donderdag 26 maart 2015

Overlever 3



Ze schreef 
~Het is onderdeel van wie je nu bent, een sterke vrouw, die een aanval heeft overleefd. Want dat is wat je bent: een Overlever.~
naar aanleiding van de twee afgelopen blogs.

Ik had me dat nooit zo beseft. 
Eigenlijk voelde ik me al die tijd een slachtoffer maar dan eentje die je niet ziet. Die zichzelf niet kenbaar maakte. 
Uit schaamte? 
Geen zeur willen zijn? 
Geen aandacht willen op eisen? 
Of gewoon, omdat iedereen om mij heen het zo'n beetje negeerde.
Ik leefde nog en de knul werd opgepakt en veroordeeld. Alles ging gewoon verder. Ik ging meteen weer met de fiets en bus. Pakte zo goed en zo kwaad het ging mijn leven weer op en dat was dat!
Mijn manier van de angst vermijden werd niet gezien. Mijn keuzes werden niet in verband gebracht met het gebeuren. Had iemand eigenlijk wel in de gaten dat ik stopte met veel dingen, omdat ik dan 's avonds op pad moest? Zagen ze 5 jaar later mijn nood toen ik  een bepaalde opleiding niet begon, omdat ik die in de avonduren moest volgen? 
Ik denk het niet. Ik was meester geworden in ondergronds gaan.
Niet in de laatste plaats, omdat ik mij schaamde en het dus verborg. Ik voelde me schuldig over wat er gebeurd was. Was ik immers niet uit eigen vrije wil alleen naar huis gefietst midden in de nacht? Met uitgaanskleding aan, ook dat nog! 
Ergens in mijn achterhoofd heeft ook dat gewoekerd. Zelfs het uitspreken van wat er gebeurt is voelde aan als iets waar ik me schuldig over zou moeten voelen. Hoe durf ik een ander lastig te vallen met mijn verhaal. Mensen hebben hier helemaal geen zin in. Nee ook toen niet, toen ik gewoon thuis en bij vrienden mijn verhaal wou vertellen. Om te verwerken, om los te laten. Om het in perspectief te zetten. Zodat het niet zou gaan woekeren. Zodat ik vrij zou zijn van schaamte en schuld.
Het is heel anders gelopen.
Maar ik ben een overlever.
Hoe meer ik dit woord door mijn mond laat rollen, hoe meer ik besef dat het heel erg klopt. Ik heb het overleeft, zowel lichamelijk als geestelijk! Ik ben me gaan beseffen dat ik waardevol ben. Ik ben sterk, ik ben een mooi mens. Ik mag er zijn, in al mijn sterke en zwakke momenten. Met al mijn goede en minder goede eigenschappen.

Ik ben Bibje
en ik mag er helemaal zijn!

Ook nu weer een cover door TMC. Het origineel  is van Gary Ogan en Bill Lamb. Ik vind TMC de mooiste, het strijkensemble doet het helemaal voor mij! Toch is het origineel ook mooi. Eenvoudiger, maar niet minder.
Enjoy


9 opmerkingen:

  1. Oh mooi dat ik zie hoe jij omhoog krabbelt. Sterkte verder meid!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ook ik ben een overlever, natuurlijk is het deel van je gschiedenis geworden, bewijs van je kracht. Ik bekijk mijn angst en zie dat het me nu niet meer dient en loop glimlachend verder. Traumaverwerking via EMDR schijnt ook goed te helpen. Je doet het geweldig!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jij doet het ook geweldig! Mag ook best gezegd worden!

      Verwijderen
  3. Dit is wel heel goed voor jou hè, je bent al een denker maar nu ga je nog meer nadenken...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dit zijn de mooie kanten van bloggen. X

    BeantwoordenVerwijderen