Zwijmelen op Zaterdag

Ik had een liedje, een mooi liedje, een schilder liedje. maar ik zit serieus mezelf af te vragen of dat liedje hier wel in de smaak zal vallen. Ja echt. Weet je wat het is, ik heb een enorme behoefte aan goedkeuring vandaag. Aan; geweldig Bibje wat een prachtig lied. Wow Bibje, wat ben jij een kanjer dat je zo en mooi liedje weet uit te kiezen. Waar haal je het toch vandaan zeg, elke keer weer. Goed man!
Zoiets dus.
Voel me een beetje zielig,
voel me een beetje alleen,
een beetje verloren.
Een beetje verdwaald.
Ik ben die flow van een paar weken terug helemaal kwijt.
Ik staar naar mijn tafel, zie daar de hartjes lonken....Bibje, schilder ons, maak ons mooi. En ik kijk ernaar en zie hoe mooi ze worden kunnen, maar doe niks. Is dat nou niet vreselijk.
Ik doe niks.
Ik zit hier maar.
Te zitten, te suffen, te hangen in het luchtledige.
Las ik nog een goed boek, of keek ik nog een mooie film dan deed ik nog wat. Maar ik doe niks. Ik zucht en ik staar en scrol en zapp. Zielig gedoe
Dus toen ik gisteren ook al zo zielig zat te doen bedacht ik me dat het tijd werd voor bemoediging, voor oppeppen en voor het hervinden van Blij Bibje!
Ik pakte mijn boeken, zocht naar mooie zinnen en woorden en opdrachten en begon in mijn nieuwe art-journal. Om daar op de eerste paar bladzijdes mijn meest bemoedigende zinnen op te schrijven en te versieren. Zo gedacht zo gedaan.
Lees ik net terug wat ik opgeschreven heb en weet je welke zin mij nu het meeste opvalt?
Deze:


Whatever you think you can do or believe you can do
DO IT!
Because action has grace magic and power in it.   (Goethe)


Daarmee is het wel gezegd hè.
Ik moet van mijn luie Bibje-Bibs komen en aan de bak gaan. Uit met die tv en computer. Muziekje op en creëren maar. Dan kom ik vanzelf wel weer in de flow. En zal je zien, schijnt het zonnetje ook weer in mijn hart.
Fijn Weekend allemaal!

Ik wil een frisse start

Morgen is het alweer zwijmelen op zaterdag en ik heb deze hele week nog niet eens geschreven. Ik heb geen inspiratie, geen zin, gewoon even niet. De dagen zijn gevuld met dagelijkse dingen, met reis en rust en voorstellingen van dochter. Ik ben de weg een beetje kwijt.
Ik wil van alles, en toch wil ik vooral ook niks.
Ik ben dan wel niet echt meer ziek, ik merk wel dat ik nog lang niet fit ben.
Terwijl het leven voorbij raast.
Dingen geregeld dienen te worden en afspraken nagekomen.
Vreselijk vind ik dat.
Dat je niet eens normaal uit kan zieken.
Dat je steeds weer net aan een beetje opgeknapt alweer vol op aan de bak moet.
Dat er een heleboel op me ligt te wachten, waarvan ik zoiets heb, moet dat nu?
Ja dus.
terwijl Zoon bij vader is en ik alle tijd lijk te hebben, heb ik alweer 3 dagen verprutst met uitrusten.
In mijn hoofd staan lijstjes zo lang als de eiffel-toren, met alle dingen die ik nog moet en wil doen. Met alles wat nog gedaan moet worden en alles waarvan ik aldoor denk, komt nog wel.

Eigenlijk wil ik die lijst wissen.
Weg ermee.
Delete.
Frisse start.
Nieuw leven.
Opnieuw beginnen.

Loop het liefste door de deur naar de andere wereld, mijn andere leven, waar ik zonder al die ballast die ik nu nog met mij meezeul en wat aandacht (namelijk heling en opruiming) behoeft. Liever legde ik dat af en liet ik het liggen. Een beetje zoals je je kleren van je af laat glijden en zelf verder loopt. Zie ik nu die parfumreclame waarin Charlize Theron haar jurk kwijtraakt onderwijl ze wandelt van het ene vertrek naar het andere haha

Nee dan dochter.
Die laat alles gewoon vallen om lekker te gaan jammen.
Jawel, sinds ze haar gitaar heeft is ze er zo'n beetje mee vergroeit. Gaat ze van open podium naar optreden op gedichtendag en componeert ze onderwijl ook nog even een liedje. En weet je, het klinkt nog oké ook. Hoe ze het doet beats me, als klein meisje verzon ze al de leukste melodietjes. En nu met gitaar is ze niet meer te houden.
Dus in de toekomst presenteer ik haar werk hier ook :)
Voor nu fijne dag.

Zwijmelen op Zaterdag

Gisteren was de dag dat we naar de genderkliniek moesten. Nog amper bekomen van het ziekzijn togen we dus op weg naar Amsterdam.  Ik was kapot toen we aankwamen. Ik heb 3 uur in de wachtkamer vertoeft om vervolgens met Zoon weer naar huis te mogen. 

Nu proberen we er altijd wel een piepklein uitje van te maken. Alleen was ik nog niet lekker en was de dag lang. Plus dat we laat waren en ik wou graag op tijd voor Dochter zijn. Dus wat doe je dan?

Nouhou, wij gingen op reis!!!!

We gingen nu eens niet de metro maar de tram dwars door de stad. En pakte de camera erbij.

Zie hier een kijkje in onze toeristische route ;)

Zoon installeerde zich helemaal voor in de tram. Vlak bij de chauffeur.
 Je moet het wel kunnen zien natuurlijk!

We kwamen langs het olympisch stadion
 Ik keek net de andere kant op natuurlijk. Dus geen foto.
Maar wel hiervan...

Leuke geveltjes

Waaaauuuuuw schreeuwde Zoon ineens.
Wat een mooi gebouw!!!!

Ik wist helemaal niet dat Zoon van architectuur hield.
Hij was zwaar onder de indruk van het Van Gogh museum.

Of ik het vrijheidsbeeld nog even op de foto wou zetten.

En toen zaten we alweer in de trein.....
bekaf en eindelijk een zitplaats.

Inmiddels hang ik weer op de bank. Dit weekend doen we nog even rustig aan. Dan hoop ik volgende week weer fris en fruitig te zijn. Of zoiets ;)

Fijn weekend!

Leading Lady

Net schreef ik een enorm lang bericht, gevuld met klacht, negativiteit, rot gevoel, verdriet en ziek zijn. Poetste hem op, zocht naar beelden, muziekje, bijna klaar om te posten.....


Maar ik doe het niet!


Ik hou hem voor mezelf. Ik ga lekker gallen in de achterkamer, en in de pronkkamer schrijf ik blij, gezellig, lief, leuk , vrolijk, verwonderend of gewoon neutraal. Maar dat stuk van net, dat stop ik in mijn Morning Pages. Daar mag ik schreeuwen en lelijk denken en boos zijn en negatief doen, het niet meer zien zitten. Om het dan vervolgens weg te sturen naar Ver Ver Weg. Daar mag het getransformeerd worden in Lief, Mooi, Hoopvol, Vreugde, Zacht, Goede Toekomst, Voorspoed, Vriendelijkheid enzovoorts.
Daarna mag het weer terugkomen en doe ik de deur met alle liefde open om het binnen te laten.
Zo ik heb gezegd!
Dat is dus mijn voornemen voor het nieuwe jaar.
Het goede in alles zien, mezelf verwonderen, mijn kunstenaarsblik nog verder cultiveren.
Het mooie is dat ik nu ik dat mezelf beloofd heb ook ineens overal mooie quotes hoor die mij bemoedigen. Gewoon als ik tv kijk, of als Zoon of Dochter ineens een wijze inval hebben.
Dus hoorde ik gisteren eerst in "Upstairs, downstairs"; I find that where I follow my conscious, the pain is felt by others.
En in "The holliday": You are supposed to be the leading lady in your own life, not the best friend!
Zijn dat mooie prompts om over te schrijven of niet?

Poezert trekt zich niks aan van wat moet.

Wel hè?

Zo zou je bij de eerste kunnen bedenken dat het meestal de mensen om je heen zijn die ineens reageren als jij iets heel anders gaat doen dan wat zij van je verwachten. Dat je niet meer meeloopt met de massa maar je vragen gaat stellen. dat je niet meer doet, omdat het nou eenmaal moet.

Nu was ik altijd al dwarsig. Maar ik merk dat toen ik pas echt voor mijn geweten ging, en mijn innerlijke stem ging volgen, er heel veel mensen ineens behoorlijk agressief gingen reageren. Alsof ik hen wat aan had gedaan.

Eigenlijk was het best schokkend zoals er gereageerd werd toen ik besloot me niet meer te conformeren aan de heersende massa, maar te gaan voor het geluk en de gezondheid van mij en mijn gezin. De reactie was er één van hysterie.

Ik hoorde ze denken:

Dat kan en mag niet! Ben je nou helemaal Bibje, als we allemaal gaan voor het geluk van onszelf zou het een mooie boel worden. Een chaos, een wanorde!!! Dan doet helemaal niemand meer wat er gezegd wordt. Wij zullen daar even een stokje voor steken hoor. Je doet maar gewoon zoals het hoort, zoals wij hebben afgesproken dat moet, en als het niet gaat dan doe je het toch maar gewoon. En anders sluiten we hem wel op, hebben we er ook geen last van. Zien we het ook niet. Weet niemand dat er ook gevalletjes zijn die niet passen in dat wat moet.

Ben ik even blij dat mijn geweten mij iets anders ingaf, en dat ik mijn geweten zoveel belangrijker vind dan dat wat moet. Ik zal op mijn sterfbed hier in ieder geval geen spijt van hebben. Eerder nog dat ik veel te lang gewacht heb met het volgen van mijn geweten. Dit, omdat ik even was vergeten de "Leading Lady" of my life te zijn! In plaats daarvan was ik steeds maar die beste vriendin, die mijn geweten niet hoort.

dat was maandag

Van Kras naar Zen
in progress

Het is nog donker. En stil

 De eerste auto vertrok daarstraks... 4 uur was het. Ik had nog amper geslapen en er ging alweer iemand te werk. Alles was nog stil. Hoewel ik niet de enige hier in huis was die wakker was. Zoon heeft ook lopen spoken..

Van en naar de badkamer een paar keer. En toen zag hij dat ik wakker was dus kwam hij even klagen. Buikpijn. Misselijk. "Ziek mahm...ik voel me ziek."

Ja, ziek. We hebben er wel een abbonement op dit jaar. Alleen dochter gaat redelijk. Gelukkig!

Nou ja....misschien brand ik op deze manier alle negativiteit wel uit mijn lijf en dus leven. Vandaag staat dan ook weer in het teken van acceptatie en overgave. Overgave aan het helingsproces en acceptatie van wat is.
Op naar een stralende toekomst!

http://m.youtube.com/watch?v=cl3lrcLzbGw

Zwijmelen op Zaterdag

Volle maan van de week
Mijn uitzicht uit mijn bed

Ik ben laat. Heel laat. Kon  niet op gang komen al was het nog zo. Het zit nml zo. Ik ben ziek. Ik heb het gehad...again. Lig dus alweer een paar dagen in bed. Slapen en rusten en vooral  niks druks doen. Vandaag ben ik een tijdje op geweest en ik heb er nu alweer spijt  van. Wat is ineens alles dan druk en onrustig en wat gilt die reclame toch op tv. Vreselijk. Elke zoveel minuten gaat het door merg en been en het programma waar ik naar keek raakt helemaal versnipperd.
Ooit was er een tijd dat we reclameblokken hadden voor en na het journaal. Dat was genoeg. Nu krijg je elke 5 minuten 5 minuten reclame of gillende vooraankondigingen. Jee zeg. Ik heb een gids hoor. Ik kan lezen!
Ik wil niet door elk programma heen horen hoe een clubje losers een jaarlang, elkaar het leven zuur gaan maken (uch overleven tssss) of van welk ander snert programma dan ook. Het wordt gewoon gênant. Alsof de televisiemakers last hebben van kortetermijngeheugenverlies en niet meer weten wat ze een paar minuten geleden al verteld hebben.
Bovendien komt er ook nog eens niks interessants dan koken, elkaar keuren in zangwedstrijdjes, elkaar afzeiken en verder is het moord en doodslag wat de klok slaat. Hoe later hoe gruwelijker. De films komen zo ontzettend vaak dat ik ze  onderhand wel dromen kan. Er zijn maar heel weinig echte goed programa's en vanavond komt daar geen van op tv helaas.
Nou ja, ooit dus, zat ik op dinsdag avond voor de tv, in de Jan de Bouvrie stoel, naar Countdown te kijken. En zag ik BowWowWow. Ze zijn nog steeds leuk!!!!!!
Dan te bedenken dat we Veronica toen ook al van die schreeuwers vonden. Was nog niks vergeleken bij het geschreeuw van nu op tv haha ;)
Enjoy!!!!! Fijn weekend!

dagje bedhangen

Het was grappig

Moral support van de Poezert in huis

dagje bedhangen werd het. Nadat ik gister steeds zieker werd en kouder en akeliger besloot ik vandaag gewoon mijn bed eens niet uit te komen.  Wie hou ik nu voor de gek door steeds maar door te gaan? Dat schiet toch niet op.
Ik heb dus geslapen en geslapen en geslapen en pas tegen de avond kreeg ik weer kleur op de wangen, warmte in mijn lijf en rust van binnen. De kinderen waren zo lief. Hebben de boodschappen gedaan en hun eten gekocht dit keer
 Maar goed ook want koken wordt altijd een ravage ;) en ik ben nu even niet in staat om op te ruimen.
Dus geen macceronie van Zoon vandaag.
Af en toe tiptoe'de er eentje mijn kamer in om te kijken of het nog wel goed met mij ging. Dan kreeg ik een kus en knuffel en een praatje. De poezekat een kriebel en dan gingen ze weer. Blij dat ze niet meer klein zijn. Dat ik ze met een gerust hart kan laten scharrelen in huis. Morgen mogen ze koken. Dat kunnen ze gelukkig ook goed. Kan ik nog even verder uitzieken. Misschien ga ik dan wel op de bank liggen.
Hoop dat ik snel weer beter ben.


PS Zoon wil een Engels boek kopen om te lezen. Zo stoer, na al die jaren van opmerkingen tegen mij dat hij geen lezer is...haha. Nou echt wel. Het duurde gewoon even ;).
http://www.games-workshop.com/gws/catalog/productDetail.jsp?catId=cat1280004a&prodId=prod2340043a

Ik vond dit lied wel toepasselijk!
Reading Rainbow van the Doors
http://m.youtube.com/watch?v=eBRYsAfchkY

Davisdag

en zo zag het er na de wasbeurt uit

Ik heb de ramen gewassen hoor, echt gewassen. Ik heb een ding om de wisser gevouwen en ben gaan soppen. Veel water, veel sop en heb de hele voorpui schoongesopt. Het ziet er weer spik en span uit. Prachtig. Ik ben echt trots op mij!!!!!!

We zagen allemaal het verschil.

Alhoewel dochter eerst wel even een tijdje met zo'n "wat is er hier anders-blik" heeft staan staren naar het raam, voordat ze vroeg of ik ze soms gelapt had. Tjah....

Vandaag was een heel ander verhaal. Zoon had het gisteren nogal moeilijk, omdat vader geopereerd werd, dus ging de Davistraining niet door. Dat deden we dus vandaag.

vanuit de trein

Het was vanmorgen vroeg nog mooi...zonnetje wat opkwam toen we in de trein zaten, lekkere frisse neus op weg naar de praktijk. Gezellig weerzien en nog gelukkikg nieuwjaar wensen. We hadden elkaar voor de feestdagen voor het laatst gezien. Kopje thee, glaasje limonade, beetje bijpraten en toen aan het werk.

Dachten wij dames dan.

Dacht Zoon  heel anders over.

Hoe graag ik het ook wil, en hoe graag de Davis-counseler het ook wil, hij schiet nog altijd in de stress en gaat dan eindeloos dweilen en in discussie. De twee uur die we hebben, daarvan heeft hij  welgeteld  15 minuten effectief gebruikt. De rest was één en al tegenwerken, vermijden, niet willen, spiegelen, en boos zijn. Zo erg dat ik op een gegeven moment me af vroeg welk een voordeel hier nog te behalen valt.

En dan leest hij toch zomaar weer een heel stuk voor uit een Engels boek, gewoon even. Ik heb het leeftijdsgenoten niet beter horen doen. En toch wil het lezen in het Nederlands niet lukken. Of nee, dat wil hij gewoon niet. Daar zit een enorme blokkade op.

Je vraagt je af wat die juf allemaal uitgevreten heeft met hem toen hij begon met lezen in groep 3. Zou ze hem voor gek gezet hebben? Afgerekend op zijn hooggevoeligheid en dus snel overprikkeld zijn? Zou ze hem toegesneerd hebben dat hij er niks van bakte, omdat hij zo onrustig was? Of heeft ze gezegd dat hij dom was? 

Het zou me niets verbazen, gezien haar geen zin in hem leesles te geven, wat erop volgde. En mijn aanwezigheid elke dag met daarvoor, zodat er tenminste iemand met hem zat te lezen.

Dat hij toen slecht hoorde wisten we pas een half jaar later. Al die tijd zeiden ze dat hij gewoon niet luisteren wou. Expres.Het zal je maar gezegd worden niet waar?

Zucht

En dan ben je thuis, gaat hij achter de pc en gaat hij schrijven, moet ik regelmatig de woorden spellen. Krijgt hij ongemerkt toch Nederlandse les. 

Ja!

By the way,
de operatie is goed verlopen.
Dat was weer een hele opluchting.
Nu maar hopen dat hij weer snel opknapt.

Ik heb ze niet :(

Oké dit keer in de ochtend.
Zon schijnt,
Zoon ligt ongerust 'niet aanwezig te zijn' in zijn bed(hoofd onder de dekens) want Vader ligt nu op dit moment als het goed is onder het mes.

De ramen van Bibje-cottage

Dochter is op school en ik zit tussen de paperassen op de bank. Net de vragenlijsten voor de herindicatie van Zoon ingevuld en allerlei ander te regelen gedoe. Wat zal ik eens gaan doen om mijn gedachten te verstrooien. Schoonmaken, dat eerst. Ramen lappen ze zien er zo uit. ->>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Bent u al geschrokken?
Ik nog niet hoor, het ziet er al een tijdje zo uit, dan krijg je een soort van gewenning. Ik hoop steeds , tegen beter weten in, op die verlossende hoosbui die het schoon spoelt. Maar tot nog toe kreeg ik alleen zee-regen. Dusssssss, dan nu toch maar een keer de kou(ahum) in en poetsen maar.
Weet u wat het is, ik ben allergisch dus huishoudhandschoenen kan ik niet aan.(rubber) Maar met exceem is ramen lappen in de winter een hachelijke onderneming. Nu helemaal, nu ik ook nog zere plekjes heb. Kan ik zo ontzettend van balen. En kabouters heb ik nog steeds niet. Die zagen ons komen en ze sloegen op de vlucht hahaha.

Wat ik verder nog ga doen?
Nah kwetetutniet.
Hopen op goed goed nieuws.
Fijne dag allemaal en vanavond een updaatje voor wie ik niet op de facebook heb. Baaai

ik zag laarzen

ik zag laarzen




en een gezinnetje...

een kussend stelletje
 met rare mondjes

maar het begon allemaal zo hoor
stukjes papier op 6 canvasdoekjes.

Het duurde even voor ik goed en wel op gang was vandaag. We hebben namelijk extra lang over de krantjes gedaan. het was zulk zacht mooi weer. Het rook ook echt naar de lente. Dan te bedenken dat over een week die hele lente ws gewoon onder de vorst zit. jammer hoor, want dan duurt het extra lang voor het weer groen wordt, met al die bevroren knoppen enzo. dan kan het maar beter gewoon wat sneeuwen. dat is nog niet zo erg voor de knoppen had ik begrepen. Kou, ik heb er nu geen zin meer in hoor. Ze zijn gewoon te laat!

Maar goed, mijn werk dus. Ik had eerst dat ene bolletje deegklei soldaat gemaakt. Nou ja bijna dan, want echt lekker is het niet natuurlijk met al dat zout er in. hahaha. Ik heb er weer een lapje van gemaakt en weer op gestempeld. Nu met een eigen gemaakte stempel. Ik moet zeggen dat het lapje er een stuk beter uitzag dan de het eerste keertje. Ze zijn nu gelijkmatig dun, ipv dik en dun en rafelig enzo. Ik hoop dan ook dat deze tweede keertjes nog mooier worden dan de eerste keertjes.

Dan heb je dat gemaakt, en dan moet het drogen. Ik kan je wel zeggen, als je zo bruist van de inspiratie is dat vet irritant, en daarom heb ik de doekjes er maar bij gepakt. Ben ik papier gaan uitzoeken met leuke en lieve printjes en ben ik gaan plakken. gesso erop gesmeerd, en toen zag ik in al die snippers en stukken alweer van alles naar boven komen. Zo leuk hoe dat dan zomaar ontstaat. Mijn kunstenaarsblik wordt weer al helderder. 

De opmaak van de blog is nog steeds niet zoals het moet zijn en het leest wat rottig maar ala, het staat er op(al een uur bezig verdikkeme)

Ik sluit af met een echte klassieker. Zat de hele dag al in mijn hoofd, vergezelde mijn inspiratie zogezegd. :D

Enjoy!!!!!!

En welterusten.....



tweede keertje
nu wat beter gelukt

Zondag Zwijmel

Bib-hartje om de nek van Dochter

Iets in mijn computer gaat steeds zo fout dat het schrijven van een blogje tegenwoordig een hachelijke onderneming is en ik geen idee heb of alles wel oké op het scherm verschijnt. Best lastig wel ja, best wel. ik zit nu dus te kijken naar de tekst en die is onderstreept en blauw als was het een link. geen idee waarom dat nu weer zo is en ik vrees dat ik dat dan weer via mijn mobieltje moet gaan corrigeren. Nou ja, dat moet dan maar. Ik ga nu even doorschrijven hoor.. 

En toen ging het fout...(van alles getikt en zomaar weer verdwenen)
pfffff wat een gedoe zeg.
Snap er niks meer van.
Goed, wat heb ik gedaan vandaag.
Genoten van de Zwijmels van collega-bloggers. Veel gelachen met Dochter om van alles en nog wat. Mijn eerste keertjes voorzien van lint en eentje om de nek van Dochter gehangen. Wat vinden jullie ervan? (zie foto)

daar staat ze dan met haar gitaar
te zingen

Haar gitaarspel beluisterd. Die meid heeft gewoon in een paar dagen een heel liedje uit haar hoofd geleerd, met zang, terwijl ze nog nooit les heeft gehad. Ze is dus druk bezig met het leren van de akkoorden. Zo stoer! En dat laat ze me dan horen, dan zegt ze dat er ook even bij.(mineur, majeur enz) Nóg stoerder!

En weet je wat ook stoer is; dat ze Zoon nu leert hoe het moet. Die was nog steeds een beetje aan het rommelen, akkoorden daar had'ie een broertje dood aan. Zo klonk het ook best leuk dus waarom al die moeite. Maar nu ziet hij hoe leuker het kan klinken,wil hij het toch ook wel. Samen met haar. En zij is niet te beroerd om hem daarin wegwijs te maken hoor. Een echte juf wordt ze dan. 

Jah....goede dag vandaag

of nee gisteren.

Ik moet nodig gaan slapen, maar toen kwam dit liedje voorbij in een van de commentaren van de blogs en toen dacht ik, die wil ik voor de Zondag Zwijmel.

Dit liedje vond ik in 76 al bijzonder leuk. Maar ook die tijd was leuk. Ik was een blij en gelukkig meisje, met een lief klein broertje waar ik dol op was en een robbedoes van een broertje met wie ik gekke dingen uithaalde. Mijn opoe woonde vlak bij ons en nou ja iedereen was toen blij.

Ik vond Anita Meijer altijd op mijn tante lijken, best wel een beetje. En mijn tante die aanbad ik toen. Die was al groot, al wel 19, bijna 20.

Wat was het leven toen nog lekker ongecompliceerd.
Dat gevoel van toen, dat wil ik dit jaar(en alle andere jaren hierna) ook hebben! PUNT!
Daar gaan we voor.
En we beginnen nu.
Met een welverdiende nachtrust......ben bekaf.....welterusten allemaal.
;)

Zwijmelen op Zaterdag

De dag dat je merkt dat je wang rimpelt als je je sjaal om hebt en je omkijkt....je weet wel.
Dat moment.
Dat je ineens in de spiegel kijkt en ziet dat het tijd wordt voor die ene belofte, die je jezelf 20 jaar geleden maakte maar waar je nu niet meer aan wil geloven. Het is namelijk nogal niet wat.
Of dat moment als je in de spiegel kijkt en jezelf amper meer herkend.
Of dat moment waarop je moet constateren dat je buik nu echt de buik van een moeder is, slap en bollig. Terwijl die buik de jaren na de bevallingen nog zo mooi glad en strak was.
De dag dat je zo vreselijk blij bent met een instagram of lomo voor je selfies, omdat je daar nog zo zacht en glad bent ;)
De dag dat je je eerste grijze haar ontdekt, en dan na een tijdje de tweede én de derde en dat je ze dan ineens niet meer tellen(of uit je hoofd trekken) kan, omdat het er zoveel zijn.
De dag dat je ontdekt dat een liedje uit je pubertijd ineens gecoverd wordt door zo'n snotneuzenband van knulletjes en dat je dochter daar op zwijmelt zoals jezelf ook ooit deed.
de dag dat je ontdekt dat de meisjes voor tv al jonger lijken te worden. En dan ontdek je er nog even bij dat ze toch echt al een jaar of 30 zijn.....
De dag dat leeftijdgenoten vol trots vertellen dat ze oma zijn geworden terwijl je zelf nog aan een derde kind dacht..
Vandaag had ik even zo'n dag.....

En weet je,

het kon me niks schelen.

Want ook al ben ik geen lentekuikentje meer, ik ben nog steeds dat meisje van toen. En daarom heb ik roze met oranje sokken aangedaan in mijn zilveren ballerina's en ben ik naar de super gefietst.

De dag dat ik mijn roze met oranje sokken aandeed werd het dus!

Reken maar dat ik me vrolijk voelde.

Die blikken alleen al, daar moest ik spontaan van lachen.

Dit liedje doet me altijd denken aan mijn vriendin, die bedacht dat het refrein uitstekend geschikt zou zijn als claxon(in de tijd dat koeien-geloei de mode was) Past wel bij mijn sokken van vandaag.

Maar voor de wat traditioneler ingestelde luisteraar....Tis wel experimenteel hoor. Dat je het alvast weet. Had ik even zin in .

Fijn weekend!!!!!!

lalala

Heeft iemand het noorderlicht gezien????
Ik niet, en ik vroeg me af of dat hier te kunnen zien. Zoon zag wel groenige schijnsel(hij slaapt met zijn gordijnen open) maar het was wel een beetje bewolkt dus veel zag hij niet.
Ik lag met de ogen dicht natuurlijk haha.
Niet eens lekker geslapen,
maar nu weet ik ook waarom.
Men zegt dat gevoelige mensen erg last hebben van de zonnevlammen.
Nou dat zal dan.....ik lig in ieder geval niet lekker, al dagen.
Nou weet ik de ins en outs niet hoor, maar die ga ik vandaag eens op zoeken....of niet. Kan mijn energie ook ergens anders voor gebruiken. Ja dat kan ja.
Want ineens heb ik mezelf weer in de gaten. dat ik mijn energie weer aan het versnipperen ben.
Stom stom stom

Dus wat ga ik vandaag doen?
Gericht aan het werk.
Eerst het huishouden(blegh)
dan wat creatiefs(yeah)
en dan het eten(Mwah)
ojah...maar eerst de boodschappen doen, in het zonnetje.(lekkerrrrr)

Verder heb ik niet zoveel te vertellen eigenlijk,
Zoon zeurt om de computer en de rommel roept me toe.
De kabouters zijn al een tijdje uitgestorven in mijn huis, en de hamsters hebben hun intrek hier genomen. dussss werk aan de winkel.
fijne dag allemaal

Even pauze

Even pauze hoor,
even niks doen,
even wandeling en zon in het gezicht.
Ik heb nog de hartjes gelakt en toen heb ik het opzij gelegd. Er ligt nog een bolletje klei in de koelkast, en de spulletjes liggen nog op tafel, maar ik heb even geen zin.
Kan al twee nachten niet lekker slapen. Droom me een rotje en dan wordt ik steevast wakker met de stem en de lach van mijn moeder. Zo raar, dat ik me ineens haar stem weer zo ontzettend goed kan herinneren. Alsof ze naast me zat nog maar een seconde geleden. Het is altijd gezellig, leuk, vrolijk, en toch als ik dan wakker word ben ik zo onrustig.
Ik voel die onrust weer.
Ergens in de kosmos gebeurt iets wat me onrustig doet voelen.
Mijn antennes staan uit, ik pik het signaal alweer op.
Kan het nog niet helemaal duiden,dus doe ik even niets.
Sta ik even op de opruim mode, want dat ga ik dan altijd doen.
En dat mag ook best wel....tis een bende hier. Met 1 hamstertje in de ene kamer en de andere grote hamster hier aan tafel. Komt nog bij dat ik ook niet zo van de weggooierige ben.(wat een woord zo op het scherm haha)
Gelukkig was ik gisteren buiten, in de zon. Nu is het grauw grijs en nat.....ga ik lekker cocoonen.
Ja goed idee.
En misschien maak ik toch nog iets leuks, het begint wel alweer te kriebelen :)

Big time.....

Zo begon het allemaal

Ik heb iets ontdekt over mezelf.
Iets wat ik natuurlijk best wel wist in mijn achterhoofd, maar niet kon duiden.
En nu ik dat weet, weet ik ook hoe ik ermee om zou kunnen gaan.
Hoe ik de energie die ik heb niet laat versnipperen, wegwaaien, wegfladderen. Hoe ik die energie in kan zetten voor de dingen die ik leuk vind.

Eerste laagje gesso,
zodat ze niet meer op koekjes leken ;)

Dus niet eindeloos kletsen en discuseren, woorden de ether in sturen....neehee
De kwast pakken, de plakstift, de klei, en creëren. Scheppen, maken, vormgeven.. 
Gisteren heb ik weer iets nieuws geprobeerd, wat ik op pinterest al voorbij had zien komen. Ik wou dat ook. Dus ben ik aan de slag gegaan. Het is leuk, het is lief. Veel is mislukt maar ach, veel zijn ook ongeveer gelukt. het zijn nog maar probeersels. Weggevertjes. Reclamemakers voor later. Vingeroefeningen voor de websjop.

Turqoise uit de kast gehaald
Bijna klaar

En wat een opgeruimd gevoel geeft me dat toch elke dag.
Wat tintelfris voel me ik toch steeds(ondanks koortsigheid en hoesten)
Ik bruis mezelf naar beter worden.
Diepe Zucht.
Ik ben zo blij dat ik weer leef.

So happy

dan heb je wat plakseltjes

die beschilder je met gesso

ontdek je ineens meisjes in de vormen

dus teken je de ontbrekende gedeeltes

 

 

 

 

 

vind je nog veel meer meisjes

 

is dit het resultaat van een dag hard werken

en nu ben ik so happy

Zwijmelen op Zaterdag: Happy New Year

werkplek op tafel

Het jaar is alweer 4 dagen oud,
en in die 4 dagen ben ik lui geweest. Heb ik veel geslapen en ben ik vandaag pas voor het eerst weer creatief geweest.
Het zat al een tijdje in de planning hoor. Ik zou eigenlijk nieuwjaarsdag daarvoor gebruiken. Een soort van nieuwe traditie maken. Alleen was ik wel errug moe. Het had tot vroeg in de morgen geduurd voordat het knallen hier echt helemaal voorbij was. En ik lag onrustig en hyper in bed naar het plafon te staren. Tjah en wat doe je dan....dan slaap je uit, langer dan lang!!!! Om vervolgens moe en uitgerafeld, niet creatief te zijn, maar kater te hebben van de lange nacht ervoor. En ik had nog wel niet gefeest en al helemaal niet gedronken. Gebrek aan slaap is niet bevorderlijk.


lekker bezig

Dag erna nog steeds niet joepie en nog steeds moe. Twee misselijke kinderen in huis. Zelf ook niet al te jofel. Dag daarna(gisteren, dat was dus vanmiddag) na lang slapen eindelijk dat gevoel van JA IK HEB ER NU ZIN IN!!!!

Dusssss
uit de kast kwamen de spullen, de tafel werd mijn werkplek, muziekje aan, dochter ernaast met haar spulletjes. Klets, kwebbel,babbel, praatjes. Beetje zingen , beetje giechelen maar vooral als een speer aan het werk. Helemaal in de flow zaten we. Ik plakte, schilderde, tekende en bedacht tot ik misselijk was van de honger, een droge mond had van de dorst, en het bijna donker was.
Ik was helemaal gelukkig!


tussenstandje ;)

Dit was wat er al een tijdje in mij zat te borrelen. Ik heb nu 5 mini-schilderijtjes gemaakt( 10-10 cm groot) en er staan er nog 6 te wachten om uitgewerkt te worden. Daarvan heb ik alleen nog maar de basis gelegd. Morgen weer verder. Ik heb er nu al zin in.



En dit zijn ze dan:
Picture Poems Valentine- Bibje 2014



En dit zijn de volgende waar ik mee bezig ga.

 

2014

En daar was je dan zomaar weer gewoon thuis,
zó ontzettend gelukkig. Ik tref je tegenwoordig alleen maar heel erg gelukkig. Het was zo goed om je te zien, om samen te kletsen en lachen tot de tranen over onze wangen rolden. Om samen plezier te hebben, bij elkaar te zijn. Jij aan het ene uiteinde en ik aan het andere uiteinde van de bank. Zoals vanouds, zoals toen. Maar O wat een transformatie heb jij ondergaan. Wat ben je toch mooi geworden mam, wat straal je, wat leef je, wat ben je vol van schoonheid en liefde en licht. O ik hou van je, nog steeds zo veel van je.

En toen was jij daar ook zomaar.
Ik rende op je af, de gang in. We liepen in elkaars armen en omhelsden elkaar steviger dan stevig.
"Wat ben ik blij dat ik je eindelijk weer zie ,"zei ik opgelucht, dolgelukkig, zo blij. "Ik ook,"zei je met jouw koesterende, zware stem. De omhelzing kon niet lang genoeg duren pap. O wat hou ik nog steeds en nog zo ontzettend veel van jou.
Van jullie.
Het ontroert me nog,
ik zit nog met de tranen in mijn ogen.

2014,
we gaan er een pracht jaar van maken.
Hoe dan ook.
Ik weet ondertussen wel hoe ik de parels kan vinden.
En ik weet ook dat jullie er altijd zullen zijn.
De sluier is zo dun zo dun zo dun..............when I call you.....