Zwijmelen op Zaterdag

Donkere Duinen van Bianca Scheurwater-spel

Zondag
nog geen 10 uur en ik ga zo naar bed. Morgen naar de dokter. Vorige keer ging het mis en versliep ik mezelf. Kon ik pas anderhalve weer later terecht. Dat is dus morgen. Nu maar hopen dat ik wakker wordt op de goede tijd.
Bedenk me opeens dat het 105 jaar geleden is dat Opoe geboren werd. Wat een tijd alweer, en wat vreselijk jammer toch dat mijn kinderen haar niet gekend hebben. Ze was zó lief.

Hier is ze nog piepjong

Maandag
Ik lag er op, wachtend op de wekker. Maar Zoon was eerst om half 6!!!  Ik was nog amper in slaap voor mijn gevoel. Ik heb nog wat gedoezeld en toen stapte ik toch maar mijn bed uit, was de wekker alweer niet afgegaan. 20 over 7.....pffff  weer te laat. Niet te laat te laat, maar wel ongemakkelijk te laat. Nu moest ik mezelf nog haasten ook, en ik ben al zo moe.

Net terug van de dokter.
Ik was mega zenuwachtig toen ik heen moest. Waarom? Geen idee, ze is juist altijd zo goed in luisteren en meedenken. Ik zat daar dus te vertellen hoe ik me voelde en ineens kwamen de tranen.
"Ik ben zo vreselijk moe, ik wil alleen nog maar slapen,"snikte ik.
Ze vroeg wat ik allemaal gedaan had, wat geholpen had. Ik vertelde haar wat er allemaal gebeurd was en toen kwam ik aan bij de lpa en haar gedrag rondom de vrijstelling. Wat dat met me gedaan had. Dat ik zo heftig reageerde op haar klopjacht.
Terwijl ik dit vertelde observeerde ze me nauwkeurig. Of ik even op het krukje wou zitten. Ze voelde al mijn rug-spieren, schouder-spieren, nek-spieren en borst-spier. Alles was als beton, strak aangespannen. Dat is niet goed natuurlijk. Na een tijdje praten zijn we er uit gekomen dat een pot met pillen niet mijn ding is maar dat ik wel eens heel goed baat zou kunnen hebben bij haptonomietherapie. Nu nog op zoek naar de therapeute.

19:19
Hele middag geslapen.

Dinsdag 11:22
Ik ben wakker, en ik ben moe. Ik heb net een uur naar Zoon geluisterd die zijn plannen uiteen aan het zetten was. Hij praat zo snel dat ik het amper bij kan houden en nu ben ik bekaf. Bovendien piep ik.....cadeautje van de mist van gisteren denk ik zomaar. Nu is er gelukkig geen mist, maar waar is de zon nou? Ik heb behoefte aan zon, en aan schoon en aan netjes en aan vertroeteld worden.

Woensdag
ik wou hem om 00:00 posten. maar ik was zo moe dat ik ruim daarvoor in mijn bed rolde. Heerlijk geslapen heb voor de verandering en wakker gepraat werd door Zoon. Eerst kwam hij kijken, en hoorde ik hem mompelen dat ik er zo lief uit zag. Toen ging de deur heel zachtjes weer dicht en kon ik nog even lekker doorslapen. Tijdje later betrapte hij me met de ogen open. En toen heb ik een paar uur(met tussenpozen) zijn verhaal aangehoord.

Kreeg vanmorgen ook een berichtje van de haptonoom. De afspraak is naar morgen vervroegd. Ik ben blij ik ben zo blij....eindelijk iets constructiefs

Donderdag
de haptonoom.
Tis me nu nog even een raadsel wat zij allemaal precies gaat doen. Ik heb net een intake gehad. En tijdens die intake heb ik zoveel tranen gelaten. De mevrouw moest zelf op een gegeven moment ook de zakdoeken pakken. Ik moest gelijk denken aan een vriendin die de ochtend na de dood van mijn moeder met me mee zat te huilen toen ik haar totaal verbijsterd en in shock vertelde dat mijn moeder gestorven was die nacht.

Vrijdag
zit ik in mijn eentje. De kinders zijn bij vader. Ik heb ze vanmiddag uitgezwaaid met veel handkusjes en "I love yous" op het station. Tegenwoordig reizen ze zelf naar Amsterdam. Vader staat daar dan te wachten en samen gaan ze verder.
Ja en dan is het nu bijna zaterdag inmiddels. vanmiddag lekker een tijdje in de zon geslapen(what is new)

Tjah en dan is het zaterdag...een hele week losse zinnen, en gedoe en geen liedje weten. pfffff ik weet geen liedjes meer, ik ben liedjes-vergeetachtig. Ik ben moe, ik ben leeg, ik weet het even allemaal niet meer. Zat daarnet even een oud liedje te luisteren. Mooi hoor, maar past dit wel hierbij? Ik weet het eigenlijk niet. Dus heb ik maar even de tekst opgezocht. En verhip, het is wel toepasselijk......nooit echt gehoord wat de man zong. of nee het drong nooit tot me door. De tekst kon ik uit mijn hoofd. Raar toch hè.
Ooit gingen mijn vriendinnen naar hun eerste concert hier in het land. Ik mocht natuurlijk niet mee, dus schreef ik een brief. Die brief gaf mijn vriendin aan Roland Ozabal de la Quintana( de zanger dus haha) stomme was dat ik mijn adres er niet in gezet had en dus nooit die felbegeerde foto's met aantekeningen of misschien zelfs een briefje terug kreeg....lekker suf niet? Ze waren zelfs nog even backstage geweest. Oh wat baalde ik daarvan. Ik mocht ook niks!
Nou weet je wat, ik plaats hem gewoon. De live versie, want ze waren enorm goed live...ENJOY!
Ga ik daarna snel de zon in en boodschappen doen(en veel lekkers halen, ik wil lekkers)
*´¨)
¸.•´¸.•*´¨)
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★ Fijn weekend *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸..