Overwinnaar

Net terug van een bezoekje aan de instelling alhier. Dossiers ophalen. Nu had ik al gezegd dat ik echt alles wou hebben en dat ze dus alles moesten kopiëren. Er werd tegengesputterd en ik moest komen, kon ik gelijk aangeven wat ik wou hebben zei meneer toen.

Dus ging ik heen vanmorgen, long overdue, had het al veel eerder moeten doen.
Maar goed, ik kwam binnen en meneer kwam naar me toe met de hele stapel, korte koele uitleg volgde. Ik gaf hem mijn brief ter correctie. Of ik daar een ontvangst bevestiging voor kon krijgen....hij begon te stotteren, de handen begonnen te trillen en hij wist het even niet meer. Deze onbuigzame sterke rots, waar je als ouder niet omheen zou kunnen al zou je het willen.
Die mijn kind naar de vernieling wou helpen. Die het samen met school op een akkoordje gooide en die zelfs de BJZ zover kreeg om de onderbuikgevoelens tot daden omgezet te krijgen, die man was weg.
Voor mij stond een beverige, onzekere, zenuwachtige man. Die mij meldde dat ik hem niet meer kon aanspreken op deze zaak, dat deed de team-manager nu voortaan. Mocht ik nog wat te vragen hebben.
"Veel plezier ermee!" Sneerde hij. Ik heb de man mijn liefste glimlach geschonken, en ben als overwinnaar de deur uitgewandeld.

Thuis las ik eerst de mailwisseling tussen school en de instelling. En ja hoor.....wat ik al vermoedde stond hier nu zwart op wit. Daarna las ik de wisseling tussen de instelling en het FACT en jahoor....ook hier weer bevestiging.....en als ik het zo lees genoeg kruit om een bom te doen ontploffen op school en de instelling en de FACT. Zou hij daarom zo nerveus zijn?
En zou school daarom de dossiers nog niet hebben vrijgegeven?
Het is nu vakantie, maar maandag ben ik de eerste die op de stoep van school staat. Ik kom de dossiers halen, en ga pas weg als ik ze heb....ben heel benieuwd wat ik daarin aan zal treffen.

Ineens voel ik mij zo krachtig!