Donder-dag

Donderdag alweer,
einde-van-de-week dag alweer,
nog steeds ziek,
niet meer zieker dan ziek,
niet meer gesloopt ziek,
maar nog niet helemaal beter.
Nog wat wiebelig, en wabbelig, en snel buiten adem.
Nog wat somber,
nog wat gevoeliger dan al gevoelig.
Nog een stuk mismoediger als het om de zaak gaat,
nog wat meer geschaad in het vertrouwen wat ik zo ongeveer nog had.
Het is vakantie,
we hebben grootse plannen,
willen dagjes weg, leuke dingen doen.
Maar mijn hoofd staat er niet naar.
Nog niet......
Eigenlijk sta ik al jaren in de wacht. Zo voelt het. Zo is het.
Al mijn dromen, al mijn wensen, alles wat ik zelf wil helemaal voor mij alleen, staat al jaren in de wacht. Voor als al het andere nu eindelijk eens opgelost, voorbij, weg, en in harmonie is.

Kan ik lang wachten.......
ik heb net het dossier van BJZ gelezen,
school stuurt op elke mogelijke manier aan op opname. Ze hebben zelfs gereageerd toen er uitstel was gegeven. Zij hebben laten weten dat er doorgepakt moest worden, zij hebben laten weten dat ik het probleem ben. Tegen zoveel wantrouwen en gestook kan ik bijna niet op nu.
Het is inmiddels 4 tegen 1....want zo goochem zijn ze ook wel geweest. Zoveel mogelijk mensen verzamelen die het met hun eens waren. Niet erbij vertellen dat ze zelf het grootste probleem geweest zijn door onwaarheden door te spelen en andere dingen moedwillig te verzwijgen en niet te doen terwijl het broodnodig was .....
Ik denk aan de smug smile van vorige week, dat zelfvoldane lachje van de directeur, toen wij te horen kregen dat er natuurlijk een plekje was voor Zoon volgend jaar. Ik weet nu dat hij ervan uitgaat dat Zoon dan allang opgesloten zit.

Wat zeggen ze ook alweer?
Het is liefde wat de wereld draaiende houdt?
Droom lekker verder......