zaterdag 9 maart 2013

Zwijmelzaterdag:

Daar zit ik dan,
helemaal alleen, beetje sip te wezen zo de eerste avond. Ik moet nog even wennen, ik moet nog acclimatiseren, ik moet nog even een nachtje geslapen hebben voor ik er van kan genieten. Zelfs de poezekat is weg, die loopt natuurlijk vannacht te flirten met de poeselotjes van de buurt, zal je net zien. En ik zit hier alleen.....
Vind er niks aan, hoezeer ik ook verlangde naar rust en retraite, vind ik er nu nikser dan niks aan. Maar dat is altijd zo de eerste avond.
Dan denk ik aan de jaren dat ik altijd alleen thuis kwam, en dat de poezekatjes me opwachtten. De lange dagen dat ik geen stom woord wisselde met een mens en de eenzaamheid. Vreselijk als ik daar aan terug denk. Ik werkte door de weeks op school en in het weekend zat ik vaak bij mijn ouders. Maar altijd kwam ik alleen thuis.
Achteraf gezien was ik toen gruwelijke eenzaam, en ook nog eens heel erg afgesneden van mijzelf. Voor mijn dromen had ik nauwelijks tijd en ik voelde me er ook niet bepaald in gesteund. Ik had , wat zo mooi genoemd wordt in The Artist's way, nogal wat crazymakers om mij heen verzamelt. En toen ik me de zwaarste gevallen bewust werd , en hen losliet, bleef ik alleen achter. Met familie, die mijn dromen ook al niet echt serieus namen. Daardoor heb ik nogal wat aan mijn neus voorbij laten gaan. Toen ik gevraagd werd voor het kunstenaarscollectief van de Michaelskerk bijvoorbeeld heb ik niets gedaan.....ik sloeg exposities van de kunstkring af, durfde niet echt te leuren met mijn werk en vond eigenlijk diep van binnen dat ik niet zo hoog van de toren moest blazen. Zo bijzonder was het nu ook weer niet. Anders had ik heus wel wat verkocht inmiddels toch? Ik bedoel maar, wie zat er nu op mijn werk te wachten. En dat gevoel, dat komt met het doen van de opdrachten weer allemaal bovendrijven.........eigenlijk helemaal niet zo joepie.......maar wel nodig om nu eindelijk eens aan te pakken.

Wonderlijk ook dat er ineens weer wensen en dromen boven komen drijven die ik al dacht te hebben  losgelaten, omdat ik bedacht had dat het gewoon nooit meer zou kunnen. We worden immers allemaal ouder en je kunt nu eenmaal niet alles verwezenlijken....daar heb ik de laatste jaren heftig mee geworsteld. En nu ineens lijkt toch weer van alles mogelijk. Is mijn hart één grote tuin, waar bloemen gaan bloeien, omdat ik aan het zaaien ben. Hoe mooi is dat?



14 opmerkingen:

  1. Wat jammer dat je het niet durfde, ik lees het vaker van kunstenaars, maar je hebt nog alle tijd hoor , gebruik die goed!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel mooi zoals je dat omschrijft. Succes!
    Bedankt voor je bijdrage. Ik wens je een heerlijk rustig weekend met positieve emoties.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je hebt je gevoelens heel goed omschreven en ik hoop dat die dromen die je nog hebt ook echt uitkomen.
    Een heerlijk nummer om op te zwijmelen en dat heb ik gedaan!

    OT: Je blog is nu veel beter leesbaar met dit lettertype!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Geen idee wat er gebeurd is met je lettertype, maar nu is het weer als voorheen :-(

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Voor mij een beetje trieste log. Jammer dat je opgeleid bent voor geschiedenis docente (was dat via de lerarenopleiding?) en niet naar een kunstacademie bent gegaan. Lag het aan je opvoeding thuis dat dit niet mocht of kon?
    En op latere leeftijd deze opleiding gaan doen, daar wel eens over nagedacht. Dit zijn allemaal gedachten die bij mij opkwamen, want je bent nu toch een veertiger.
    Ik spreek uit ervaring. Ik werkte in mijn werkzame leven als P&O'er op een Hogeschool voor de Kunsten en op de faculteit Beeldende Kunst & Vormgeving vaak studenten gesproken die op latere leeftijd de deeltijdopleiding gingen volgen. Iets voor jou?
    Fijn weekend en een hartelijke groet van ons beiden.
    Saludos de Albert
    P.S. De muziek is deze keer niet helemaal onze smaak.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een verdrietig verhaal, de eenzaamheid klinkt er nog in door.
    Hopelijk is/wordt de tijd die voor je ligt het tegenovergestelde. Het is je in ieder geval van harte gegund.

    Mooie muziek heb je gekozen vandaag!

    Fijn weekend.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. :-( triest verhaal. Ik hoop dat het in de toekomst beter zal gaan.
    Mooi nummer ;-)
    Fijn weekend
    Liefs -x-

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hee Bibje. Kwam tercht op deze site. Misschien ken je hem al. www.astampaday.blogspot.nl. groetjes Avonturijn

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat een prachtig nummer bij een toch wel triest verhaal. Ik hoop dat al je dromen en wensen alsnog komen.

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Mooi dat er weer van alles mogelijk lijkt. De muziek sluit daar mooi bij aan.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. prachtige song, wat een ontdekking.... heerlijk gezwijmeld!
    past perfect bij jouw verhaal, zaai maar rustig verder, de oogst zal des te mooier worden. succes met jouw droom die werkelijkheid aan het worden is!
    fijn weeken, Hilde

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Hoi Bibje,
    Zeker is het lezen in eerste instantie het gevoel wat je echt overbrengt en voelt als lezer maar het ALLERLAATSTE telt en dat is dat je voor te BLOEIEN En DROMEN nooit te LAAT of OUD bent, dus super logje en prachtig nummer en YOU GO GIRL lekker BLOEIEN ;-D

    Liefs en een fijn weekend Laura

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Een beetje verdrietig verhaal en wat moet je eenzaam geweest zijn .Maar nu veranderd alles weer en komen er weer dromen terug.Wat is een mens zonder dromen!! Heel mooie muziek weer.Ik hoop dat je geniet van je rustige weekend!
    Liefs Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Jou blog en muziek raakt mij ....... er zit herkenning in! Ook ik heb heel veel dromen en kansen gewoon voorbij laten gaan ...... faalangst, familie die dat misschien gek zou vinden enz.
    Deze muziek kende ik niet, maar ik vind hem wel erg mooi.
    Bedankt voor het delen.

    BeantwoordenVerwijderen