Ik wil vrij zijn mam....

Woensdag,
breek van de week dag.
Gisteren de advocaat van ons(de ouders) bezocht. Vandaag is de advocaat van Zoon aan de beurt.
Zoon is14 dus hij moet ook zijn zegje doen. En daar ben ik ontzettend bang voor. Want zoon is geen prater. En als hij al praat kan menigeen er geen kaas van maken. Zoon praat namelijk in beelden, en gaat ervan uit, dat je die wel hebt opgevangen. Hij denkt het gesprek zeg maar. Probleem is dat ik weliswaar zijn beelden wel opvang, en als ik het niet begrijp flink doorvraag, maar de rest van de wereld doet dat vaak helemaal niet. Die verbinden er een conclusie aan nog voor ze eigenlijk echt gepraat hebben. Toch moet hij daar zijn zegje doen.
En dat geeft stress,
mega stress,
en angst,
want zelf weet hij als geen ander dat men hem niet echt verstaat. En hij weet ook wat voor consequenties dat gehad heeft. Dus kreeg ik gisteren te maken met een mega boze bui die eindigde in een mega huilbui.
"Ik wil vrij zijn mam. "snikte hij tegen mijn schouder. "Ik wil niet dat ze me willen opsluiten. Ze moeten me met rust laten."
Wat moet je daar nu als moeder op zeggen?
Ik wil ook dat ze ons met rust laten!
Nog 1 week tot de rechtszaak.......