~Wachten op de beste omstandigheden~

"Als u steeds blijft wachten op de beste omstandigheden ,krijgt u nooit iets gedaan."
pred 11-4

Echt zo'n uitspraak die mij op mijn lijf is geschreven.
Ik wacht namelijk al wat jaartjes op de beste omstandigheden.
Ik wachtte een hele lange tijd met scheiden,want ik wou eerst alles op orde hebben. Natuurlijk liep even goed alles in de soep, zoiets is nml niet te plannen. Gevolg was wel dat ik te lang gewacht had en kapot was van alles. Letterlijk ziek. Het heeft jaren geduurd voordat ik dat een klein beetje te boven was...de rest moet nog helen.
Zo heb ik ook jaren gewacht om te stoppen met lesgeven, ik wist gewoon niet wanneer het de beste tijd was om het te doen. Ik wist trouwens ook niet wat ik dan wel moest gaan doen. Dus doceerde ik door....en werd uiteindelijk ziek. Burn-out, longproblemen en helemaal over mijn toeren. Veel te lang gewacht!!!!!!!
Jaren wachtte ik op een groter huis terwijl ik beloofde dat ik dan toch echt een praktijk zou gaan starten. De jaren daarvoor was er geen ruimte(maar wel mogelijkheden hoor,dat wel,ik zag ze niet, ik nam ze niet) en toen er daarvoor nog ,wel ruimte was waren er andere excuses om het niet te doen. Vraag me af of dit geen vermijdingsgedrag is. Wil ik het eigenlijk wel?
Ik heb ook jaren gewacht op wat rust om een moment voormezelf te hebben. Altijd had ik wel excuus. De kinderen waren nog klein, ik moest het allemaal alleen doen, er waren problemen die eerst opgelost moesten worden.....affin, u snapt het wel.

Die beste omstandigheden dienen zich ook maar steeds niet aan.
Hoe lang ik ook wacht,
er gebeurd niets in die richting.
Wat dat betreft werd ik daarstraks al lezende toch wel even akelig met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik ga zo dus gewoon he-le-maal niks voor elkaar krijgen!

Gelukkig las ik verder, tis zo simpel eigenlijk. En weet je, ik doe dat al een tijdje. Dat ik nu nog even geen resultaat zie doet daar niets aan af. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk ,niet waar? Ik blijf dus mijn zaad uitzaaien, want weet je, iets ervan zal heus wel een keer opkomen, toch? Misschien zelfs alles wel. Jaha...daar kan ik nu echt blij van worden. Is al dat 'wachten op de beste omstandigheden' toch niet voor niets geweest.
~

~Het zou toch niet????~

mijn bijdrage op mams@work

In het zoeken naar een mooi plaatje bij mijn vorige post vond ik nog veel meer dan alleen het plaatje (en die is mooi niet waar?). Ik vond informatie!!! Ja, echt heel veel informatie over dromerig zijn. Ik heb het vol aandacht gelezen en me afgevraagd of dat wat ik las ook voor mij gold. Je weet het maar nooit toch? Straks ben ik niet alleen maar dromerig maar mankeer ik ECHT iets. Ik bedoel maar. Het zou zomaar kunnen. Met een kind waar de vermoedens van ASS nu uitgezocht worden en een ander die ook al zo dromerig is, kijk ik nergens meer van op. Oma vroeg zich altijd af of dat nou wel normaal was. Soms stopte dochterlief zomaar midden in een activiteit om even dromerig voor zich uit te staren. Zelfs tijdens het uitstappen van de auto.....Oma had op tv gezien dat je dan ook wel epilepsie kon hebben..."echt hoor. Zou je het niet uit laten zoeken??? "Ik had toen zoiets van ja hoor...en dacht er verder niet meer aan. Mijn dochter is net als ik, ze dwaalt ook geregeld af....begint ergens en eindigt ergens anders. Dat kwam er even tussen door. Ze droomt ook tijdens het lopen. Met de avondvierdaagse liep ze daardoor tegen een lantaarnpaal op. Helemaal in gedachten was ze. Nou dat herken ik helemaal hoor.

Alle Dagen Dromerig

Affin, ik kwam toen tijdens dat zoeken ook ADD tegen. Alle Dagen Dromerig stond erboven. En ja hoor, dat kon ik ook best wel wezen. Ik herkende mezelf in de punten die genoemd werden. Owjee...ik zou toch niet? Testje doen dan maar...online, een vragenlijst. 100 vragen, 33 punten gescoord. Te weinig voor ADD. Pfieuw...gelukkig. Kleine opluchting toch wel. Maar toen kwam de tweede lijst. Deze zou betrouwbaarder zijn. Ik kreeg hier het advies me verder te laten onderzoeken bij dit centrum voor psycholgie en biofeedback. Zou ik dan toch? Ik bedoel maar, er komt zoveel overeen. Of ben ik toch gewoon dromerig? Nog en testje dan maar...deze keer voor hoogsensitief, daar kan ik me nml ook erg in vinden. Alle vragen met ja beantwoord.....duidelijk HSP dus. Klinkt een stuk interessanter niet waar? Of het wat uitmaakt weet ik niet. Ik ben en blijf dromerig. Nou ja.

Laten we het hier dan maar op houden. ;-)

1 DSMV-etiketje in huis is meer dan zat!

______________________________

In searching for a pretty picture in my previous post I founf much more than the image(wich is pretty is it not?) I found information! Yes really a lot about being dreamy. I have read it very carefully and wondered if it also applied for me. You never know right? I might MATTER something instead of being just dreamy. I mean, it could, couldn't it? Having a child suspected with ADD andanother just as dreamy as her mother, I'm not supriced at anything. Grandma always wondered if it was normal the way my daughter stopped in the middle of an activity to stare dreamily away. Even while stepping out of the car ..........Grandma had seen on tv that that could be a form of epilepsy. "Really, would you not go and see a doctor????" Yeah right I thought and thought nothing more about it. She is just like me. She wanders off, starts somewhere to end somewere else...she was a

She also dreams while walking, ran against a lamppost during the "avondvierdaagse". Her head in the clouds. Wel I do recognise that.

All Days Dreamy

Anyways, during the search I also found information about ADD. All Days Dreamy it said. And yeah,that could be me. I recognised myself in the points mentioned....Ow Dear. A little online test? 100 questions, 33 points scored. Pfieuw.... to little for ADD .Little relief anyway. But then came the second list. This one would be more reliable, they said. I got the advise to let me examine myself further in this centre of psychology and biofeedback. Could I still??? I mean ,there is so much similar. Or am I just dreamy? Another little test .......but this time for highly sensitive persons. You see,I recognise myself in that to. All questions answered yes....so clearly HSP . Sounds a lot more interesting right? Whether it matters I do not know. I am and will always be dreamy. O well....

Lets leave it at that.;-)

One DSMV label in this house is more than enough.

~

~Sprookjestuin~

Toen ik hier vorig jaar kwam wonen viel ik op de twee grote bomen in de voortuin. Nu baal ik er wel eens van. Als de zon schijnt merk ik er in huis niks van. Het is hier dus altijd koud.
Waar ik wel heel blij mee ben zijn de sprookjes die in deze tuin geweven worden. We hebben er al 19 staan en dit is nog maar de eerste week .

~

~Dromerig~

Zoonlief is weg.
Logeren bij pappa voor 5 dagen.
Tis stil en leeg.
En in ene heb ik alle tijd en ruimte om te doen wat ik wou doen.
Ik had duizend dingen op mijn lijstje staan.
Allemaal dingen die al een hele tijd staan te wachten tot ik alleen was.
En nu ben ik alleen....

Ik heb stof gezogen, opgeruimd, afgewassen en de comp aangezet. Post gelezen, mijn RED BUBBLE account verder uitgewerkt. Zo meteen ga ik een bakje thee drinken en dan goede tijden kijken. En dan is het alweer bijna tijd dat dochterlief thuis is. En heb ik eigenlijk nog helemaal niks van dat lijstje gedaan ! Vanmiddag kom ik daar ook niet meer aan toe met dochterlief thuis. Bovendien ligt er een bult met wasgoed wat ik nog moet wassen en twee kinderkamers die een GROTE opruimbeurt nodig hebben en een sopje daarna! Mijn dag is wel weer helemaal gevuld.
Dag 1 is dan alweer voorbij.
Het wordt tijd voor een rooster.
Zo eentje die aangeeft wanneer ik wat moet doen.
Het liefste met de tijd er bij.
Een echte planner.
Dan moet ik weldoen wat daar staat natuurlijk!
Want dat vind ik wel erg moeilijk.
Ik kan onderweg nog wel eens afgedwaald raken. Dan is er iets anders wat in ene mijn interesse wekt en dat moet ik dan doen. Zo kan ik nog wel eens ipv het bed verschonen onderweg verdwalen in een boek lezen die ik naast mijn hoofdkussen had liggen. Of dat ik er zo tegenop zien dat ik er mee stop, omdat ik mezelf laat afleiden. Soms duurt een klusje van een uurtje wel een hele dag bij mij. Poef weg kostbare tijd...
Vroeger noemde men mij dromerig, dat klonk zo lief dus liet ik het zo. Tegenwoordig heet het verstrooid of gewoonweg vergeetachtig. "Je wordt oud", kreeg ik ook al naar mijn hoofd geslingerd. Feit is wel dat ik met al mijn gedroom en getalm en gedwaal, niet verder kom dan de rand van mijn bed, de wc of de stoel achter de comp.(ik kan me ook al surfende nogal eens verdwalen)
Een planner dus,
en dan ook een beloningsysteem......
bij iedere volbrachte taak een paar minuutjes dromen dus, je kunt me niet blijer maken!!!!!!!
oja..een wekkertje om aan te geven wanneer die paar minuutjes over zijn is ook wel handig! Anders zou ik zo maar de kostbare tijd voorbij dromen.

___________________________________________

My son is gone.
Staying with his dad for 5 days.
It's quiet and empty in the house.
And now I have all the time and space to do what I wanted to do for ages.
I had a thousand things on my list.
All of them waiting for a chance when I would be alone.
And now I am....
I have vacuumed, cleaned, turned on the computer. Read my post, worked on my Red Bubble acount. In a moment I will drink a cup of tea and watch the telly. Afther that it's almost time to fetch my daughter from school. And I have nothing done anything yet of my list.....This afternoon I will do nothing with my daughter at home. Moreover I have a hump of laundry waiting for me, and two childrens bedrooms that need a cleanup so bad. My day is completely full......exit day one.
It is time for a shedule.
One that will tell me when waht is to be done.
With a timetable!
A real planner!
I will have to do what it says though....because that's what I find very difficult. I can get astray when I start out something. Something else awakens my intrest and I have to do that first. Like instead of changing the whole bed I get lost in a book that was lying next to my pillow. Or I so dread to do a days work that I will get myself distracted.It sometimes takes me whole day to do the job of an hour.Pooffff gone precious time.
They used to call me little dreamer, it sounded so sweet. Now they call it scattered or simply forgetful. "You're getting old",they even threw at my head. Fact is that with all my dreaming and wandering and lingering I will not come any further than the edge of my bed, the toilet seat or chair of my computerdesk.(I can even get lost in surfing the net)
So I need a Planner,
and rewardingsystem to go with it.
With each completed task a get a few minutes dreaming.You can't make me any happier!!!!!!! O yes, ....and a timer to indicate when these minutes have past by, will be handy. Otherwise I will just pas the precious time dreaming!

~

~De grote verandering~

Ik word nooit zomaar ziek van een bacterietje....
Meestal is daar al het een en ander aan vooral gegaan. Soms herken ik dat niet eens. Dan is het zomaar gebeurd en merk ik dagen, weken, soms zelfs maanden later dat het al een tijd niet lekker loopt met mij. Dat gaat sluipenderwijs. Mijn longen beginnen vol te lopen, ik krijg het benauwder, mijn nek begint zich al meer aan te spannen, ik krijg hartkloppingen, hoofdpijn treed in, ik word kribbig en huilerig......
Misschien herkent je dit wel ?
Soms daagt het me dan ineens en huil ik het in een keer weg. Vaker ook niet.
Dan word ik ziek en pas na dagen zelf-healing ga ik me af vragen of ik mezelf nu niet eens moet NEI-en, kijken of er niet iets achter zit. Meestal komen er dan nml andere klachten omhoog na de healing, oftwel er zit nog een laagje onder.
Dit keer dus ook,
het begon met een zere keel en benauwdheid...griepje? vroeg menigeen....
Jah, zoiets, ik heb in de brise-lucht gezeten van vriendin, en daar kan ik niet zo goed tegen.
Stom natuurlijk, om daar als astma-patient in te gaan zitten...maar ja....soms moet je gewoon niet moeilijk doen, toch?
Toch????
Nou ja....ik werd dus hoe langer hoe zieker, totdat ik er echt niet meer omheen kon.
En toen werd ik gebeld.
De persoon ken ik al 20 jaar. 'T was een gesprekje over zijn ellende en toen de mijne en toen een afspraak elkaar weer eens te zien.
Niks aan de hand dus. Of toch wel?
Vanaf dat moment kwamen de hartkloppingen weer, ik werd er steeds wakker van. Ik kan je wel zeggen, dat is erg naar. Vooral als je al benauwd bent ook. Van ontspannen was geen sprake meer. Dit was het moment dat het me begon te dagen dat er meer achter mijn ziek zijn zat dan "het te lang in de brise-lucht gezeten te hebben".
'T werd tijd voor een NEI-sessie.
Komt er in het kort op neer dat ik echt toe ben aan de grote verandering!
Ik heb mijn "mijzelf opzij zetten voor de ander" eruit geblazen, mijn "afhankelijkheid van een anders mening", mijn "ik ben niet zo belangrijk",
maar ook van de de ander; "zou je dat nu wel doen? daar valt toch niks mee te verdienen", hun "je hebt het ook niet getroffen in je leven", hun "ik vind het zo erg voor je dat je dit alles steeds meemaakt", hun "als ik jou was...",hun " ik help je wel hoor, dat kan je niet alleen", hun " daar ben je veel te lief voor" en uiteindelijk alle negatieve emoties van die anderen en dus energie blokkades die ermee samenhingen.
Ik moet je zeggen, het lucht heel erg op!
Aansluitend op dit alles heb ik een brief geschreven naar hem ,dat ik het contact niet meer op prijs stel. Ik wil niet meer zijn vuilnisvat voor zijn negatieve emoties zijn. Vanaf nu, ga ik niet meer lijdzaam iets ondergaan, omdat ik niet tegen de haren in wil strijken. Van af nu doe ik wat goed voor mij voelt!
Voor MIJ dus!!!!

Hoe doen ze dat toch?

.

Acht maanden na de geboorte van mijn zoon ging ik weer aan het werk. Ik had een aantal uren ouderschapsverlof opgenomen en die rekte ik uit over het hele schooljaar. Gevolg was dat ik een halve baan draaide, drie dagen in de weekDat gaf wel wat frictie op school, want eigenlijk moesten deze uren verdeeld worden over meer dagen dan de drie. Bovendien moest ik natuurlijk wel voor elke vergadering komen. Waardoor ik toch vaker op school was dan gepland. Voor zoonlief had ik een lieve gastouder die hem in haar gezin opnam. Hij heeft het er heel erg naar zijn zin gehad. Mijn enigst kind had daar twee meiden die met hem speelden en een knul die stoere jongens dingen deed die hem reuze interesseerde. Na een jaar was ik weer zwanger en ziek en uit de running.....om voorlopig niet meer te werken.

Inmiddels staan er wilde plannen op het menu.
Een eigen praktijk in de toekomst en een expositie in de herfstvakantie. De kinderen zijn nu niet echt klein meer maar kunnen nog niet alleen. Bovendien heb ik een kind met etiketje. Gewone opvang is voor hem niet eens mogelijk. En nu weet ik gewoon niet hoe ik het organiseren moet. Ik loop tegen mijn gebrek aan ervaring op!?! Zonder opa en oma om plotselinge opvang te verlenen en familie om me bij te staan moet ik een beroep doen op vriendinnen. Maar ja....in de herfstvakantie....met een kind met grote handvaten....durf het zowat niet te vragen. Hoe doen ze dat toch, die mams@work?
Heeft iemand nog tips?????

~

mijn bijdrage op mams@work