Op de dijk

we zaten op de dijk en dit was ons uitzicht

Zus kwam me halen vanmiddag.
Eigenlijk wou ze heel graag naar het strand, zoals vroeger. Toen gingen we met ons kroost( 4plus2) hele dagen heen. Tassen vol eten, handdoeken, drinken, eerste hulp, wc-papier, tentjes, parasol en strandstoeltjes enzovoorts sleepten we mee. Liepen we in een lange rij naar het strand. Daar werd alles op een grote bult gesmeten. De kinders wisten niet hoe snel de kleren uit moesten en renden met schep, emmertjes, garnalennetten de zee in en wij gingen de boel optuigen. Om daarna heerlijk te genieten van het warme zand, de zilte lucht, blije kinderen en rust. Emmers vol krabben werden gezocht, krabbenhotels gegraven, kastelen gemaakt, kuilen gegraven, gezwommen, gerend, op onderzoek op de pier gegaan...het kon allemaal.  We hadden zoveel eten mee dat we heel lang konden blijven. Meestal tot de zon onder was gegaan. En dan, beetje moe, sleepten we de hele boel weer mee terug. Op naar huis.
Zomervakantie was altijd staycation, maar wat maakt het uit met de zee zo dichtbij.

De meiden en Zoon in de branding 2005

Vandaag niet in de zee geweest,
vandaag zelfs niet aan de waterkant gestaan.
Vandaag even niets van dat wat we vroeger altijd deden.
Ik krijg de wandeling niet voor elkaar.(van de duin af en door het mulle zand omlaag en daarna weer omhoog) Maar ik kon wel bovenop de dijk zitten.
Dus zaten we op de dijk. Lekker in het zonnetje, terwijl het strandje verder op al leegliep en het terras ernaast vol.

*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸..

Dit schreef ik gisteren half slapend, en uiteindelijk hing ik over mijn toetsenbord met de ogen dicht. Ik was zo moe. Zoon zat naast me te kletsen en hij heeft hele verhalen verteld maar ik heb geen idee meer waar het over ging. Af en toe kwam ik bij en dan hoorde ik hem wat zeggen. Dan reageerde ik met mhmh of ja of zoiets, en sukkelde ik weer in slaap. Op een gegeven moment hoorde ik hem zeggen dat ik maar beter naar bed kon gaan. Dat zou vast lekkerder liggen dan dat gewiebel met mijn hoofd. ;)
Niet dat dat echt zo was hoor. Ik leef al een tijd in permanente staat van oorlog met mijn bed. Elke lat van de lattenbodem prikt in mijn lijf. Als ik dat had geweten had ik mijn aupingspiraal nooit weggedaan. Wat een ondingen, die lattenbodems van tegenwoordig. Ze veren mee. En daardoor zit in elke curve van je lijf een lat van de lattenbodem gedrukt...fijn hoor.

*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸..

Dat was vanmiddag. Ineens werd  Zoon boos en hyper en voor ik het wist was de sfeer gedaald tot het vriespunt. Waarom? Omdat dochter zich niet aan de afspraak hield, voor de derde keer op een rij volgens Zoon. Waardoor eerst zij ruzie kregen, en toen ik me erin waagde te bemoeien ik ook nog een grote brulmond kreeg van Zoon. Zo fijn....NOT....
Dochter maar weer aangesproken op haar niet nakomen van afspraken, en vaag zijn naar Zoon toe. En Zoon aangesproken op zijn nog niet zo heel erg flexibel kunnen zijn, maar dit wel moeten leren. En toen was het alweer tijd om te koken....
En nu is het alweer bijna bedtijd.
Wat ik dus gisteren wou opschrijven was dat ik het heel erg gezellig vond zo boven op de dijk! Dat de frisse lucht, de blauwe zee, de zilte smaak op de tong en het weidse uitzicht me goed heeft gedaan! Dus Zus,
*´¨)
¸.•´¸.•*´¨)
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★MERCI xxx*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸..