Zonnige Zondag

Nou ja. Bijna dan, want de zon schijnt nu pas echt. Twas wat wittig, wolkig, somberig in de lucht. En het windje voelde schraal...12 graden. Pfoeh...dat is herfsttemperatuur. Veel te koud voor mij hoor. Dus wintergoed weer aan.
Heb ik al zomergoed aangehad dan? Wahahaha nee joh. Echt niet. Zo warm was het hier niet. Ook al zijn er zat mensen die anders beweerden hoor en al met korte rokjes en blote benen liepen. Ja.. Daar moet het voor mij minstens 22 graden voor zijn hoor. MINSTENS!!!
Kijk in de tuin wil ik, in de luwte,  best wel wat bloter zitten hoor. Maar in het open veld of langs de weg...echt niet. De wind komt hier van 3 kanten van zee. En waait altijd. Voor de bruine benen hoef ik ook niet bloot te gaan. Roodharig en melkwit is mijn deel :( Ik mag blij zijn als ik dat beginkleurtje van dochter krijg. Zij heeft de mediterrane genen van mijn moeder geërfd.  Ik  die van mijn vader. Mijn naam is dus heel erg goed gekozen door mijn ouders.(Bianca)
 Maar goed. Wat is er verder nog te melden....
Eigenlijk niets.
Niks nakkes nada.
Ik ben nog steeds niet vooruit te branden. Op een klusje hier en daar hang ik verder maar wat rond. Gelukkige gaat het met het hoesten de goede kant op. Nog een weekje rustig aan doen en dan moet het wel weer lukken hoop ik. 
Ja en dan dochter. ... Ze glanst en glimt en is aldoor op pad.  En wordt steeds weer keurig thuisgebracht. Gelukkig hoef ik nog niet op mijn paasbest. Ze nemen bij de poort afscheid. Heb ik nog even de tijd om mezelf af te stoffen en op te poetsen. Eigenlijk moet ik gewoon een make-over. Eigenlijk wel. Een kleine  verfrissingskuur. Ja.... zucht..

Een liedje voor dochter. Ik vond de tekst zo mooi. Wat een poëet toch die Barry Gibb.....