Goed nieuws

Daar zaten we dan, ik, ex-husband en orthopedagoge, met zijn drietjes tegenover de raadsonderzoekster. Van te voren hadden we duidelijke instructies gekregen over hoe het gesprek gevoerd zou worden en dat we vooral niet mee moesten gaan in het gesprek over het onderzoek. Gewoon even niks zeggen, niet meer dan dat wat we wilden zeggen.
Ik deed mijn introductie, en ex-husband knikte instemmend, orthopedagoge maakte het verhaal af. En toen kwam de bom op tafel.
Haar ogen werden ietwat groot en ze begon te knipperen, verbazing en verrassing alom, en orthopedagoge gooide nog wat er bovenop. Ze wist het niet zo goed, maar was van goede wil, dat zagen we zo ook wel. De gevleugelde zin van de orthopedagoge "Laat dit dan de uitzondering zijn!" ringt nog na in mijn oren......

Nog voor ik mijn huis weer instapte die middag ging de foon al, dat wat we verzochten was idd wel mogelijk ja! (uitstel dan wel stoppen van het onderzoek) Donderdag moest ze nog overleggen met de gedragswetenschapper maar ze zag zelf ook wel dat het beter van niet was dat het nu door zou gaan. Ik deed voorzichtig een hyperactief lachje toen ik ophing....zou het? Zou het dan toch??????

Vandaag kreeg ik het verlossende foontje. We hebben 4 maanden uitstel.....denk even aan half augustus...vakantietijd...zal wel wat langer duren. Zoon , ik en Dochter hebben een dansje in de kamer gedaan, Zoon juichte nog even heel hard en Dochter deed een flinke schreeuw. Opluchting.....man wat een opluchting......

Dan nu de onthulling van de bom die we op tafel legden. Dinsdag eerste gesprek met de genderpsycholoog...............