 |
| tis nog maar de eerste laag, GROEN :) |
Ik zit nog hier, onrust giert door mijn lijf. Het is weer zo ver. En weer grijpt het me naar de keel. Ik kan nog steeds niet normaal reageren als mensen zo achterbaks doen, het geeft me een heel onveilig gevoel. En gevoel dat ik opgejaagd wordt. En dat alles, omdat ik mensen naast me heb wonen, die wensen dat we heel erg stil zijn. Dat we ons niet als gezin gedragen. Dat mijn pubers zich niet als pubers gedragen.
Het moment dat we hier kwamen wonen was het al fout.
Ik herinner me de woorden in het mediation gesprek een paar jaar later nog wel..."zo erg hadden ze het nog niet meegemaakt."
Wist ik veel dat er op dat moment behoorlijk gejokt werd. Dat de vorige bewoners elkaar steeds te lijf gingen en zo'n beetje alle deuren ingetrapt hadden. Dat ze regelmatig de politie aan de deur kregen. Dat hoorde ik later van de oma, die de post kwam halen die nog steeds hier werd gebracht. Andere buren bevestigden dat verhaal trouwens ongevraagd. Toen ik op zoek ging naar sporen vond ik de scheuren in de sponningen, de deuren waren allemaal vernieuwd.
Wat ik ook al heel snel leerde was dat iedereen op de hoogte werd gebracht over ons. Tot de mannen van de onderhoudt, meteropnemers en gaswacht aan toe. Mensen die ons helemaal niet kenden. Iedere keer moest ik het weer aanhoren, en het gebeurde wel dat ik op hele nare manier behandeld werd door zo'n snotneus, die hier dan onderhoud kwam plegen.
Dus kreeg ik gisteren een brief,
werd ik zo ontzettend kwaad dat ik herrie ben gaan maken. Maar nu echt!
6 Jaar lopen we al op teentjes, zeg ik steeds stil nou, praat niet zo hard( ken je dat, tegen een autist, dat werkt dus niet) en ben ik bang dat er woorden komen. De vrienden en -dinnen van de kids kijken steeds weer raar op als ik vraag of ze op sokken de trap op willen gaan, de deur zachtjes dicht willen doen enzovoorts. Ja zij laten de deuren nog wel eens flink klappen ja....thuis bij hun gaat het er een stuk relaxter aan toe.
Ze wilden maandag op huisbezoek komen.
Dat doen we dus niet! Geen beschuldigingen in mijn eigen huis. Dat is onze veilige plek.
Na 6 jaar ons zwartmaken, heb ik zelf ook maar eens een aantal klachten over mijn buren gedeponeerd. Want ik ben er zó klaar mee. Dit is een eengezinswoning, helaas gehorig ja. Dat klopt, wij horen(en ruiken) ook ALLES! En nee wij zijn daar ook niet altijd even blij mee.
Maar kunnen we dan evengoed elkaar de ruimte geven om te leven?
Ik had eigenlijk ergens anders over willen schrijven, maar ik zat zo overvol hiermee dat dit het geworden is. Het liedje is een onvervalste zomerhit uit '76. Van het weekend gaat het weer warmer worden, past dit helemaal bij :)
*´¨)
¸.•´¸.•*´¨)
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★Fijn Weekend *¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★
We leven met je mee want in onmin met je buren leven is niet plezierig. je hebt het in ieder geval van je afgeschreven. Onze vraag: "Kan je geen gesprek aanvragen met de woningbouwvereniging waarvan je deze woning huurt?" Daarin kan je jouw bevindingen naar voren brengen. Sterkte Bibje. Het leven valt voor jou echt niet mee. Is verhuizen misschien een optie?
BeantwoordenVerwijderenDe muziek keus is meer dan uitstekend, uit de zomer van 1976, we hadden nog maar één zoon, dit nummer van de bandrecorder van Dirk. Bedankt voor het uploaden. Fijn weekend.
Dat gesprek is dus maandag op hun kantoor. Het gesprek met de buren is al geweest, twee jaar terug. Ik ga niet nog een keer met hun in gesprek. Zulke autoritaire mensen daar valt gewoon niet mee te praten.
VerwijderenTjonge zeg, je hebt gewoon een erfenis van ergernis gekregen... Oneerlijk, dat oordelen op grond van niks. Ja de WBV misschien maar in ons geval met dat hondengeblaf deden ze ook niet veel, tot het echt uit de hand liep en dat moet je niet willen. Sterkte ermee, ben benieuwd wat er uit komt. Heerlijk nummer uit die hete zomer! Fijne zwijmeldag!
BeantwoordenVerwijderenXXX
Juist, een erfenis van ergernis...maar ook typisch leeftijdgerelateerd gedrag hoor. Op een gegeven moment kun je daar niet meer zo goed tegen, dat snap ik. Maar dan wordt het tijd om ergens te gaan wonen waar het rusiger is, of in een huis wat beter geïsoleerd is. De muren zijn hier nou eenmaal van karton.
VerwijderenIk ga evengoed genieten van deze dag.
Zo ik heb gezegd! xxx
Ontzettend balen dat je met die lui zit opgescheept. Belachelijk dat je niet normaal kunt leven in je eigen huis. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenDank voor je mooie zomerhit.
Dankje.
VerwijderenJa we hebben het hier in deze stad nog niet getroffen :(
Oef meis... wat herken ik dit! Tot aan onze verhuizing in okt.2007 was dit ook deel van ons dagelijks bestaan. En helaas is verhuizen de enige oplossing...
BeantwoordenVerwijderenWat spijt me dit voor jou!
Enne... stop maar lekker met 'rekening houden met'... dat heb je nu lang genoeg gedaan zou ik zo zeggen.
Ik wil best verhuizen, maar dat moet wel betaald worden. Ik ga nergens heen als ik geen verhuisvergoeding geschonken krijg!
VerwijderenHerkenbaar - helaas -. Mijn Chinese/Koreaanse buren hebben een stemvolume van een NoordKoreaanse staats-omroepster en hun kinderen idem. Gelukkig hoorde ik van een buurvrouw dat het inwonende gezin gaat verhuizen binnenkort (hoera!!!). Dus wat meer rust in de tent.
BeantwoordenVerwijderenWat helpt is heel duidelijk je grenzen aangeven. Ook zij hebben in het verleden over ons durven klagen, terwijl hun volwassen dochter midden in de nacht met een hamer op de tussenmuur tikte omdat ze 'last' van ons had (terwijl we sliepen). Later bleek ze nogal labiel te zijn.
Toen ook maar eens mijn kant aan de Woningbouwvereniging laten horen en NOOOOIT meer iets gehoord.
Wel grappig dat de veroorzakers vaak de weg kennen naar hoe men klachten moet indienen en de 'zachten' het niet in hun hoofd halen om te klagen.
Een andere buurman had altijd wat over mijn parkeerkunsten te zeuren. Tot op een dag ik hem zei dat het me niet interesseerde of mijn auto recht of scheef stond en wat hij daarvan vond en dat hij niet zo moest zeiken. Ook daarna heeft deze man nooit meer iets gezegd, sterker nog....opeens werd hij aardig tegen mij. Door me niet meer onderdanig te gedragen won ik respect.
Dus dwing respect af door jouw grenzen duidelijk aan te geven, daarbij mag een keer heel duidelijk zijn prima en laat het afglijden van je.
Maar blijft K** met Peren.
Ik weet het niet hoor, wij maken best bij tijd wel herrie, Dat gaat met Zoon zo in vlagen(autisme) en dan kan je hoog of laag springen maar op dat moment ben je voortdurend brandjes aan het blussen. Het feit dat ze dat hiernaast consequent vergeten en dan weer klachten gaan indienen is gewoon te walgelijk voor woorden.
VerwijderenEr is juist over dat punt mediation geweest.
En de afspraak dat zij ook eens wat toeschietelijker zouden zijn. Nou dat waren ze hoor, zolang Zoon stil was en ze nergens last van hadden.
Het consequent vernederd en afgekeurd worden vind ik nog het ergste. Het kliekjes vormen en kwaadspreken, roddelen over ons met vreemden. Ziek vind ik het!
Jouw voorbeeld daar hebben wij er hier ook tig van. parkeren aan de verkeerde kant van de weg is een no go( echt vreselijk, wat ik toen naar mijn hoofd geslingerd kreeg) zaaddragende planten in de tuin, of kruipers, vreselijk, want dat kruipt hun kant op. Of ik even andere planten in de tuin wil zetten.(en anders doen zij wel even weghalen, is ons ook al meerdere malen gebeurd) De afscheiding die ik neerzette om het tegen te houden( van glas) stalen ze er tussen uit. Kliko ergens anders neerzetten...oeeee fout!
Nou ja dat dus.
Ik ben dat negatieve zo zat, maar ik weiger zonder verhuisvergoeding weg te gaan!
Moeilijk om te reageren .Wij zijn beschadigd zo noemde onze buurvrouw van twee huizen verder het .Ook wij hebben verschrikkelijk veel overlast gehad en zijn getreiterd door onze vorige buurman .En weetje Bibje dan kun je dus wat geluid betreft nog weinig hebben van je nieuwe buren .Ook wij kunnen niet veel meer verdragen zonder gewoon in paniek te raken .Pas hebben we gevraagd of de kleinkinderen wat minder herrie konden maken en yeb oorlog dus .maar wij vinden 2 pubers en twee jongere kinderen die gillend en schreeuwend boven bezig zijn dus niet normaal .Het is allemaal zo ontzettend dubbel als het om overlast gaat en ik weet dat er vaak ook dingen bij gehaald worden die nergens op slaan .Ik denk dan ga het gesprek nog een keer aan ,probeer het in elk geval
BeantwoordenVerwijderenSterkte Elisabeth
Ik heb niet zo veel keus, ik denk dat ze allang een dossier aan het opbouwen zijn om ons hier weg te krijgen.
VerwijderenWij zijn net zo goed beschadigd. Consequent vernederd en afgekeurd worden doet pijn. Het erge is dat voor een kind als mijn Zoon nergens plek is. Altijd zal er wel iemand zijn die last heeft, omdat zijn gedrag afwijkt van de norm.
Een vrijstaand huis op een stuk grond is onze grote droom.
Maar daar moet je rijk voor zijn helaas....was ik maar schathemeltje rijk.
xxx
Ja meiss een moeilijke situatie.Het roddelen en kwaadspreken is zo laag en goedkoop ,ook over ons doen ze dat nu hier op ons hofje .Gelukkig zijn wij nu op een punt dat we dat maar laten voor wat het is,maar wij hebben natuurlijk geen kinderen meer in huis .Bij jou ligt het nog moeilijker omdat er kinderen bij betrokken zijn en ook die kunnen hard geraakt worden hierdoor .Ook wij dromen van een '' klein'' vrijstaand huisje ,maar ook voor ons zal dat bij een droom blijven helaas .We zitten jammer genoeg zo op elkaar gepakt hier in Nederland en huizen die zo vreselijk gehorig zijn .Nogmaals sterkte.
VerwijderenLieve groet Elisabeth
Dankje Elisabeth,
Verwijderenlaten we hopen dat de woningbouwvereniging hun verantwoording wil nemen voor de gehorigheid van het huis, want dat is toch wel het grootste probleem....
en ik droom verder over mijn droomhuis ;)
Jemig wat zal je je vervelend voelen en wat een energie zal het wegslurpen.....ik zou serieus denken aan verhuizen?
BeantwoordenVerwijderenDie gedachte hebben we al heel lang...maar ja de centen...verhuizen doe je niet zomaar, en dan nog...waar in godsnaam heen? Alle goede huizen zijn verkocht en wat nog te huur is is net zo gehorig als dit huis :(
VerwijderenJe zult dergelijke mensen maar als buren treffen. Het zegt heel wat dat jij er nu genoeg van hebt. Jij bent net een elastiekje: er zit zo veel rek in je en nu ben je het zat. Hou vol
BeantwoordenVerwijderenlieve groet
Ik doe mijn best
Verwijderenxxx
"Show me the way"... wat een toepasselijke titel! Ellende met buren is rampzalig, als er niet redelijk over te praten is!
BeantwoordenVerwijderenWat ben ik blij dat we in een prettige buurt wonen en goed contact hebben met de buren, zonder dat we veel bij elkaar over de vloer komen, maar wel voor elkaar klaarstaan indien nodig.
Zeg dat, rampzalig en heel eenzaam.
VerwijderenDie prettige buurt heb ik lang geleden achter me gelaten, en daar heb ik nu spijt van. Er is geen weg terug. Tegenwoordig zijn alle huizen(bijna dan) verkocht.
Inderdaad een toepasselijke titel. Ik hoop dat maandag dan toch tot een oplossing komt.
Sterkte.
BeantwoordenVerwijderenDankje xxx
VerwijderenZo herkenbaar. Ik ben verhuisd door die omstandigheden. Maar je weet nooit waar je terecht komt. In het begin was het hier niet veel beter. Dachten dat ze alles mochten en konden. Nu gaat het een stuk beter. Leven en laten leven.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat er rust in je leven komt.
Liefs Frederique
Nee inderdaad, je neemt jezelf ook nog eens mee, met al die negatieve ervaringen. Misschien komt het ooit nog eens goed, Als de kinders het huis uit zijn en de tuin volledig betegeld is ;)
VerwijderenVan de 30 jaren die ik hier woon hebben we hier 6 jaar lang buren gehad waar je compleet gestoord van werd. Later bleek dat ze in Nijmegen al op 10 adressen hadden gewoond dus.....
BeantwoordenVerwijderenDan geef je een feestje als ze weer verdwijnen.;-)
Groetjes, Ria
Weet je wat nou zo irritant is met dit soort dingen, de huizen zijn veel te gehorig en daar wensen ze niets aan te doen. En de vrijstaande/tweeondereenkaphuurhuizen zijn ingepikt door de ons kent ons figuren van de gemeente. De rest is verkocht. Je kunt dus alle kanten op verhuizen, maar dit probleem wordt nooit opgelost :(
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat als wij zouden verhuizen de buren ook gaan feesten.