Zwijmelen op Zaterdag

Hele week afwezig geweest op mijn blog.
Hele week niet actief, en dan bedoel ik ook niet actief. Het was zeuren met mij. Het was weer zo'n week. Zo eentje waarin ik inactief was op alle fronten. Moe , ziekerig, humeurig, niet kon slapen en last had van de kou die ineens intrad. Of in ieder geval bij mij. Ik voel me eigenlijk net als die puber van 33 jaar terug. Alleen nu in reverse. Bah, gewoon echt bah. Ik heb zelfs weer jeugdpuistjes :(
Vreselijk,
alle trauma's van toen drijven weer boven.
ZUCHT
Even doorbijten,
nog even doorbijten,
en "plamuren" maar weer.
Ik weet nog dat mijn opoe dan zei; "lieverdje dat heb je niet nodig hoor, je hebt zo'n fris huidje. Je bent nog zo jong." Jah...dan was mijn "plamuur" toch nog goed gelukt en natuurlijk genoeg om haar voor de gek te houden. Of misschien zag ze het wel allemaal niet meer zo scherp, ze had immers al oude ogen en haar bril niet altijd op.
Ik zat er maar mooi mee, of eigenlijk zat ik er lelijk mee in mijn maag.
Je hebt maar 1 uiterlijk en daar moet je het mee doen. En met de mijne was ik helemaal niet blij.
Ik paste niet tussen al die zelfverzekerde knappe meisjes...ook al waren ze niet persé mooi. Zo gaat dat nml  onder pubers. Degene met de grootste mond is automatisch de knapste, of het nu zo is of niet. Je waagde je mooi niet het tegendeel te beweren, levensgevaarlijk was dat!!! Kans op uitsluiting, pesten en ga zo maar door loerden om de hoek.
Inmiddels heb ik me wel aardig verzoend met mijzelf hoor, het kan altijd erger. Waar heb ik het over, pfffff alsof een paar pukkeltjes het einde van de wereld betekenen.
IK besluit gewoon vandaag dat ik vreselijk prachtig mooi ben, en owee degene die mij wil tegenspreken! 

Zwijmelen op Zaterdag

Ik ben even liefdevol aan het herinneren
Hoe ik op zijn arm zat terwijl hij me wiegde om inslaap te komen (mijn vader)
Hoe ik tegen haar aan kroop elke middag in de stoel als ze ging voorlezen (mijn moeder)
Hoe hij me verwende met de mooiste babyjurkjes die hij maar vinden kon (mijn opa)
Hoe hij altijd moest huilen van ontroering als hij me weer zag nadat hij invalide geraakt was en niet meer praten kon (mijn andere opa)
Hoe ik knus voor de kachel zat met een houten napje met mirakels en borrelnootjes en de Tina op mijn schoot (bij mijn opoe)
Hoe ik op zijn nek zat terwijl hij gek deed (mijn oompje)
Hoe ik meeleefde naar haar geboorte samen met haar mamma en pappa (mijn stilgeboren nichtje)
In gedachten stuur ik mijn liefde jullie kant op.

.(¯`v´¯)
..`*.¸.*..✿´´¯`•.¸⁀°♡ .¸¸.•´¯`••´¯`•.¸¸.

Dansende Donderdag :D

van het www geplukt maker onbekend.....

En weer zo'n mooie dag, en waar zit Bibje??????
Nou achter haar tafeltje voor het open raam. Niks niet in het gras tussen de stoere laatste bloemetjes. Niks gekust worden door het heerlijke warme herfstzonnetje. Niks van dat alles.
Maar dat heeft een reden.
Ik ben nml nog even niet klaar hier. Ik moet nog wat klusjes doen. Mijn bed uit het raam gooien, en de was ophangen en de bovenverdieping stofzuigen.
En dat kan ik maar beter nu doen, nu ik ook al geen zin heb, daar niet van, maar nog ongeveer fris ben. Want eigenlijk ben ik bekaf, gesloopt en moe en uitgeput en weet ik veel wat nog meer. Eigenlijk wil ik het liefste in zo'n relaxte hangmat met een hapje en een drankje en rustgevende muziek, of een fijn filmpje ofzoooooooo
maar ja
fat chance
Dus doe ik het zo meteen maar.
En dan ga ik daarna wel in het zonnetje zitten, of wandelen of in de tuin rommelen of misschien ga ik ook wel gewoon even verder in mijn atelier (behang trekken) .
Ik weet het nog even niet.
Ondertussen ben ik al een kleine 2 uur bezig met dit logje, steeds weer afgeleid en even iets anders tussendoor doen. Een taakje in 1 keer afmaken lijkt is tegenwoordig een immense klus geworden. daar had ik in het voor-pc-tijdperk toch veel minder last van hoor. Ik ga aan de slag.
Ik wens eenieder een hele fijne nazomerdag!

Ik had hem als eens geplaatst, maar hij is zo toepasselijk voor deze dagen.
daarom dus :)

Dag dag

Woensdag Wensdag en ik wens een mooie dag!

Boos Bibje

Er zijn zo van die dagen die eigenlijk al in de nacht verkeerd beginnen. En dit is zo'n dag. Nog niet begonnen op de dag maar het is nu al helemaal fout.
Ik heb vreselijk slecht geslapen, om het uur wakker, steeds weer roepen naar Zoon dat hij nu eens in bed moest gaan liggen. Ik werd wakker van getik, gerommel, gekraak, gepraat, dromen, zoveel dromen, die me zwetend wakker lieten worden. De nacht was al een slecht begin.
En toen werd het ochtend.
Kwam Dochter met een ik ben misselijk en moest ik Zoon zijn bed uit rammelen voor het grofvuil wat nog steeds aan de weg gezet moest worden. Ontdekte ik dat een van beiden, of alle twee, de stofzuigen met hun grote schoonmaak gesloopt hadden en toen werd ik boos.
En de dag moet nog echt beginnen.
Nu zit ik hier misselijk te wezen en grommen tegen de kat(die zijn vacht aan het uitschudden is in mijn slaapkamer) en ik ben zoooo moe. Mijn ogen doen het nog steeds niet goed en
zucht zucht zucht
Blegh dus.

Mooi uitzicht

Ik kijk nog maar even naar buiten. Het zonnetje komt net op boven de boomtoppen in een vochtige lucht. Daarstraks, toen ik even buiten was voelde het zwoel en zacht. Eigenlijk best heeeeel erg lekker. Veelbelovend, troostend, verzachtend. De geur is adembenemend zo lekker. Er gaat niets boven de geur van rottend blad en stervende aarde. Herfstgeur is goed voor de ziel.
Daarom staat mijn raam nu open en snuif ik de vroege ochtendlucht in. Het ruikt zo lekker, die naderende herfst. Nog net geen tijd voor 'hoor de wind waait door de bomen' en 'de regen tikt zachtjes tegen het zolderraam'. Het is nu nog tijd voor 'de zon kust de aarde voor het winterslapen gaan'. Maar dat is nog geen liedje ;)
Hoe gaat mijn dag eruit zien?
Ik ga zo eerst mijn humeur schoonspoelen onder de douche. Daarna voeg ik een cocktail blij, verwachtingsvol, vrolijk, zin in de dag en zonnig toe aan mijn geurtje. Dat het mij de hele dag mag omringen.  Vandaag ga ik genieten! 
Fijne dag allemaal.

Zwijmelen op Zaterdag

Van de week zocht ik een liedje op you-tube voor dochter. Het liedje plopte tijdens de afwas in mijn hoofd en ik zong zowaar goed mee ondanks mijn geproest en ge-nies de hele week al.
"Hoe ken jij dat liedje nou?"vroeg ze hoogst verbaasd.
"Geleerd op school, dat was altijd op tv met de Leidse sleuteltjes en toen leerde we dat van de juf op de kleuterschool."Ze keek me aan met een gezicht vol vraagtekens..."was het al zo oud dan? Dat wist ik niet. Hanneke zong het ook, ik dacht dat het van haar was"
"Dat hebben wij nog op school geleerd"zei ik dus, want Hanneke, de moeder van Vriendje, komt uit ongeveer dezelfde tijd als ik. En zo kwam het dat we samen zaten te zingen van klip klipperdieklap op de trap....ojaaaaaaa....
Dat zijn van die gezellige momenten met haar, kan ik nog steeds zó van genieten.
Voorheen zong ik ook met Zoon, maar die is het zingen verleerd op die snertschool waar hij ooit op heeft gezeten. Hij zingt niet meer, in ieder geval niet meer met mij. Zo jammer, want ook hij kon er altijd zo van genieten.
Afijn, waar ik eigenlijk heen wou was, dat ik tijdens het zoeken van dat liedje met Rudi Carell stuitte op Wim Sonneveld's "Ik ben met Catootje naar de botermarkt gegaan". En toen vlogen mijn gedachten naar de lange wandelingen door de steegjes van de duplex-woningen naar de kleuterschool met mijn buurmeisjes en buurjongetjes. En dat deden we zingend. Vooral dit liedje was heel populair, want dan kon je zo leuk al die stemmetjes nadoen. Vooral als dan de heks aan de beurt was, dat was echt gaaf, dan begonnen de jongetjes ons op te jagen en wij gingen dan gillend door de stegen heen.
Ik zie ons zo weer gaan......
De steegjes zijn tegenwoordig niet meer zo spannend, het is een en al schutting waar toen nog lage poortjes en heggetjes en zelfs alleen maar gras en verder niks was. Dat was spannend, dan kon je zomaar tot aan de slaapkamer lopen. Heel wat avonturen hebben we daar beleefd. Je snapt het niet, zo ver van huis. Maar dat was toen heel normaal, dat je op pad ging en buiten speelde, en pas met etenstijd weer eens aan kwam waaien. Dan had je als je mazzel had de tamtam op tijd gehoord, want van zo'n afstand hoorde je je moeder natuurlijk niet roepen. Nee dan was je afhankelijk van de welwillendheid van het doorgeven van de boodschap door anderen. Dan kreeg je te horen van deze of gene dat je moeder je riep. Dan was het zaak zo snel mogelijk naar huis te rennen, want je wist nooit hoe lang geleden het was dat ze geroepen had.....zo ging dat toen.
En wat een verhalen hadden we wel niet te vertellen.
Jaaahhh
zucht
daarom dus deze zwijmel
fijn weekend!

Woensdag wensdag

Peptalk

Het is wat grauw buiten, niet echt opwekkend weer om ziek bij te zijn. En eigenlijk kan ik ook helemaal niet ziek zijn. Geen tijd. Geen zin. Vol hoofd met ideeën. Gewoon dáárom dus!
Ik heb vanmorgen mijn Wild Sister er maar bij gepakt. Weer even mijn dagelijkse dosis inspiratie en opwekkende teksten opgezocht. Want het gaat me niet goed af hoor dat ziek zijn. Eigenlijk ben ik er allang wel weer klaar mee. De onrust zit flink in me. Ik ben dan ook naar de winkel geweest. Ik moest er gewoon uit. De wind voelen in mijn gezicht. Natuurlijk had ik het stervenskoud en megawarm en weer stervenskoud. En was ik ook niet al te stabiel op de benen. Maar toch was het even nodig.
Dat gevoel van , ik leef nog hoor!!!!!!
Ik doe het nog helemaal. (zo ongeveer dan hihi)
Dat gevoel is weer helemaal terug. Ja!
Dat schrik effect als je buiten komt terwijl je nog warm bent en het vriest.
Of voor de sauna gangers onder ons, als je na de sauna in het koude bad plonst.
Of wanneer je door gaat in de koude zee, terwijl de zon je net lekker opgewarmd heeft.
Die kick, die had ik vandaag even nodig.
Natuurlijk was het in de winkel een ander verhaal. Daar liep ik vooral te zweten, flink te zweten, maar het niet warm hebben, dat dan weer niet. Mijn neus zit nog steeds flink vol, en ik hoest ook nog steeds. Niezen kan ik inmiddels als de beste, ik heb de hele ochtend geoefend. Maar ik voel me inwendig wel opgefrist. Ik heb zelfs even een liedje gezongen zonder te haperen. Als dat geen goed teken is dan weet ik het niet meer hoor.
Ik geloof dat ik wel snel beter ga worden. Ja ik ga gewoon snel beter worden.
Dat is mijn streven......
Ga ik nu snel mijn vest aan doen.....kouhoud.......

Peptalk

En deze zong ik dus ;)
Fijne avond allemaal!!!!!!!

Drabberige dinsdag

Het is alweer 12:33
De dag is alweer half voorbij.
En ik zit nog in mijn bed, op de dinsdag, zomaar midden in de week.
Ik ben moe, ik heb hoofdpijn, ik voel me eigenlijk algeheel snert, en toch heb ik de rust niet meer om lekker te liggen en te gaan slapen. Ik voel me onrustig dus. Ik wil wat doen maar het lukt niet. Vreselijk vind ik dat als ik me zo voel, terwijl ik ziek ben. Ik heb de hele nacht liggen woelen, zweten, hoesten, piepen, kraken en niezen en snotteren en vooral veel drinken en dus ook moeten plassen. Dus toen Dochter vanmorgen opstond om naar school te gaan heb ik me afgemeld bij haar. Ik zag het niet zitten om aan het ontbijt te verschijnen en gezellig niet te eten met haar. Ik was ook nog eens misselijk :(
Gelukkig heb ik zo'n lieverd, die dat helemaal begreep en dus kwam ze even bij mij, en nog een keer en nog een keer geloof ik. Terwijl ik haar wel hoorde rennen en frutten en bezig zijn maar tegelijkertijd ook tig keer omdraaide in mijn kussen. pfffff Ik ben er nog steeds moe van. Ondanks dat ik daarna zo ongeveer tot half 12 geslapen heb.
ZUCHT
Zonde van mijn dag.
Ik wil zoveel.....ik heb nog zoveel op mijn to-do list.
Ik had naar buiten gewild, even lekker met mijn hoofd in de wind. (nou ja het briesje dan hihi...het is eigenlijk heel rustig buiten nu het zo waait in mij )
Zal ik dan toch?
Ga ik dan gewoon beneden zitten zweten?
Stiekem toch even naar buiten?
Klein stukje door mijn weitje en mijn bosje en langs de wilde braampjes achterin, wat vitamientjes plukken? Dat kan ik misschien nog net aan ;)
brrrr ik heb het ineens koud, ga snel wat warms aan doen en dan toch maar naar beneden. Met een dekentje op de bank, tussen mijn spulletjes. Ik wil even wat doen, al is het maar een stukje plakken en knippen en schrijven. Van liggen staren naar het plafond wordt ik zo onrustig en ik ben niet moe genoeg om in dromenland te vertoeven. Ja, dat ga ik doen......we zien wel maar mijn scheepje strand. Als ik met Kerstmis maar gezond en fris en fruitig ben.
Wist u trouwens dat de kerstboom nog steeds in de gang staat?
Ja....gewoon geen zin gehad om hem naar boven te dragen en eigenlijk heb ik al best zin om hem zonder ballen , in de kamer te zetten. Gezellig met die lichtjes....jaaaaa

Ik heb mijn eerste kerstfilm ook alweer gekeken.
Ik ben er eens een keertje vroeg bij dit jaar.
En ik heb er zin in.
Als dat geen goed teken is!
Daarom doe ik alvast een oud (1983?) kerstliedje als binnenkomertje ......gewoon daarom :D
Fijne dag vandaag!!!!

Zwijmelen op Zaterdag

Ik werd ermee wakker en het wil maar niet uit mijn hoofd, dus wat doe je dan....dan plaats je het op de Zaterdag Zwijmel. En nu maar hopen dat het uit mijn hoofd raakt vandaag. want de associaties met dit nummer zijn niet zo geweldig. Hoe mooi het lied verder ook is. Er zit een rafelrandje aan.

Zo eentje die je nooit meer helemaal vergeet.

En hoewel ik vandaag het lied zonder vochtige ogen en brok in mijn keel mee kan zingen kan dat morgen zomaar anders wezen. Everybody's changing.

Ja....

gisteren zo een mooie quote weer gehoor tijdens "Brothers en Sisters" van de moeder...en vergeten op te schrijven natuurlijk....maar die ging daar dus over. Over hoe het leven een aan één schakeling van veranderingen is. Dat je niet anders kan dan daarin mee gaan en dat wanneer het je in het gezicht staart , alleen jij weet wat je moet doen. Dat iedereen zal zeggen wat ze ervan vinden, maar dat dat hun ding is. Alleen jij weet welke kant je uit moet en wat goed voor je is.

Wij staan hier ook weer voor nieuwe uitdagingen.

Nu de school van dochter stilzwijgend zijn Hoogbegaafdheids-programma aan de wilgen heeft gehangen(of verborgen of zoiets????) Ik de teamleider daarover al gemaild heb en daarop een heel algemeen beleeft briefje heb gehad maar me nog steeds niet duidelijk is waar het onderscheidende van het programma dan in zit? Ik het gevoel heb dat ik beleefd aan de kant gezet ben met een zoethoudertje. Maar ik hier wel een kind thuis heb waar de teleurstelling vanaf droop toen ze haar lesrooster zag een week voordat de lessen begonnen. Weg zijn de verkorte programma's en weg zijn de algemeen project/top-downleer-middagen.

Daarvoor in de plaats heeft de school wel zijn zoveelste contract met een bedrijf waardoor de school zich nu niet alleen profileert als Universum School. Dat wil zeggen dat er extra aandacht gegeven wordt aan het bètaonderwijs en dat de exacte vakken centraal staan in het schoolprofiel. Lyceum aan Zee werkt samen met de Nederlandse Defensie Academie om de (keuze voor) exacte vakken te promoten.

Maar ook als Vecon Business School. De Vecon (Vakvereniging voor het Economisch Onderwijs) heeft dit certificaat ontwikkeld door veranderingen in de maatschappij, de noodzaak elk talent tot ontwikkeling te laten komen en het verlangen van scholen zich te profileren. Dit heeft, zoals gezegd, geleid tot het ontwikkelen van een profiel dat zich richt op economische vakken, ondernemendheid en ondernemerschap.

Wat natuurlijk allemaal heel leuk klinkt maar niet anders is dan een iets uitgebreidere profielkeuze voor de bovenbouw en waar Dochter dus he-le-maal niets aan heeft nu. En dat terwijl het passend onderwijs per 1 augustus is ingegaan. Er zelfs een ll weggestuurd is, omdat school dit kind geen onderwijs meer wilde kon geven. En het HB onderwijs zelfs op de site niet meer terug te vinden is.

Ik heb hier helemaal geen zin in weet je dat, in dat gezeur en gedoe en weer overal achteraan moeten.

Ze geeft nu nog aan dat ze het wel zal redden...en ik geloof haar ook wel, maar ik weet ook dat als dit te lang duurt, de lichtjes in haar ogen al minder fel gaan schijnen.

Gisteren schreef ik dit nog tegen mezelf in mijn Morning Pages. Nu herhaal ik het nog maar een keer;

Voor elk probleem is een oplossing

Voor elk probleem is een oplossing

Voor elk probleem is een oplossing

En die oplossing die vinden wij.

Zomaar wat advertenties

Zomaar twee advertenties van mijn grootouders

Ik ben bijna klaar met het uitruimen van het atelier hoor. Nog een paar dingetjes en dan ga ik de muur behangen(het ziet er niet uit) en mijn ezel naar boven dragen. Vouwgordijn ophangen en en en en  dan kan ik daar eindelijk eindelijk aan de slag.

Natuuuurlijk ben ik voor de rest nog lang, lang, lang niet klaar. Maar dit is al zo een overwinning! Dat is een feestje waard hoor. Er komt een echte opening, met een lintje wat ik door ga knippen en een taartje binnen om het te vieren. Ik denk dat ik maar een paar uitnodigingen ga versturen om het officieel te maken. Het is immers niet niks, dat atelier van mij. Want in de toekomst ga ik daar niet alleen schilderen/ knutselen/ naaien maar wil ik ook kleine workshops geven. Daarom was de ruimte zo belangrijk. Geen echte ruimte is gedoe in de huiskamer, en dat is geen goed idee hier. De huiskamer is privégebied voor mij en de kids, en het atelier wordt openbare ruimte...in ieder geval  af en toe!

OOOO wat ik allemaal wel niet kan gaan doen in dat atelier. Ik ben helemaal blij!!!!

Mijn vader :)

En weet je waar ik nog meer ontzettend blij van wordt?

dat ik van alles vind over mijn voorouders.

Vandaag vond ik een spoor in de tijd van mijn grootouders. Zo ontroerend.  Allemaal kleine berichtjes in de Wieringer krant. Van ondertrouw, trouwen, geboortes en zelfs nieuwjaarswensen. Ik was helemaal verrast. Wat een attente grootouders had ik. Dat ze dat via de krant deden. En dan lees je daarin ook hoe ze de babyspullen aanboden, de geboorte van mijn vader aankondigen, een goed tehuis zochten voor jonge poesjes (aaaahhhh lief) en hoe mijn opa spinwerk zocht vlak na de oorlog. Ik weet van mijn vader dat hij een elektrisch spinnewiel in elkaar had gezet en dit was dus wat hij er mee deed. Ik ben best benieuwd of het gelukt is om er ook werk mee te creëren. Inventief was hij zekers. Dat had mijn vader niet van een vreemde. Zijn elektrische fietspomp staat nu bij mij in de schuur en daar zijn we hem nog elke dag dankbaar voor.

van 1939 tot en met 1941 heb ik deze nieuwjaarswensen gevonden 

Het vorsen in mijn familiegeschiedenis heeft iets losgewoeld in mij. Een enthousiasme wat zijn weerga niet kent. Ik herinner me nog dagen in het Amsterdams en Tropenmuseum archief, waar ik op zoek was naar stukken over de VOC. Toen zochten we nog via de kaartenbak en microfiches. Tegenwoordig kun je eerst het net op, want heel veel is al digitaal. Maar ik heb wel ontdekt dat niet alles online staat duhus ik mag naar het archief.

Yeaahhhhh. Heb ik zo'n zin in!!!!

En dan ben ik benieuwd wat we allemaal nog te weten komen.