Zwijmelen op Zaterdag

En toen was het alweer  zaterdag.
Zomaar is de week voorbij gegaan. Weet amper wat ik allemaal gedaan heb. Vooral veel niet gedaan. Vooral dat.
Het is de week van veel alleen zijn geweest. Met Zoon bij vader sinds de 2e helft vd de week en dochter op school en op pad. De week van de overpeinzingen, de week waarop ik een oud verhaal weer op pakte.
En er weer aan begon te schrijven.
Dat woelde van alles los in mij waar ik helemaal niet mee wil dealen. Is dat nou niet vreselijk irritant. Dat mijn fantasie de werkelijkheid inhaalt en een helingsproces op gang zet. Zo eentje die skeletten uit de kast haalt. Skeletten waarvan ik dacht dat ik ze allang gecremeerd had. Pffff
Is dat nou normaal?
(Vraag ik nu aan mijn schrijvende lezers.)
Het was ook de week waarin ik collega-kunstenares  opzocht en geïnspireerd raakte in haar atelier. Waarin ik mijn dromen poetste tot ze glansden. Ja zo'n week was het.
Eigenlijk best wel een "heel erg oké" week.
Een, dit is wel voor herhaling vatbaar week.
Ja zo een week dus!
Maar eerst het weekend!!!!!!

Aangezien "schoonzoon" een aardig partijtje kan pianospelen wordt de piano regelmatig even gesmeerd met leuke liedjes. Kan ik zo van genieten en Och wat zou ik graag zo goed kunnen spelen zeg!!!!Dusssssss daarom nu een pianoliedje ;)
Voor ooit, als ik ook zo goed spelen kan.
Fijn weekend!!!

Zwijmelen op Zaterdag

Het is alweer bijna 6 uur en nog steeds weet ik niet waar ik het over wil hebben. Dan tik ik een stukje en dan begint Zoon of Dochter weer tegen me te praten. Woesh weg flow en inspiratie.
Of ik schrijf op een doodlopende weg. Of tegen een muur aan. Bam...met mijn neus tegen de stenen. Of ik lees terug en weg is de rush....
Het lukt gewoon niet. Ik ben onrustig en iebelig en ik wil gewoon een eindje voor me uit staren in alle stilte. Niet dat ik daar erg de kans voor krijg hoor. Allemaal zijn we onrustig. Zoon omdat hij niet naar zijn vader kon dit weekend en hij zich er zo op had verheugd. Dochter, omdat ze zo in LUV is. En ik , nou ja ik wil gewoon stilte waar die niet is.

Een stilte van binnen ook graag. Eindeloze stille momenten ipv dat gekwetter in mijn hoofd. Waar ik hele gesprekken voer met vervelende mensen. Die dan weer terug praten. En voor ik het weet heb ik een hele middag zitten praten, debatteren, discussiëren met mensen, die niet eens bij dat gesprek aanwezig waren.
Zonde van de tijd ja....
Had ik beter mijn ongenoegen op papier kunnen zetten. En dan daar de persoon, die ik wat wil zeggen, de woorden toegooien of om de oren smijten of erger!!!!
Ja!!!
Dat kan ik beter doen. Gaat ook een stuk sneller. Is het daarna tenminste stil. Heerlijk stil. Want ik ben daar zo aan toe.
Aan een zee van kabbelende golven waarop ik dan heerlijk in stilte mee kan deinen. Zalig.......

De zwijmel heeft niks van doen met het voorgaande hoor. Tis gewoon even flink terug in de tijd. Omdat vanavond de film op tv komt. En ik het nummer altijd keigoed vond. ( vriendin had ouders uit Brabant...vandaar ;)
Maar ook, omdat ik die zomer de shift maakte van kind naar jonge vrouw in wording. Ineens werd alles anders. Dat wat ik nu bij Dochter gewaar wordt. Ze is kind af....mijn kleine meisje zet haar prille stappen in het puberleven en ik kan haar amper bijhouden. Maar wat is ze mooi. Wat straalt ze lief. Wat een voorrecht om daarbij te mogen zijn.
En te blunderen en verkeerde dingen te zeggen en te nieuwsgierig te zijn. Ahum......
For your eyes only....Swooooooooon......

 Fijn weekend!!!

Enter schoonouders

Er zijn zo van die momenten waarop ik me afvraag waarom ik nog steeds niet door heb dat ik allang de jeugd voorbij ben. Dat ik met leeftijdsgenoten zit te praten hoor en niet met oudere mensen. Waarom voel ik me dan toch altijd zo onnozel en bleu en snotneuzerig?
Neem nou gisteren.
Dan ontmoet je de ouders van Knul en sta je daar.  Beetje dom te kijken en niet goed weten wat te zeggen. Totaal niet "in charge" zoals ze dat zo mooi in het Engels kunnen zeggen. Allerlei mensen die erbij kwamen om gedag te zeggen en ik stond daar maar een beetje.
Dan giert er van alles door me heen hè.
Voldoe ik een beetje als nieuwbakken schoonmoeder van hun kind? Kan ik er een beetje mee door? Hoe zie ik er uit? Ojee ik zie er toch wel uit hè?
Dochter schaamt zich toch niet voor mij?
Zeg ik wel de goede dingen. Ook niet onbelangrijk tegenwoordig...het schaamrood staat haar tegenwoordig  zo vaak op de kaken en dat allemaal door mij! :(
Doe ik niet te geforceerd?
Maak ik geen stomme grapjes?
Jawel ik maakte hele stomme grapjes!
 En ik zei vervelende dingen en ik maakte stomme opmerkingen en ik deed bijdehand en ze schaamde zich doooooooood. MAMMAAAAAAA

Ik wist ook niet goed wanneer ik nou teveel was of juist niet. Het was ook zo druk en ik was al aardig over mijn prikkeltaks heen.(HSP)
Afijn
Ik geloof dat ik wel aardig ben goedgekeurd door Knul, en ouders en vrienden. Pfieuw....
We hebben het weer overleefd.

En weet je wat nou het allerleukste was om te ontdekken? Dat Dochter en Knul als twee poezelige katjes tegen elkaar aankropen en kopjes gaven. Zooooooow schattig.
Zucht
Prille liefde
Wat een zegen om daar bij in de buurt te zijn.

Zwijmelen op Zaterdag: enter prince charming

Al een tijdje liep ze rond met die gelukzalige glimlach. Zo lief....als ze dan per ongeluk toch zijn naam noemde kwamen de blosjes. Als hij haar op kwam halen stonden ze buiten of in de gang. De puts veranderde geregeld van hoofd en de groep had al voorzichtig gevraagd of het aan was.
Heftig ontkennen natuurlijk.
En de knul maar zijn best doen.
Naar huis brengen (en omrijden natuurlijk) de puts afstaan (zijn lievelings, hij nam zijn oude maar weer) veel knuffelen (daar houdt zij zo van) en om wat duidelijker te zijn haar hand steeds zoeken. Ik zag het wel hoor ;)
Hij moest er flink voor aan de bak haha.
Maar het is gelukt hoor.
Sinds vannacht 1200 uur zijn ze officieel een setje! Over de wapp geregeld! Zo gaat dat tegenwoordig. Wat volgde was 2 uur kletsen en toen hun twee-urig jubileum vieren.
Ik heb niks gemerkt. Ik sliep!
En toen ze opstond zei ze ook mooi niets.
Net zo min toen Knul in kwestie kwam en zich versprak. Verschrikt naar haar keek, waarop ze stijf haar mond dicht hield en hij betrapt naar de grond grijnsde. Tjah en dat heeft moeders natuurlijk heeeelumaaaal niet door hahaha.

Dress-up dag

Ik ben nu officieel een uur op de hoogte. 

Stiekum vind ik het super-de-puperleuk. En nog leuker is de reactie van Zoon, die hem al flink omhelsde en voor Dochter plannen maakte voor later als ze groot zijn. Om dan familie-dag te doen enzo en bij elkaar te gaan eten. Hij loopt wel een beetje hard van stapel ja.
Maar ja hij is ook zo blij voor Dochter.

Dress-up dag

Gelukkig was ik er al een beetje op voorbereid. En had ik de dress-up dagen ingesteld om een beetje fatsoenlijk voor de dag te komen. Ik bedoel maar. Het is exit slons nu.
Toch wel jammer.
Zal het best missen.
Nou ja.....
We gaan vandaag eens heel erg zwijmelen. De superzwijmel zeg maar. Omdat ik nu officieel schoonmoeder ben ;)
Dat is wel een vette zwijmel waard toch?
Nou vooruit. Voor Dochter dan...en Knul. Omdat ze zo leuk zijn samen.
Put your head on my shoulder.....

Fijn weekend!

http://bibje.blogspot.nl/2014/04/zwijmelen-op-zaterdag_26.html?m=1

Moonstruck

Bibje-agenda

Woensdagavond.
Geen woorden en geen lucht. 'T is weer zover. Gisteren bij het schoonmaken teveel scherpe luchtjes geïnhaleerd en sinds die tijd benauwd en slijmerig. Ik ben moe en sikkeneurig ervan. Baal zo. Het ging zo goed en nu dit.

Donderdag ochtend.
Het was volle maan vannacht.
Ik weet niet wat het is maar altijd ben ik dan flink onrustig. Bovendien ben ik nog steeds benauwd. De slijm wil niet erg loslaten....

Donderdag avond.
Lekker in de zon gezeten nadat ik zo goed en zo kwaad het ging, met Zoon de boodschappen heb gehaald.  Ik voel de stress van de afgelopen dagen uit me vloeien....

Vrijdagmorgen
Eindelijk lekker geslapen. De benauwdheid is nu ook weg. Jammer wel dat de lucht inmiddels weer mooi wit geverfd is. Dag zon....

Zomaar een paar dagen van deze week. Ik wist niet meer wat ik schrijven moest. Voelde me naar. Terneergeslagen. Emotioneel. Moonstruck!!!!
Gelukkig ben ik er weer helemaal en gaan we dit weekend vieren!
 Ik weet nog niet hoe en waar. Ik weet wel waarom!
We vieren het leven.
Gewoon , omdat ik er zin in heb!
Fijne dag allemaal!!!

Monday monday.....lala...

Maandag is weer begonnen. Ik heb me genesteld op de bank. Nog even nagenieten voordat ik het huis doorga en de troepjes van het weekend wegwerk.
Het valt mee. Dochter heb ik amper gezien en Zoon was druk bezig met plannen voor zijn droomfarm in Ierland. Of hij hier in de tuin alvast mag oefenen met boeren (moestuin. Kippen enz)
Ik moest even slikken. Huh? En toen dacht ik. Waarom ook niet. Laat hem maar even. Hij wil later een heuse boerderij. Zo eentje waar hij al zijn eten zelf verbouwd en hij volledig zelfvoorzienend is. Over iets van 3 jaar ofzo
 Want dan is hij volwassen.
Dan is het helemaal niet verkeerd om hier thuis alvast aan de slag te gaan en te oefenen/leren hoe dat het  beste kan. Zo groot mogelijke opbrengst op dit kleine stukje.
Stiekem verheug ik me op deze ontwikkeling. Helemaal omdat hij dit als klein kind altijd al zei. Ik wordt boer! Hij had een trekker met aanhang. Het liefste wou hij een ploeg en gierwagen en een eg erbij hebben om dan het gemeentelijke grasveld te gaan cultiveren ;)
3 jaar was hij toen........
Ik ben blij dat hij weer plannen maakt. Vooruit kijkt. Ergens zin in heeft. Hij ziet weer toekomst. Eindelijk.
Kalmte na de storm....

Dan als afsluiter de voor mij grote overwinnaar van het Songfestival.  Ik geloof nooit dat Conchita ver was gekomen als HIJ die baard en jurk niet had aangedaan om een statement te willen maken voor de travestieten...oeps eh homo's in de sovjetrepubliek. Ik vraag me wel eens af of homo's er wel blij mee zijn om altijd maar neergezet te worden als in vrouwenkleren verkleedde dragqueens, die zich zo enorm aanstellen. Ik denk het niet eigenlijk. Net zo min als dat men hem consequent haar noemen, niet echt respectvol voor de transgenders is. Het is voor hen al erg genoeg dat ze zich eigenlijk veel te vroeg in vrouwenkleding moeten hullen terwijl de hormoontherapie amper begonnen is. Op deze manier blijven de vooroordelen naar beide groepen gehandhaafd. Dit statement roept alleen maar meer aversie op.
Maar het meest ergerde ik me aan die aanstellerietus. Man wat een aansteller. BLEGH
Ik had gewoon niet naar de uitslagenronde moeten kijken. Stom stom stom....na een avondje detective was dat een vette koude douche haha
Nou ja hier zijn ze dan!
fijne dag allemaal!!!!!

Zwijmelen op Zaterdag

Ik hang in bed. Zooooooo geen zin om er uit te komen. Denk ik. Want de kuiten prikkelen van het opgevouwen zitten.  Niet echt comfortabel nee. In bed zitten is gewoon niks eigenlijk. Dus waarom zit ik hier dan nog?
Zucht....
Even diep.
Gewoon
Ik heb even niks te doen waar ik zin in heb. En iedereen slaapt nog. Ook dat. En het is herfst buiten waar ik lente wou. En ik zit weer eens niet in de positieve mood. Of nee dat is het niet....
Maar met al dat moederdaggeweld hang ik even in een verdrieigheidsmode........ja dat is het. Ik mis mijn mamma. Ik mis mijn thuis.
Ik mis het ergens bij horen.
Ik mis de koestering van familie.
Hoe kan ik dat ombuigen vandaag.
Waar wordt ik wel blij van.....

Chocola haha
Nou dat ga ik in huis halen!!! Damn de pondjes. En als ik dan toch bezig ben kan ik ook wel bananen en ananas kopen. Mhmhmh lekker zeg. Een bakje fruit met home'made chocosaus...jaaaa en dan maak ik ook nog een super lekkeren chocolade/quinoa-cake. Oooo ja wat een goed idee zeg. Dan zet ik mijn playlist op in de keuken en zoek ik na afloop een superzwijmelfilm uit en vlei ik mij neer op de bank om te genieten.
Het eerste liedje wat ik ga luisteren wordt onze songfestival inzending...ooo ik vind hem mooi. Vanaf het eerste moment al dat ze de twee kanshebbers lieten horen bij DWDD. Tis echt mijn muziek. Zo blij dat ze een heel album hebben. Ik ben fan!
Fijn weekend!

Oja dit was dus de andere kanshebber....

relaxxxxx

What would your life look like, if you would make peace with the present moment?

Dat vroeg ik mij nou ook af.
Na het schrijven van mijn blogje gisteren heb ik nog een tijdje op het net rondgehangen en toen kwam ik aan op 1 van mijn favoriete sites waar dit gevraagd werd.

Wat een vraag, was het eerste wat in me opkwam. Ik heb werkelijk geen idee hoe mijn leven er dan uit zou hebben gezien. Kan dat eigenlijk wel? Vrede hebben met het moment. Dat vloog dus door mijn hoofd en toen dacht ik meteen (ik denk nogal veel dat had u al begrepen ondertussen) dat ik er maar even voor moest gaan zitten. Met een potlood en mijn Morning Pages/dagboek.

Hieronder volgt mijn gedachtengang......
Ik dacht :)
Ik zou misschien wat minder chagrijnig zijn. Minder boos en opstandig om alles wat is gebeurd en gebeurt.  Een beetje zoals mijn opoe. Ik zou niet meer zo in verzet zijn tegen wat nu is...misschien!
Ik zou er wellicht niet meer mee bezig zijn hoe ik dit kon veranderen in de toekomst. 
Denk ik dan hè. 
Ik vroeg me af hoe dat zo werkt. Want als je in het moment bent en alles is niet oke. Ik noem maar wat, je staat in het moment met het water aan je lippen. Dan blijf je toch niet staan? Dan lijkt me dat je daar geen vrede mee hebt.  Hoe moet ik het dan zien? Of moet ik het nou juist niet meer zien. Moet ik stoppen met zien en denken en gewoon ZIJN? Meer niet?
Hoe doe je dat dan?
Er zijn wel momenten geweest dat ik het ineens doorhad, maar dat is wel al een tijdje geleden hoor. Tegenwoordig zit ik met mijn gedachten in gisteren en morgen en met mijn verzet in het nu. Ik heb helemaal geen vrede met nu. Zoveel is wel duidelijk.
Maar waarom dan niet?
Omdat ik slons en lui ben en steeds ziek en vermoeid ben en me steeds weer laat afleiden!. Verstrooid loop ik door het leven. Nee sterker nog. Door MIJN leven.

Als ik me aan zou kleden ga ik op de rand van mijn bed zitten en schrijf of lees ik een stukje. Hoor de vogeltjes buiten en geniet een tijdje. Droomel wat weg en heb dan nog steeds de pyama aan.

Vroeger als jong meisje droomde ik van een grote groene wilde tuin met tussen twee bomen een hangmat en een schaaltje aardbeitjes met slagroom. De vogels verzorgden de muziek. De zon kuste mijn huid en een briesje dwarrelde koesterend om mij heen.
Jah...zucht....
Is dat uitgekomen?
Neeeeejj niet echt........
Waarom eigenlijk niet? ( ik trek mijn wenkbrauwen op in een " geen idee" )

En wat let mij om hier en nu dit gevoel te creëren? Er gewoon aan toe te geven? Mezelf dat te gunnen? Mezelf dat kado te doen.....Omdat ik het waard ben.

Dusssssss

I Do, I Do, I Do, I Do, I Do

Ik ben al een tijdje abuis. Weet gewoon niet meer waar ik het over moet hebben. Wil ook niet steeds maar weer mijn dag doornemen en dan een muziekje plaatsen.
Gewoon even niet.
Ik maak niet zoveel mee eigenlijk. Mijn leven is best saai. Op een vette irritatie nu en dan na, gebeurd er weinig spannends. Niks eigenlijk. ik ben aangeland in de rustige vaarwateren en ik heb geen idee wat ik er mee aan moet. Ik ben moe, maar wil dat niet zijn. Ik ben ongedurig naar actie, maar ik zou niet weten welke. Ik ben onrustig. Ik wil op reis in het leven en sta op het station waar geen treinen meer vandaan vertrekken. Zoiets.....
Ik wil ja!!! kunnen zeggen.
Maar waar tegen eigenlijk.
Is dat nou niet vreselijk. Ik zit hier als een kniesoor op het bankje en verwacht, dat er ooit, misschien, wie weet, toch nog eens net als vroeger een trein gaat stoppen. En dat ik dan instap maar een toekomst waar ik graag had willen zijn, maar nooit ben aangekomen.
Is dit nu die befaamde midlifecrisis?
Dat moment waarop je beseft, dat die weidse toekomst er inmiddels heel anders uit ziet dan eerst. Omdat een gedeelte al ingevuld is en een gedeelte nooit meer zal kunnen?
Dan zit er maar 1 ding op.
Ik ben vanaf nu, opnieuw, in het moment! Alsof het nooit gisteren was en morgen niet bestaat.
Dan zeg ik elk moment,  opnieuw, I do I do I do I do I dohoe......tegen mijn leven!!!!!
Daar zeg ik ja! tegen.

.

Zonnige Zondag

Nou ja. Bijna dan, want de zon schijnt nu pas echt. Twas wat wittig, wolkig, somberig in de lucht. En het windje voelde schraal...12 graden. Pfoeh...dat is herfsttemperatuur. Veel te koud voor mij hoor. Dus wintergoed weer aan.
Heb ik al zomergoed aangehad dan? Wahahaha nee joh. Echt niet. Zo warm was het hier niet. Ook al zijn er zat mensen die anders beweerden hoor en al met korte rokjes en blote benen liepen. Ja.. Daar moet het voor mij minstens 22 graden voor zijn hoor. MINSTENS!!!
Kijk in de tuin wil ik, in de luwte,  best wel wat bloter zitten hoor. Maar in het open veld of langs de weg...echt niet. De wind komt hier van 3 kanten van zee. En waait altijd. Voor de bruine benen hoef ik ook niet bloot te gaan. Roodharig en melkwit is mijn deel :( Ik mag blij zijn als ik dat beginkleurtje van dochter krijg. Zij heeft de mediterrane genen van mijn moeder geërfd.  Ik  die van mijn vader. Mijn naam is dus heel erg goed gekozen door mijn ouders.(Bianca)
 Maar goed. Wat is er verder nog te melden....
Eigenlijk niets.
Niks nakkes nada.
Ik ben nog steeds niet vooruit te branden. Op een klusje hier en daar hang ik verder maar wat rond. Gelukkige gaat het met het hoesten de goede kant op. Nog een weekje rustig aan doen en dan moet het wel weer lukken hoop ik. 
Ja en dan dochter. ... Ze glanst en glimt en is aldoor op pad.  En wordt steeds weer keurig thuisgebracht. Gelukkig hoef ik nog niet op mijn paasbest. Ze nemen bij de poort afscheid. Heb ik nog even de tijd om mezelf af te stoffen en op te poetsen. Eigenlijk moet ik gewoon een make-over. Eigenlijk wel. Een kleine  verfrissingskuur. Ja.... zucht..

Een liedje voor dochter. Ik vond de tekst zo mooi. Wat een poëet toch die Barry Gibb.....

 

Zwijmelen op Zaterdag

De vakantie is weer voorbij. Het begon zo heerlijk. Zo vrij en zo ontspannen. En zakte toen in elkaar in ziek en zeer en bezorgdheid. Inmiddels ben ik wel weer wat opgekrabbeld gelukkig. Maar idd, ik ben nog niet gezond nee. Ik hoest nog steeds en niet zo zuinig ook. En stoer iets doen wordt nog steeds afgestraft met duizeligheid en moeten slapen daarna. Maaaaar de koorts is weggebleven!  Dus het virus is gekilled en de immunisatie gelukt!
Ik ben niet besmettelijk meer :)

En toehoen kreeg ik bericht van het VU. Van het gendertraject van Zoon. Ik zal kort en bondig blijven. Als ik zeg, dat ik denk dat de raad heeft geprobeerd om via hun alsnog hun zin te krijgen, ook al is de rechtszaak gewonnen, dan zeg ik niets teveel. Wat ik met het rapport aanmoet weet ik niet hoor. In de periode dat vader doodziek in het ziekenhuis lag en de rechtszaak speelde vonden zij het vreemd dat Zoon aangaf dat de genderdysforie niet zijn grootste probleem was!
Ja duhuh.
Hij stond voor veel grotere uitdagingen.
En, dat niet naar school kunnen ivm hooggevoeligheid, in hun ogen een daad van ultiem verzet tegen autoriteit is, vind ik dan weer vreemd.
Hoe dommelorig moet je als psychiater/psychologe wel niet zijn om dit niet te begrijpen en gelijk de oude diagnose van odd er weer bij te halen. Sjonge jonge zeg. Suf-pieeeeep...
Ik had ze met hun haren over deze pagina willen slepen en met elke hoek kennis willen laten maken. Even stampen erop. Maar ja....wat helpt het.

Daarom begin ik gewoon het weekend met Gerrie and the Pacemakers. Omdat ik al in de buik kennismaakte met dit nummer....en het heeeeeeel lang heb gehoord. Hij was best favoriet bij ons thuis ;)
Ik vind het een lief, vrij, zonnig en romantisch liedje. Zo eentje waar ik heerlijk het weekend mee in zeil.
dusss fijn weekend allemaal!!!!