exactly warm and it's drizzling, not something to be glad about. So here is a song instead of words.....to uplift the mood.
A "not to many words on sunday" blog.
From 1969.

~

~vrijdag alweer~

"Prayer" by Bibje

Vrijdag alweer,
benauwd geweest,
moe geweest,
in gedachten geweest,
boos geweest tegen hem,
verdrietig geweest,
teleurgesteld en ontgoocheld geweest.

En toen besefte ik me dat ik eigenlijk al op de goede weg ben, ook al is het nu nog niet echt licht. Dat er nu al dingen gebeuren die ik eerder niet zou hebben durven te verwachten. Dat het nu daar terecht gaat komen waar het vandaan komt......mijn dank is groot.

Friday already,
could not breath,
was very tired,
in thoughts,
I have been angry at him,
and sad,
dissapionted and desillusioned.

And then I realised I am already on the right track, even though it is still dark. Things start to happen I did not dare to expect before. Things are moving back to where they came from......I am so gratefull.

~

~woordenloze woensdag/wordless wednesday~

summerday

~Wroeten in de tuin~

roos van mijn moeder

hortensia van mijn moeder

het oude petroleum stelletje van mijn ouders

Ik heb gisteren dus niet geschilderd.
In plaats daarvan ben ik eerst in tranen op de trap gaan zitten om alle spanningen eruit te huilen. Ik heb gebeld en gepraat en toen ben ik de tuin in gegaan om mijn hoofd leeg te werken. Ik heb niet veel gedaan hoor, maar ik heb wel met mijn vingers in de aarde gewroet en tegels versleept en voegen gekrabt.
Het lijkt nog op niks, maar ach wat kan het schelen.
Voorlopig ben ik nog wel een hele lange tijd in de tuin bezig.
'T is eigenlijk mannenwerk.
Dat pad aanleggen met die loeizware betonnen tegels van 50 bij 50.
Het uitgraven van dat nieuwe pad,
gras wegsteken,
mierennesten overhoop halen,
en nog veel meer.
Vandaag ga ik verder.
Ik ben nog niet van mijn stress af.
En na al dat gewroet in de tuin ga ik lekker zwemmen met de kids.

Bovenstaande nog wat tuinfoto's.
enjoy.


I did not paint yesterday. instead I have cried my heart out to ease the stress. I called and talked to ex, and afther that I went into the garden to empty my head working with my hands in the earth. I did not do all that much but still...I have done some weeding, draged with the tiles of the pavement. It's not much though, but who cares.
I will be working a long time on the garden.
It's accually men's work.
Building that path with concrete tiles of 50 by 50 cm.
taking away the grass,
the excavation of that new path,
wrecking ants-nest in the process.
Today I will continue,
I am still a bit stressed.
And afther all this prying in the garden I will go swimming with the kids.

Above some garden foto's.
Enjoy!

~

~So beautifull~

So beautifull-Susan Brown


Pagi 2-Susan brown


Aqua-Susan brown

Was vanmorgen zo vroeg wakker dat ik maar even ben gaan surfen op het net. Inspiratie zoeken. De grauwe werkelijkheid even ontsnappen. Hoofd vullen met mooi en positief en blij. Mijn hart vullen met liefs. Zo kwam ik dus vanmorgen vroeg uit op Susan Brown. Daar kan ik nu echt blij van worden. Geeft wel weer kriebels om meteen te gaan schilderen. Dus wie weet komt er deze week wel een wild schilderij met roesels en bloemtjes en kantjes en mooie kleuren uit. Zou zomaar kunnen. Als tegenhanger van alles wat me nog boven het hoofd hangt. Lijkt me een goede oplossing voor mijn zwaarmoedigheid. Even God weer toelaten in mijn hart en hoofd, de deur sluiten voor negativiteit en de weg naar het licht hervinden.


I woke up very early this morning, started surfing the net. To find inspiration. Escape the grim reality for a while. To fill my head with al that is beautifull and positive and Godworthy. Filling my heart with love. It led me to Susan Brown this morning. This realy makes me happy. It gives me the itch to start painting straight away. So who knows, I wil have another colourfull painting ready with flowers, frills and other stuf somewhere this week. It could be possible. As a counterpart for all that is hanging over my head. Seems like a good solution for my gloominess. To let God in my heart and head, shut the door for negativity and find my way back into the light again.

~