donderdag 23 januari 2014

Leading Lady


Net schreef ik een enorm lang bericht, gevuld met klacht, negativiteit, rot gevoel, verdriet en ziek zijn. Poetste hem op, zocht naar beelden, muziekje, bijna klaar om te posten.....


Maar ik doe het niet!


Ik hou hem voor mezelf. Ik ga lekker gallen in de achterkamer, en in de pronkkamer schrijf ik blij, gezellig, lief, leuk , vrolijk, verwonderend of gewoon neutraal. Maar dat stuk van net, dat stop ik in mijn Morning Pages. Daar mag ik schreeuwen en lelijk denken en boos zijn en negatief doen, het niet meer zien zitten. Om het dan vervolgens weg te sturen naar Ver Ver Weg. Daar mag het getransformeerd worden in Lief, Mooi, Hoopvol, Vreugde, Zacht, Goede Toekomst, Voorspoed, Vriendelijkheid enzovoorts.
Daarna mag het weer terugkomen en doe ik de deur met alle liefde open om het binnen te laten.
Zo ik heb gezegd!
Dat is dus mijn voornemen voor het nieuwe jaar.
Het goede in alles zien, mezelf verwonderen, mijn kunstenaarsblik nog verder cultiveren.
Het mooie is dat ik nu ik dat mezelf beloofd heb ook ineens overal mooie quotes hoor die mij bemoedigen. Gewoon als ik tv kijk, of als Zoon of Dochter ineens een wijze inval hebben.
Dus hoorde ik gisteren eerst in "Upstairs, downstairs"; I find that where I follow my conscious, the pain is felt by others.
En in "The holliday": You are supposed to be the leading lady in your own life, not the best friend!
Zijn dat mooie prompts om over te schrijven of niet?
Poezert trekt zich niks aan van wat moet.
Wel hè?


Zo zou je bij de eerste kunnen bedenken dat het meestal de mensen om je heen zijn die ineens reageren als jij iets heel anders gaat doen dan wat zij van je verwachten. Dat je niet meer meeloopt met de massa maar je vragen gaat stellen. dat je niet meer doet, omdat het nou eenmaal moet.
Nu was ik altijd al dwarsig. Maar ik merk dat toen ik pas echt voor mijn geweten ging, en mijn innerlijke stem ging volgen, er heel veel mensen ineens behoorlijk agressief gingen reageren. Alsof ik hen wat aan had gedaan.
Eigenlijk was het best schokkend zoals er gereageerd werd toen ik besloot me niet meer te conformeren aan de heersende massa, maar te gaan voor het geluk en de gezondheid van mij en mijn gezin. De reactie was er één van hysterie.
Ik hoorde ze denken:
Dat kan en mag niet! Ben je nou helemaal Bibje, als we allemaal gaan voor het geluk van onszelf zou het een mooie boel worden. Een chaos, een wanorde!!! Dan doet helemaal niemand meer wat er gezegd wordt. Wij zullen daar even een stokje voor steken hoor. Je doet maar gewoon zoals het hoort, zoals wij hebben afgesproken dat moet, en als het niet gaat dan doe je het toch maar gewoon. En anders sluiten we hem wel op, hebben we er ook geen last van. Zien we het ook niet. Weet niemand dat er ook gevalletjes zijn die niet passen in dat wat moet.
Ben ik even blij dat mijn geweten mij iets anders ingaf, en dat ik mijn geweten zoveel belangrijker vind dan dat wat moet. Ik zal op mijn sterfbed hier in ieder geval geen spijt van hebben. Eerder nog dat ik veel te lang gewacht heb met het volgen van mijn geweten. Dit, omdat ik even was vergeten de "Leading Lady" of my life te zijn! In plaats daarvan was ik steeds maar die beste vriendin, die mijn geweten niet hoort.


6 opmerkingen:

  1. Volgens mij ben je lekker en heel goed bezig!
    De anderen nemen je zorgen en verdriet niet weg, wel je vreugde, dus doe wat voor jou goed is, zonder dat het ten koste gaat van je medemens!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Volgens mij ben je lekker en heel goed bezig!
    De anderen nemen je zorgen en verdriet niet weg, wel je vreugde, dus doe wat voor jou goed is, zonder dat het ten koste gaat van je medemens!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Volgens mij ben je lekker en heel goed bezig!
    De anderen nemen je zorgen en verdriet niet weg, wel je vreugde, dus doe wat voor jou goed is, zonder dat het ten koste gaat van je medemens!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zoheeee 3 keer deze post. Dat is nog eens een vet compliment!

      Verwijderen
  4. Ha die Bib, ik hou zo van klagen op mijn blog want t lucht me op. Meestal als ik klaar ben denk ik; zo nu ga ik wat leuks doen en t lukt iedere keer weer maar eerst mijn shit eruit gooien.
    Ik hoor ook altijd overal dingen waar ik iets aan heb, gisteren bij Utopia nog van zwerver Rienk; maak een plekje in je hoofd zodat je overal thuis bent waar je ook bent. Nou ja, zoiets. ;-) ik heb een schrift waar ik die dingen in schrijf, plak er een leuk plaatje bij.
    Mijn favorite uitspraak; een mens is niet bijzonder omdat hij nooit valt maar omdathij iedere keer weer opstaat.
    En zeg, die foto ik zie nu echt wer een poes of is t weer de maan door de takken? liefs en fijne dag.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tis onze poezekat hoor haha
      Je hebt het dit keer goed gezien ;)

      Die van jou ga ik ook even in mijn journal schrijven.
      Er is ook niks lekkerders dan die shit alle hoeken van het papier/scherm te laten zien. En dan opgelucht de vingers strekken. Haren gladstrijken en kleren rechtrekken om een grote kop thee met koekjes te pakken!
      De dag kan beginnen :D
      X

      Verwijderen