relaxxxxx

What would your life look like, if you would make peace with the present moment?

Dat vroeg ik mij nou ook af.
Na het schrijven van mijn blogje gisteren heb ik nog een tijdje op het net rondgehangen en toen kwam ik aan op 1 van mijn favoriete sites waar dit gevraagd werd.

Wat een vraag, was het eerste wat in me opkwam. Ik heb werkelijk geen idee hoe mijn leven er dan uit zou hebben gezien. Kan dat eigenlijk wel? Vrede hebben met het moment. Dat vloog dus door mijn hoofd en toen dacht ik meteen (ik denk nogal veel dat had u al begrepen ondertussen) dat ik er maar even voor moest gaan zitten. Met een potlood en mijn Morning Pages/dagboek.

Hieronder volgt mijn gedachtengang......
Ik dacht :)
Ik zou misschien wat minder chagrijnig zijn. Minder boos en opstandig om alles wat is gebeurd en gebeurt.  Een beetje zoals mijn opoe. Ik zou niet meer zo in verzet zijn tegen wat nu is...misschien!
Ik zou er wellicht niet meer mee bezig zijn hoe ik dit kon veranderen in de toekomst. 
Denk ik dan hè. 
Ik vroeg me af hoe dat zo werkt. Want als je in het moment bent en alles is niet oke. Ik noem maar wat, je staat in het moment met het water aan je lippen. Dan blijf je toch niet staan? Dan lijkt me dat je daar geen vrede mee hebt.  Hoe moet ik het dan zien? Of moet ik het nou juist niet meer zien. Moet ik stoppen met zien en denken en gewoon ZIJN? Meer niet?
Hoe doe je dat dan?
Er zijn wel momenten geweest dat ik het ineens doorhad, maar dat is wel al een tijdje geleden hoor. Tegenwoordig zit ik met mijn gedachten in gisteren en morgen en met mijn verzet in het nu. Ik heb helemaal geen vrede met nu. Zoveel is wel duidelijk.
Maar waarom dan niet?
Omdat ik slons en lui ben en steeds ziek en vermoeid ben en me steeds weer laat afleiden!. Verstrooid loop ik door het leven. Nee sterker nog. Door MIJN leven.

Als ik me aan zou kleden ga ik op de rand van mijn bed zitten en schrijf of lees ik een stukje. Hoor de vogeltjes buiten en geniet een tijdje. Droomel wat weg en heb dan nog steeds de pyama aan.

Vroeger als jong meisje droomde ik van een grote groene wilde tuin met tussen twee bomen een hangmat en een schaaltje aardbeitjes met slagroom. De vogels verzorgden de muziek. De zon kuste mijn huid en een briesje dwarrelde koesterend om mij heen.
Jah...zucht....
Is dat uitgekomen?
Neeeeejj niet echt........
Waarom eigenlijk niet? ( ik trek mijn wenkbrauwen op in een " geen idee" )

En wat let mij om hier en nu dit gevoel te creëren? Er gewoon aan toe te geven? Mezelf dat te gunnen? Mezelf dat kado te doen.....Omdat ik het waard ben.

Dusssssss