Zoon doet zijn verhaal

Heftige week achter de rug,
en ik besefte me pas dat het heftig was geweest toen ik vanmorgen badend in het zweet wakker werd na de zoveelste nachtmerrie maar zonder benauwdheid!
De hele week ben ik benauwd geweest. Letterlijk benauwd maar ook figuurlijk benauwd. Letterlijk kon ik soms amper meer ademen. Dat begon al vorige week. Maar toen ik voor het raam van een huisje in onze krantenwijk de aankondiging van de boekpresentatie van "Ademloos verlangen" zag staan en ik de hele verdere wijk nodig had om mijn tranen te bedwingen voor ik weer een beetje in staat was om normaal te kunnen doen, begreep ik dat het menens was. Dat dit niet een uiting van hooikoorts was maar dat ik op slot zat. Dat me "de adem benomen was".....figuurlijk dus ook. Ik zat in de kramp. Daar helpen de medicijnen niet tegen. Dat moet ik uitvechten met mezelf.
En dat viel niet mee, gezien het gesprek wat gisteren gepland was tussen de RvdK en de kinderen, het weigeren van BJZ om het dossier te corrigeren en een kopie te geven, en de ontkenning van school dat er mailcontact is geweest tussen hen en de instelling en BJZ en later verklaarden dat dat gedelete is.....het werd me allemaal even teveel. Ik ben naar de advocaat gegaan, die heeft me gerustgesteld, we hebben een zaak.
Ook het gesprek van gisteren viel mee(zeg ik voorzichtig, want de uitspraken van zoon kunnen zomaar verkeerd uitgelegd gaan worden, hoewel ik de tape heb en dus bewijs heb van wat hij gezegd heeft, dat dan weer wel)

Vanwaar mijn opluchting nu een dag later?
Zoon heeft gisteren een kant van zichzelf laten zien bij de raad die totaal niet overeen stemt met wat er van hem gezegd is in het verslag van BJZ.
Wat we allemaal zagen , was een knul van 14, een leuke knul, een heerlijk puberpersoon, met humor en wijsheid en een kwetsbaarheid die ontroerde. Een mooi mens, die het meisje van de Raad volledig inpakte tijdens een GESPREK!!!!! Jawel, er was een heus gesprek met iemand, die uiteindelijk toch ook geen vriendje is.
Wat ik zag was de menspersoon die hij is, en die hij mag zijn en die hij hoort te zijn! De persoon die al veel eerder tot uiting had gekomen als hij al deze ellende niet had hoeven meemaken. Ik was ontroerd, ik was alweer verbaasd, en ik was zo dankbaar.
Zo dankbaar dat hij woorden kon geven aan wat er leefde in hem, dat hij woorden kon geven aan zijn verlangens en woorden kon geven aan zijn grootste angst. Nml dat ze hem willen laten opnemen. Ook heeft hij laten zien dat hij helemaal niet zo wereldvreemd is als de instelling hier zegt, en al helemaal niet gehandicapt( zoals de meneer beweerde in zijn verslag), dat hij wel degelijk in staat is tot een heel normaal gesprek, en dat hij in dat gesprek helemaal niet zo onafgestemd is als dat zij aangaven.
Ik heb inmiddels wel een vermoeden waarom zoon zich aldoor zo gedragen heeft.
Ik herken bij mezelf ook een aantal zeer duidelijke symptomen; wanneer ik in gesprek moet met mensen, die al een oordeel gevormd hebben maakt het niet meer uit wat ik zeg. Alle energie is erop gericht om mij te 'ontmaskeren', te bewijzen dat zij gelijk hebben.
In mijn lijf voelt dat heel vervelend( ja ik ben ook hsp en ook nog eens paranormaal begiftigd) Ik raak dan in de kramp. Letterlijk voel ik het in mijn nek, die spant zich en dan kan ik niet meer stil zitten. Als het nog verder gaat dan krijg ik het heel erg benauwd. Op zo'n moment kan ik ook niet helder meer denken, ik ben dan bezig de energetische aanval van me af te slaan. En dat is wat zoon dus ook steeds heeft gehad.
Doordat hij niet serieus werd genomen en niet meer als persoon werd gezien maar als client in het systeem(=gezin) waaruit hij gehaald zou moeten worden ging hij in de kramp. Mentaal vooral. En zagen we alleen nog maar een gehandicapt kind......
Ik ben  Zo ontzettend blij dat die kramp er nu na een jaar thuiszitten vanaf is!
Dat hij weer zichzelf kan laten zien,
dat hij nu eindelijk loskomt van het beeld wat men van hem geschapen had.
Dat hij meer is dan dat etiketje wat ze op hem geplakt hadden,
en dat hij nu begint te bloeien.

Volgende week moet dochter nog,
zij is nu best boos dat ze mee gesleept wordt en dat wil ze daar dan ook gaan vertellen. Ze had  de mevrouw van de raad al gegoogled en had haar zelfs via facebook willen benaderen....nu heb ik gezegd dat dat niet kan, facebook is privé! Maar u snapt hoe hoog het haar zit. Uit protest ging ze gisteren niet mee, ze had een excursie en die ging ze mooi niet opgeven voor dat gesprek!!!!
Dat wordt nog een pittig gesprek volgende week.
Ik sta,
dapper, zoals de advocaat zei,
hij is "tickeld to death" over mijn strijdlust en gaat die aan met mij. pffffff de beerput gaat nooit meer dicht, ik leeg hem persoonlijk op de stoep voor ieder die verantwoordelijk is voor deze shit!
Zo ik heb gezegd....
Fijne dag allemaal ;)

ps we gaan vandaag alvast een beetje zwijmelen.......