Hoor de vogels buiten, als was het een lied dat de lente aankondigt. Maar ik weet wel beter, het is nog winter. Ook al zie je dat buiten niet, en voel je dat ook niet. De zon probeert door de wolken te breken, maar het wil niet erg lukken.
Er hangt een belofte in de lucht, al kan ik hem niet goed vangen.
De afgelopen dagen ben ik namelijk steeds bezig geweest met het schrijven en herschrijven en steeds weer verbeteren van een stuk over Zoon. En nu ik denk dat ik klaar ben weet ik eigenlijk niet of ik hem wel posten moet. Ik heb zijn toestemming , daar ligt het niet aan. Maar het ligt wel gevoelig. Het spreken van deze waarheid valt me zwaar. Ook al voel ik mij enigzins gesterkt door Kakel en haar moedige relaas.
Maar dat was niet waarom ik het schreef. Getriggert als ik was door de aanslagen in Parijs wou ik verklaren wat pesten doet met mensen. Pesten zoals dat gebeurt op scholen, maar ook het pesten middels satire, of via politieke spreekbuizen. Decennia had je het pesten van communisten/socialisten, Antillianen en Surinamers en Joden en zigeuners..... en door de eeuwen heen iedereen die afweek of niet voldeed aan de norm.
Het voortdurend demoniseren en apart zetten is op zijn minst traumatiserend. Helemaal als alle frustratie, boosheid, woede en verdriet ook nog eens op deze groep wordt afgereageerd. Welke gevolgen zulk gedrag naar anderen heeft laat zich niet moeilijk raden maar wil men niet graag onder ogen zien. Men lijkt zich maar niet bewust te zijn dat het hier helemaal niet om het vrije woord/beeld gaat. Het gaat om die laag die daaronder ligt. Het wij/zij denken. Het zondebok zoeken voor problemen. Het hele debat over het vrije woord is niets anders dan een rookgordijn om het wij/zij denken nog even scherper op de agenda te zetten. Wij zijn goed en zij voldoen niet aan onze normen/verwachtingen.
Wat die verwachtingen zijn is niet bepaald duidelijk. Het hangt in het midden van niet welkom zijn en verplicht integreren(opgaan in de massa)tot aan de macht van een andere staat accepteren en doen wat die zegt.
Daar moest ik dus aan denken toen ik Zoon's verhaal opschreef.
Want Zoon voldeed ook niet aan de verwachtingen van anderen. En als gevolg daarvan meenden die anderen dat ze hem mochten zeggen wat ze ervan vonden. Hoe kwetsend dat ook was. Toen hij daar niet volgens verwachting naar handelde vond men dat men hem ook fysiek pijn mocht doen. Ja ook de volwassenen die hem treiterden (leerkrachten en hulpverleners). Allemaal in het kader van zorgen dat hij ging voldoen! Iets wat gewoon helemaal niet kan, voldoen aan de ander.
Je kunt alleen maar jezelf zijn.
Je eigen authentieke zelf,
die bij voldoende zelf-liefde geen behoefte heeft aan hatelijk gedrag.
Daarom dus:
~(¯`v´¯)
*`*.¸.*..✿´´¯`•.¸⁀°♡. .♡ .¸¸.•´¯`• You are not put on this earth to stand trial, you are not a verdict to be handed down by others’ judgments. Your worthiness is not a question for the world to answer.Love wrote your life into being, and this love is the only thing you are meant to carry.(qoute van Jenna Whittaker in The Phoenix Soul enigzins aangepast voor de blog)•´¯`•.¸¸♡
Ik ben er stil van ....
BeantwoordenVerwijderenDeze ga ik nog een keer herlezen en herlezen.
BeantwoordenVerwijderenFysieke pijn door hulpverleners? Het moet nomdezju niet gekker worden!
BeantwoordenVerwijderenErg, dat je zo'n strijd moet voeren om gewoon gekend te worden in wie of wat je bent. Waarom je altijd weer jezelf moet verdedigen. Tegenover de huisarts, specialisten en "hulpverleners."
Mijn verhaal heeft heel lang op de plank gelegen. Totdat ik opeens dacht: ik ben niet altijd dat vrolijke mens. Hoppa, ik gooi het op het web. En wie het niet bevalt die vertrekt maar geruisloos.
"Gelukkig" ben ik door mijn verleden heel dwars geworden. Ik denk niet dat ik het nu ooit nog kwijtraak. En eigenlijk bevalt me de lef ook wel.
Het is moeilijker om iets over je kind te publiceren dan over jezelf. Dat je zoon het goed vindt, is een compliment aan jou als moeder. Hij vertrouwt je door weer en wind! En als jij vóór hem bent...wie is dan tegen hem?
Ik wens je moed en vertrouwen.
Liefs en een knuffel
Ik ben er helemaal van onder de indruk... Ik heb hem op Wiebeltjes (Facebook) geplaatst...
BeantwoordenVerwijderenFeit is dat de meesten van ons het liefste bij een groep horen. Hoor je daar niet bij, of wil je daar niet bij horen omdat je liever alleen wil zijn of je niet wenst aan te passen, dan ben je ideaal materiaal voor Het Zwarte Schaap, de Zondebok, Heks, etc etc. En is het wij en zij-denken begonnen. Eeuwenoud en onveranderd, ondanks onze zogenaamde moderne digitale wereld.
BeantwoordenVerwijderenWij zijn als soort niet heel erg beter geworden in onze omgang met elkaar. Dat onze wereld kleiner/groter is geworden doet daar niets aan af.
Hou elkaar vast. Kies voor het goede, de Liefde, de zachtheid.
Tjonge Bibje... dat is nog eens voor je kind opkomen. Ben er erg van onder de indruk!!!
BeantwoordenVerwijderen