Herinneringen

Avignon aan de Rhone
( waar trouwens vies veel ratten in zwommen, jakkie bah)

Ja en dan ineens zit je met je hoofd in een ander land. Herinneringen ophalen enzo.
Ik ben gisteren de hele dag bezig geweest met zoeken naar oude bekenden en heb er in iedergeval weer eentje gevonden. Nu maar hopen dat die het net zo leuk vindt als ik om weer eens bij te babbelen.
Allerlei herinneringen kwamen boven, en de foto's van die bewuste reis heb ik ook maar meteen opgesnort. Ze zaten in een klein mandje, met de tekeningen van de vriend van één van onze docenten er bij...zo leuk,die zie je dus hier door mijn blogje heen geweven.



Uitzicht op Palais du pape, Avignon, bij nacht :)

Ons reisschema van de eerste week

Pont du Gard, hier onder heb ik gezwommen,
 in een felrood,speciaal voor de reis gekocht, badpak!
En koud dat het water was!!!!!!

Het is wel even een verademing om me zo te voelen weet je dat? Zo verwachtingsvol, en gevoed! Ja ook dat, mijn honger naar nieuwe ervaringen, inzichten, kennis, enz werd daar gevoed. En dat in een groep gelijken....iets wat ik best wel mis deze dagen. Dat ik mijn gelijken amper meer tref. Ik mis ook de reis in mijn leven, ik sta een beetje stil voor mijn gevoel. Hang al jaren op dezelfde plek waar ik me niet eens echt thuis voel. Maar ja, waar moet ik heen hè?
Want het gaat natuurlijk niet echt om de fysieke reis, dat snap je ook wel, hoewel die fysieke reis wel een hele boel heeft losgemaakt bij mij toen.

Het gaat hier om de reis door mijn leven, die ik maak en waarvan ik nu op een punt ben aangeland waar ik helemaal niet wil zijn. Ik ben verdwaald, van mijn weg afgeweken en het bos ingelopen. Oja ik heb best mooie plekken gevonden, echt wel! En ik heb daar ook genoten, ook heus wel! Ik heb nieuwe plekken ontdekt en nieuwe mensen ontmoet en nieuwe dingen gedaan. Ik heb uitdagingen overwonnen, stormen doorstaan, ben dapper doorgegaan, maar nu wil ik terug naar huis....en weet ik niet meer waar dat is.....want als ik achterom kijk zie ik een dichte overwoekerde bossage, het pad is verdwenen. 


Laan met Romeinse tombes in Arles....
Zo indrukwekkend toen ik de tombe van een kleutertje zag
waarop de ouders hadden laten zetten dat ze haar zo zouden missen.
In Arles kocht ik mijn eerste flesje etherische olie.Lavendel, de geur zit in mijn ziel verankerd, en elke keer als ik hier een flesje koop vlieg ik linea recta terug naar de Provence. Het was het begin van mijn liefde voor aromatherapie. Maar dat wist ik toen nog niet........

Misschien moet ik wel ophouden met terug te willen, vroeger is voorbij en "naar huis" bestaat niet meer. Het wordt tijd om een nieuw "naar huis" te maken, eentje waar ik me in thuis voel. Ja dat is het gewoon....ik moet naar huis, mijn huis, mijn thuis, en dat gevoel werd gisteren bij de herinneringen van de studiereis wakker!


Je ziet het, ik ben er allemaal geweest.....

Frankrijk.....de Provence.....ik ga zeker een keer terug komen. Dan laat ik me helemáál wakker schudden ;)