Smile

Bibje bij de bushalte :)

Het regent buiten, nu wat erger dan daarstraks toen ik nog vol frisse moed op weg naar de winkel toog in de stad. Omdat ik me een beetje grieperig voel ging ik met de bus, even de krachten sparen. Het zonnetje kwam er zowaar nog ongeveer bij.

Dan sta je daar,

auto's die voorbij komen, en wandelaars en fietsers en ik was zo opgewekt dat ik stralend stond te wezen. Ik had namelijk net een dikke knuf gehad van mijn Zoon en ik had het vooruitzicht op lekkere broodjes in mijn gedachten. Dus de eerste de beste meneer op de fiets kreeg van mij een vrolijk hallo en mijn allerliefste glimlach. Hij groette vriendelijk terug, beetje verbaasd dat wel. Ik voelde mij nog beter dan daarvoor. Bedacht me dat ik iedereen gedag ging zeggen. Een beetje zoals ik een paar jaar geleden voorgenomen had.(en wat inmiddels toch alweer een beetje ingezakt is)

Je kent dat wel, dan sta je daar zo helemaal tevreden met jezelf(grote glimlach om de mond en super blij) en toen kwam de meneer terug fietsen. Of ik hem soms kende...Dat vroeg hij zich af , want hij was ooit leraar en dansleraar en nu oud en misschien was ik wel een van zijn leerlingen geweest, maar ja dat weet hij allemaal ook niet meer. Het waren er zó veel. Dus ik zeg "Nee hoor, ik wou u gewoon gedag zeggen. Dat doe ik altijd."

Hij keek weer verrast en ging lachend en groetend weer op weg. Dus mijn lach was nog groter geworden en ik voelde me nog tevredener met mezelf.  Zo stond ik te glimmen in het bushokje. Komt dezelfde meneer toch nog een keer terug. Dat het zo bijzonder is dat ik zomaar , zonder dat ik hem ken, gedag zeg. "Dat gebeurt haast nooit meer!" Riep hij uit. En dat vond hij zó fijn. Zijn hele dag was goed gemaakt!

Nou Meneer de mijne ook hoor!!!!

Ik ben met de aura van super blij en weltevreden naar de stad gereden in de bus. Bestelde de lekkere broodjes bij de V&D, ontdekte tot mijn schrik dat mijn pasje nog in de portemonnee van Dochter zat. Van mijn andere pas wist ik pardoes de pincode niet meer. Waarop ik al mijn losgeld bij elkaar zocht, en toen zei dat er dan maar een broodje af moest(na de korting die ik nog kreeg)

En toen kwam mijn reddende engel.

De Knul/man achter de kookpotten kwam aanrennen en trok zijn pasje. "Ik krijg het nog wel terug een keer," zei hij met een grijns en ik mocht  alles meenemen.  De blij en zeer tevreden en heel erg dankbaar kwamen gelijk terug! WOW wat een dag!

Ik moet alsnog boodschappen doen, als Dochter van school thuis komt. Maar who cares!
Ik ben blij!

Nog steeds geen kerstliedjes hier, maar wel eentje die mijn blije gevoel weerspiegelt. Ik doe alleen niet meer aan tappen ;)

Fijne dag verder!