Ik word nooit zomaar ziek van een bacterietje....
Meestal is daar al het een en ander aan vooral gegaan. Soms herken ik dat niet eens. Dan is het zomaar gebeurd en merk ik dagen, weken, soms zelfs maanden later dat het al een tijd niet lekker loopt met mij. Dat gaat sluipenderwijs. Mijn longen beginnen vol te lopen, ik krijg het benauwder, mijn nek begint zich al meer aan te spannen, ik krijg hartkloppingen, hoofdpijn treed in, ik word kribbig en huilerig......
Misschien herkent je dit wel ?
Soms daagt het me dan ineens en huil ik het in een keer weg. Vaker ook niet.
Dan word ik ziek en pas na dagen zelf-healing ga ik me af vragen of ik mezelf nu niet eens moet NEI-en, kijken of er niet iets achter zit. Meestal komen er dan nml andere klachten omhoog na de healing, oftwel er zit nog een laagje onder.
Dit keer dus ook,
het begon met een zere keel en benauwdheid...griepje? vroeg menigeen....
Jah, zoiets, ik heb in de brise-lucht gezeten van vriendin, en daar kan ik niet zo goed tegen.
Stom natuurlijk, om daar als astma-patient in te gaan zitten...maar ja....soms moet je gewoon niet moeilijk doen, toch?
Toch????
Nou ja....ik werd dus hoe langer hoe zieker, totdat ik er echt niet meer omheen kon.
En toen werd ik gebeld.
De persoon ken ik al 20 jaar. 'T was een gesprekje over zijn ellende en toen de mijne en toen een afspraak elkaar weer eens te zien.
Niks aan de hand dus. Of toch wel?
Vanaf dat moment kwamen de hartkloppingen weer, ik werd er steeds wakker van. Ik kan je wel zeggen, dat is erg naar. Vooral als je al benauwd bent ook. Van ontspannen was geen sprake meer. Dit was het moment dat het me begon te dagen dat er meer achter mijn ziek zijn zat dan "het te lang in de brise-lucht gezeten te hebben".
'T werd tijd voor een NEI-sessie.
Komt er in het kort op neer dat ik echt toe ben aan de grote verandering!
Ik heb mijn "mijzelf opzij zetten voor de ander" eruit geblazen, mijn "afhankelijkheid van een anders mening", mijn "ik ben niet zo belangrijk",
maar ook van de de ander; "zou je dat nu wel doen? daar valt toch niks mee te verdienen", hun "je hebt het ook niet getroffen in je leven", hun "ik vind het zo erg voor je dat je dit alles steeds meemaakt", hun "als ik jou was...",hun " ik help je wel hoor, dat kan je niet alleen", hun " daar ben je veel te lief voor" en uiteindelijk alle negatieve emoties van die anderen en dus energie blokkades die ermee samenhingen.
Ik moet je zeggen, het lucht heel erg op!
Aansluitend op dit alles heb ik een brief geschreven naar hem ,dat ik het contact niet meer op prijs stel. Ik wil niet meer zijn vuilnisvat voor zijn negatieve emoties zijn. Vanaf nu, ga ik niet meer lijdzaam iets ondergaan, omdat ik niet tegen de haren in wil strijken. Van af nu doe ik wat goed voor mij voelt!
Voor MIJ dus!!!!
Meestal is daar al het een en ander aan vooral gegaan. Soms herken ik dat niet eens. Dan is het zomaar gebeurd en merk ik dagen, weken, soms zelfs maanden later dat het al een tijd niet lekker loopt met mij. Dat gaat sluipenderwijs. Mijn longen beginnen vol te lopen, ik krijg het benauwder, mijn nek begint zich al meer aan te spannen, ik krijg hartkloppingen, hoofdpijn treed in, ik word kribbig en huilerig......
Misschien herkent je dit wel ?
Soms daagt het me dan ineens en huil ik het in een keer weg. Vaker ook niet.
Dan word ik ziek en pas na dagen zelf-healing ga ik me af vragen of ik mezelf nu niet eens moet NEI-en, kijken of er niet iets achter zit. Meestal komen er dan nml andere klachten omhoog na de healing, oftwel er zit nog een laagje onder.
Dit keer dus ook,
het begon met een zere keel en benauwdheid...griepje? vroeg menigeen....
Jah, zoiets, ik heb in de brise-lucht gezeten van vriendin, en daar kan ik niet zo goed tegen.
Stom natuurlijk, om daar als astma-patient in te gaan zitten...maar ja....soms moet je gewoon niet moeilijk doen, toch?
Toch????
Nou ja....ik werd dus hoe langer hoe zieker, totdat ik er echt niet meer omheen kon.
En toen werd ik gebeld.
De persoon ken ik al 20 jaar. 'T was een gesprekje over zijn ellende en toen de mijne en toen een afspraak elkaar weer eens te zien.
Niks aan de hand dus. Of toch wel?
Vanaf dat moment kwamen de hartkloppingen weer, ik werd er steeds wakker van. Ik kan je wel zeggen, dat is erg naar. Vooral als je al benauwd bent ook. Van ontspannen was geen sprake meer. Dit was het moment dat het me begon te dagen dat er meer achter mijn ziek zijn zat dan "het te lang in de brise-lucht gezeten te hebben".
'T werd tijd voor een NEI-sessie.
Komt er in het kort op neer dat ik echt toe ben aan de grote verandering!
Ik heb mijn "mijzelf opzij zetten voor de ander" eruit geblazen, mijn "afhankelijkheid van een anders mening", mijn "ik ben niet zo belangrijk",
maar ook van de de ander; "zou je dat nu wel doen? daar valt toch niks mee te verdienen", hun "je hebt het ook niet getroffen in je leven", hun "ik vind het zo erg voor je dat je dit alles steeds meemaakt", hun "als ik jou was...",hun " ik help je wel hoor, dat kan je niet alleen", hun " daar ben je veel te lief voor" en uiteindelijk alle negatieve emoties van die anderen en dus energie blokkades die ermee samenhingen.
Ik moet je zeggen, het lucht heel erg op!
Aansluitend op dit alles heb ik een brief geschreven naar hem ,dat ik het contact niet meer op prijs stel. Ik wil niet meer zijn vuilnisvat voor zijn negatieve emoties zijn. Vanaf nu, ga ik niet meer lijdzaam iets ondergaan, omdat ik niet tegen de haren in wil strijken. Van af nu doe ik wat goed voor mij voelt!
Voor MIJ dus!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten