Andere tijden

Ik zit met mijn hoofd in andere tijden,
kwam een cdeetje tegen in de kast tijdens mijn opruimmomentje.
Ooit draaide de chauffeur van onze privé-bus naar de Provence deze twee weken lang achter elkaar. En daar zaten wij geschiedenis-studenten dan verwachtingsvol in , op weg naar opgraving, museum, vestingstad, klooster, kerk of andere bezienswaardigheid. Genoten heb ik van die reis, mijn eerste keertje buitenland, ook dat nog!
Het was een waar thuiskomen, ja zelfs dat. Dat land van mijn voorouders.......
Overal zag ik de gezichten van mijn opa en moeder terug, zo wonderlijk.
En dan dat weer....dat zalige heerlijke warme, koesterende weer.

Het is alweer 25 jaar geleden, ik ben nooit meer daar geweest.(stom stom stom) Wel nog een stukje hoger vlak bij Lyon. Dat was 8 jaar later, om te schilderen.....
Eigenlijk zou het nu juist heel mooi zijn om die reis nog een keer te maken, niet waar?
Ik heb de routebeschrijving nog, het is een van de dingen die ik bewaard heb van vroeger. Dan neem ik de kinderen mee en doe ik zelf de verhalen vertellen. Over koningen, krijgers, Goten en Romeinen, de postbode die een schelpenpaleis bouwde,  over oorlogen en list en bedrog, over kunstenaars en over van Gogh......wat zou ik ze dan een mooie erfenis meegeven, denkt de juf in mij nu met zo'n gelukzalige glimlach om de mond.
Ik heb het hier al eens voorzichtig geopperd, en dochter is er wel voor te porren hooooor...
Zoon een stuk minder.
Het idee dat we van hot naar her gaan en dat we van alles gaan bekijken.(huh bekijken?!???, blegh saaaaaaiiiiii) "Dat is niet mijn ding", zei hij tactisch.
Daar ging mijn idee van met zijn drietjes cultureel op vakantie.
"Ik wil wel hoor", zei Dochter." Maar wel naar Parijs dan mahm, dat vind ik eigenlijk veel leuker" En ze zag zichzelf al heel cultureel de eifeltoren beklimmen ;)
Tjah.....die reis naar de Provence....die moet ik vrees ik alleen gaan doen.
Iemand zin om mee te gaan?????