Hij kwam schreeuwend op de wereld, boos dat hij was. En overstuur, zo vreselijk overstuur, nadat hij een tijdje klem had gezeten en toen met zoveel geweld de wereld in getrokken was dat zijn rug bezeerd was. Welkom in je nieuwe leven.......
Hij groeide op tot een energiek jochie,
altijd wat te doen,
altijd nieuwsgierig en in beweging.
Het leven was één grote ontdekkingstocht, wat viel er veel te leren. En wat een honger had hij daar ook naar. Het ging voorspoedig, het ging snel, en hij had er zin in. Met grote blauwe ogen keek hij de wereld in, klaar om die (met ons in de buurt) te veroveren.
Tja en toen ging het mis,
pappa niet meer bij hem thuis, school een ramp, opa dood, oma dood, school nog steeds een hele grote ramp. School wil zelfs niet eens helpen met het lezen, dyslexie training wordt 5 jaar lang op een rij geweigerd. En alles, echt alles moet je leren door een woud van woorden heen. Zelfs rekenen.
Er zijn juffen onaardig en oneerlijk, een meester die slaat en schreeuwt, hij mag niet op een gewone school maar moet tussen moeilijk opvoedbare kinderen zitten. En dan is hij ook nog eens heel gevoelig. Het wil maar niet lukken om in al die onrust en herrie en al die boosheid zijn rust te vinden en te leren. Het lukt niet.
Steeds vaker blijft hij thuis, om bij de te komen van de drukte.
Contact met de kinderen gaat al moeizamer.
Waar hij op de gewone school nog vriendjes had heeft hij ze op het speciaal onderwijs niet echt meer. En als hij dan uiteindelijk helemaal afvloeit naar de praktijkschool is er helemaal geen aansluiting meer. Maar ja, doordat hij nog steeds niet goed lezen kan heeft hij inmiddels wel leerachterstand opgelopen. En dan zegt de school ook nog dat dat door zijn gedrag komt......hij is boos en gefrustreerd. Hij past niet tussen de kinderen, en hij kan ook niet meekomen zonder hulp. En die hulp wordt hem geweigerd.
De problemen lopen de spuigaten uit en hij mag niet meer komen.
Hij krijgt overal de "schuld" van en hulp is nodig zegt men.
Hulp is heel erg nodig ja. Een ass training, een rots en water training en een auti-coach en vrijetijdsbesteding met begeleiding. Maar die hulp wordt niet gegeven. In plaats daarvan komt men met andere hulp, die we onder bedreiging van een melding bij het AMK dan maar aannemen. Niet dat het enige zoden aan de dijk zet , want niet zoon maar mamma krijgt nu hulp. In hoe ze hem zou moeten opvoeden volgens de hulpverlening. Hij moet met de hulpverlener praten, maar er is geen vertrouwen, dus doet hij zijn mond niet open. Als men later nog een keer met een hulpaanbod komt die hem zelfs uit huis plaatst weigeren we.
En daarom krijgen we nu nieuwe hulp opgedrongen.
Nee nog steeds geen dyslexietraining! Nog steeds geen auti-coach, of logeerweekend, of ass training.
We mogen naar de rechtbank voor een OTS.
Want hulp weigeren wordt gestraft. Ook als die hulp de verkeerde hulp is.
Vandaag kregen we dat nieuws,
vandaag stortte zijn wereld weer een stukje verder in,
vandaag voelde de dreiging weer een stukje zwaarder.
En zeg ik tegen mezelf "Hey now, hey now, don't dream it's over!"........
http://www.youtube.com/watch?v=s70OsXlDD94
~Fijn weekend~
och, wat een strijd. wat wordt er slecht naar ervarinsdeskundigen zoals ouders, geluisterd. wat doen we kinderen aan, die niet gemiddeld zijn. sterkte en hopelijk geen OTS.
BeantwoordenVerwijderenIk leef met je mee. Zou een beetje mijn verhaal kunnen zijn al praat ik er zelf niet graag over. Ook wij krijgen nu hulp ongedrongen en durven niet te weigeren. Onze zoon is uitgesloten uit zijn vorige school wegens ongepast gedrag die niet past binnen hun school. Jongeren die het moeilijker hebben en dit naar buiten uiten (niet agressief , maar verbaal) worden net buiten en uitgesloten. Jongeren die het moeilijk hebben en alles opkroppen kunnen blijven (want geen last mee).
BeantwoordenVerwijderenIk ben erg teleurgesteld in de school ! En wij zijn niet het eerste geval. Eén van mijn dochters gaat er ook naar school, maar zij past wel perfect in het plaatje!!Ze wordt wel gepest, maar dat ligt volgens de leerkrachten aan haarzelf. Nu gaan wij op zoek naar een andere school voor zoon (ook 14).
Ik wens je veel sterkte toe. Ik weet hoe het je als moeder raakt in je hart.
Wat vreselijk moeilijk voor jullie allemaal. Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat het tij zal keren.
BeantwoordenVerwijderenDank voor je trouwe bijdrage.
Ik ben er even héél stil van, wat is het toch krom allemaal. Ik kan maar één ding hopen, dat de voogd er eentje is die niet volgens de boekjes gaat, maar juist daarbuiten durft te kijken en denken en vooral naar het belang van je zoon kijkt. Blijf daar vooral op hameren (geluk, welzijn en ontwikkeling van je zoon) en uitleggen en op hameren en uitleggen ... (heb ik ook gedaan, net zolang tot ze eens verder gingen kijken dan wat er in de dossiers staat). Wens je onwijs veel sterkte!
BeantwoordenVerwijderenIk hoop toch zo,dat er een pietsje begrip is bij de rechter.Sterkte allebei.
BeantwoordenVerwijderenNou sterkte in ieder geval, een van mijn vriendinnen heeft zo-ongeveer precies hetzelfde gehad. En ook al lijkt het nu vreselijk en het einde van de wereld, voor hen is het achteraf toch echt en supergoed en fijn afgelopen, want toen kwamen er echte/goede proffessionels in de lucht. Die haar zoon beter geholpen hebben dan wiedanook de voorgaande jaren.
BeantwoordenVerwijderenHoud moed! BEIDE!!
liefs
Wat een bureaucratische vieze mensen heb je toch ! O zelfs ik word boos bij het lezen van je stuk, terwijl ik je niet eens ken, maar het grenst werkelijk aan het onmenselijke bha, kon je hun maar aanklagen wegens kindermishandeling en smaad , want je opvoeding in twijfel trekken grrrr
BeantwoordenVerwijderenIk hoop je haalt troost uit dit liedje Bibje, sterkte !
wij kwamen met mijn dochter ruim 20 jaar geleden terecht bij het toenmalige RIAGG , heet nu DIMENCE, waar wij als ouders het advies kregen om onze dochter met ADHD maar Ritalin te geven, dat was wel zo prettig voor de ouders, nou nee ,wij gaan ons kind geen zware medicatie geven ,omdat wij als ouders dan meer rust hebben en verder moesten wij er rekening mee houden dat ze alleen naar speciaal onderwijs zou kunnen na de basisschool, en het was inderdaad niet makkelijk zonder medicatie, zeker niet toen papa , het voor gezien hield en wegging, toen school vond dat ze maar beter naar het speciale onderwijs kon ,omdat ze toch niet ver zou komen op het reguliere onderwijs, maar ik heb voet bij stuk gehouden en na 2 maanden op haar nieuwe school moest ik op school komen ,omdat ze op school de rust verstoorde, wat bleek ze zat op een te laag niveau en omdat ze zich verveelde was ze een stoorfactor in de klas, dus is ze naar het juiste niveau geplaatst en toen ging het goed, wel heb ik haar in haar examen klas Ritalin laten gebruiken om te zorgen dat ze zich beter kon concentreren,maar daar zijn we na haar diploma gelijk weer mee gestopt omdat de bijwerkingen depressie, slechte eetlust, slaapstoornissen en dergelijke waren, daarna is ze een mbo opleiding op niveau 2 en inmiddels ook een mbo opleiding op niveau 3 gaan doen en is voor beide geslaagd, niet zonder problemen en ook niet zonder begeleiding ,maar ze heeft het toch maar voor elkaar gebokst, iets wat volgens de deskundigen van het RIAGG en de leraren op de basisschool absoluut onmogelijk zou zijn , nu zal ik niet zeggen dat geen medicatie de oplossing is voor ieder kind of andersom ,maar wel dat je als ouder niet alleen op de deskundigen af moet gaan ,maar ook op je eigen gevoel. nog een opmerking over het pesten op school ,mijn dochter werd ook gepest op de basisschool ,net als nog een paar andere kinderen en de oplossing van school was een cursus sociale vaardigheden ,niet voor de pesters,maar voor de kinderen die gepest werden, de omgekeerde wereld in mijn beleving,
BeantwoordenVerwijderenWat erg dat ze jullie mening aan hun laars lappen, terwijl je je eigen kind het beste kent! En je kan niet zeggen: bekijk het allemaal maar met je zooitje, want daar is je kind ook niet mee gediend. Echt een rampenplan... Het lijkt wel alsof iedereen bezig is met een therapie, maar niet met je zoon. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenWat vreselijk voor jullie! Wanneer luisteren ze nu eens naar ouders ipv over hoofden te praten.
BeantwoordenVerwijderenIk wens je heel veel sterkte!