De kat lag hier te slapen, hij maakte me natuurlijk eerst wakker en toen ik niet meteen opstond vleide hij zich tegen me aan. Net als vroeger met Solly en Lo, gezellig in bed. Ik mis die tijd best wel hoor, ook dat ik dan lekker naar mijn ouders kon en daar even theetje ging halen. Ik heb nu helemaal geen plekje meer waar ik even snel een theetje kan drinken, dat theetjes tijdperk is even heel erg voorbij.
Ik moet op zoek naar een nieuw theemoment, maar kom er niet echt erg aan toe met alle dingen die ik de afgelopen jaren te verstouwen heb gehad en de stempel, die hij op ons gezin heeft gedrukt. Ik moet mezelf er steeds maar aan blijven herinneren dat het zijn schuld niet is maar ik ben moe, zo moe van al die negativiteit. Zo moe van die onrust, van die drukte en boosheid. Moe van het wachten en moe van de tegenwerking van.......(nee niet zoon!) Zo moe van niet de ruimte voor mezelf hebben. Nou ja dat dus…..Ik ben niet lief genoeg voor mezelf en steeds maar bezig met van alles behalve waar ik echt gelukkig van word. Ik laat me zo afleiden, ik laat me zo verstrooien, en dat moet gewoon eens over zijn. Ik ben belangrijk, ik ben de lijm van dit gezin en het middelpunt van mijn leven. Bovendien ben ik de enige die mijzelf gelukkig kan maken, de enige, en dat vergeet ik nog wel eens.
Dus wat ga ik doen vandaag?
Dat is nog eens een goede vraag aan mezelf ;-)
Beetje genieten van de herfst lijkt me wel een goede optie!
Maar eerst geef ik zoon een dikke kus, dochter een hele stevige knuffel, dan maak ik lekkere chocoladecake, en gaan we die met een mok warme chocomel opslurpen in de tuin tussen de hersftblaadjes. Jaaaaaaahhhhhhhh
Goed idee Bibje!
(¯`v´¯) ♥
`*.¸.*.♥.✿´´¯`•.¸⁀°♡ ♥ .¸¸.•´¯`•♥•´¯`•.¸¸.xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Hopelijk volgen er heel veel mooie theemomenten voor je!
BeantwoordenVerwijderenDankjewel :-)
Verwijderen