En nog zo'n dag.....maar dan erger

En dan kom je zomaar een hart tegen onderweg naar de meneer die Zoon onder behandeling heeft. Wat een mooi voorteken!

Eindelijk eindelijk ben ik ontspannen. Na een dag lang in de kramp gestaan te hebben. Vreselijk, echt verschrikkelijk. Wat een pet dag. Was ik gisteren voortvarend begonnen met een soort van winteropruiming en schoonmaak, zat ik vandaag na het bedverschonen en was ophangen ineens volledig op slot in de stoel koud en koud en nog kouder te wezen. Totaal in de kramp ook. Mijn lijf bleef bibberen en hoe hoog de kachel ook ging, ik kreeg het gewoon niet warm. Tot net dan. Ineens ging het knopje om leek wel. En nu zit ik hier weliswaar niet superwarm maar eindelijk met rode wangen en ontspannen te wezen. Sjonge zeg....
En het waait weer hard.
Stormweek is weer aangevangen.
Piswind.

Zucht...nou ja, de wind gaat evengoed niet liggen als ik zo loop te foeteren. Daarom maar even bedenken hoe ik de dag morgen ga aanpakken, want chagrijnig wezen is geen optie. Heb ik ook even geen zin in. Hoe ik me wel wil voelen morgen?
Ontspannen, vooral dat.
Hoe ik dat voor elkaar ga krijgen?
In ieder geval niet door als een gek te gaan schoonmaken.
Beetje rustig aan doen maar, mezelf pamperen, in de watten leggen, lief zijn voor mezelf. Boekje, theetje, homemade ceekje, muziekje en vooral warmte! De kachel maar even wat hoger zetten dan normaal. En nu snel naar bed, slapen en dromen en uitrusten en bijkomen.
Maar eerst een lief liedje,
welterusten allemaal!