Mijn consumindergevoel is eigenlijk begonnen toen ik mijzelf begon te verdiepen in de Amish en Quaker cultuur.
Het leven zoals dat vroeger ging ,dat was wat mij aansprak,
dat je in alle eenvoud je leven zinvol en vervullend kan leven.
Dat je eigenlijk helemaal niet zoveel nodig hebt om te leven,dat je met heel weinig toe kan.Ik weet nog dat ik toen ik daarover begon te praten met vriendinnen hele rare reacties kreeg,
alsof ik ze iets had misdaan,
hoe haalde ik het in mijn hoofd om zonder electra te willen leven,zonder vriezer,zonder wasmachine,
dat kan echt niet,
doe normaal (het vingertje wees nog net niet op hun voorhoofd)
helemaal omdat ik toen een baan had in het onderwijs en geld genoeg had(en alleen was),
dan ga je jezelf toch niet op rantsoen zetten?
Kun je eindelijk eens flink uitpakken,
na al die jaren armoede thuis en tijdens de studie.........
Ik moest juist uitgeven en uitgaan en op vakantie gaan en flink smijten met geld,
dat was toch waar we voor werkten? Daar deden we het toch allemaal voor?
Genieten was het motto.
Maar ik werd helemaal niet blij van al dat aanschaffen en hebben,
het was niet waar ik warm voor liep.
Iedere zaterdag de stad in met mijn vriendin en dan met tassenvol thuiskomen,
zo leeg,zo nutteloos en zo'n niksnutterig gevoel gaf me dat.
Op vakantie vond ik doodzonde van mijn geld,het is zomaar op in een twee weken en wat heb je dan?
NIKS NAKKES NADA....
lege handen,wat fotootjes,en misschien een paar herinneringen die de moeite waard zijn.
Kortom,
ik was inene niet interessant meer voor de dames,
ik wou terug naar vroeger.
PUH,
helemaal niet,
ik wou gewoon rust en eenvoud en overzicht en vooral de vrijheid om mijn leven vorm te geven zoals ik dat het liefst leven wou.
Want de baan die zo mooi leek vond ik veel te zwaar,
de vrije tijd die ik had was gevuld met voorbereiding, nakijken, uitrusten en reizen naar mijn werk en weer terug.
En dat was nu waar ik vanaf wou,
ik wou vrij zijn.
Alleen wist ik niet goed hoe ik dat aanpakken moest.Totdat ik een documantaire zag over de Amish.Ik was helemaal onder de indruk van hun eenvoudige leven,dat was wat ik wou(zonder de strenge gelovige regels welliswaar)
En zo was een consuminderaar geboren.....lang geleden.....
De reacties zijn hetzelfde gebleven,
overal tref ik betweters die mij vertellen dat je echt niet zonder......kan(duh)
dat zij zo echt niet willen leven(dat mag)
dat ik mezelf te kort doe(huh?)
en dat iedereen hard moet werken voor zijn geld dus wanneer ga ik nu eens aan de slag?(maar ik wil niet zoveel geld en dus hoef ik ook niet zo hard te werken toch?)
Ik heb me er een tijd druk over gemaakt,
maar ach,ik heb nu wel wat beters te doen,
genieten van alle rust en vrijheid die ik heb nu ik een stap terug heb gedaan,
bovendien werk ik harder dan ooit........
aan mijn eigen leven!!!!
MIJN leven,
en wat een ander daar van vindt?
~tja~
~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten