Zwijmelen op Zaterdag...een sprookje

vanmorgen

Er was eens,
lang lang geleden,
een land waar de luchten blauw waren. Hemels Blauw.
Ja echt waar mijn kind, ze waren blauw ipv wit! En de mensen wisten niet beter, in dat Land van de Blauwe Luchten, dat dat zo hoorde.
In die blauwe lucht hing een bol, wat licht gaf. Een beetje zoals een lamp, maar dan veel groter. En ook alleen maar overdag. Dan begon dat licht in het Oosten aan de horizon en maakte dan zo langs de hemel een boog naar het westen waar het dan weer verdween in de avond. Die bol noemden ze de Zon. Hier zie je er eentje, zo zag de zon er uit.
De mensen werden altijd erg blij van de zon, dan moesten ze veel lachen en waren ze vriendelijk tegen elkaar. Het was een gelukkig land , dat land van de Blauwe Luchten.
Natuurlijk waren er ook slechteriken, die hadden een hekel aan de Zon. Die baalden er enorm van, dat ze het zo warm hadden, en dat hun huid steeds verbrandde.  Zij woonden in de verste uithoeken van het rijk. Daar was het een beetje donkerder en hadden ze er ietsjes minder last van.
Toch vonden ze dat niet genoeg. Ze wilden het liefste, dat hij niet meer schijnen kon. Zo boos waren ze op die rot zon.
En zo kwam het dat daar in die verste uithoeken van het rijk, waar toch niemand naar toe ging, er een plannetje werd uitgebroed.

mooie witgeschilderde lucht

Ze gingen de lucht wit schilderen!!!!
Maar hoe zouden ze dat kunnen doen?
Eentje kwam met een geniaal plan; ze zouden de witte verf gewoon in de lucht sproeien! Met vliegtuigen. En dan zouden ze erbij vertellen dat dat hoge sluierbewolking was. Een nieuw soort wolken.
Niets aan de hand!
Als ze het dan voor elkaar kregen om veel mensen te laten vliegen, dan was het helemaal mooi. Maar dat hoefde niet persé, want ze konden ook net doen of er aan de rand van dat rijk groot gevaar was. Dat daar andere volkeren stonden te rammelen aan de grenzen, omdat zij ook in dat gelukkige land van de Blauwe Luchten wonen wilden. En dan konden ze net doen of ze hard aan het oefenen waren met die vliegtuigen. Gelukkige mensen bang maken was niet zo moeilijk, en dan dingen doen uit naam van hun veiligheid zou easy-peasy zijn.
Dat zouden de gelukkige mensen dat niet eens zo heel erg in de gaten hebben.
En als ze het al in de gaten hadden zouden ze ze gewoon voor gek zetten en zeggen dat ze in sprookjes geloofden.
En zo gingen ze aan het werk..........

Ze zeggen dat dat de reden is van onze witte luchten mijn kind,
dat onze luchten ooit diep blauw waren, en dat daarom er ook een blauwe kleur, hemelsblauw genoemd wordt. Ik weet niet wat ik ervan moet denken. maar het zou best mooi wezen hè, zo'n mooie blauwe lucht...met wolken. ja....weet jij wat wolken zijn?
Nee?
Er was eens.......