Zwijmelen op Zaterdag

Huisduiner-strand foto van Mariska Geurtsen

Vrijdag
Vanmorgen om 7 uur gewekt door Zoon. Hij ging uit wandelen . Dit is al de derde dag op een rij dat hij in de vroege morgen een lange wandeling maakt. Woensdag begon hij al om half 6. Hij kon niet slapen, en nu kwam hij op het idee om dan lekker een wandeling te doen. Ik heb al wat foto's gezien van uitzichten en een gek filmpje van één of ander sliertig beestje wat voor zijn neus hing te bungelen. Vanmorgen had hij een antieke vaas ontdekt op de rommeltjes markt bij het bos. (helaas geen geld mee en ook geen foto gemaakt) En elke dag eindigt hij met een klein ontbijtje bij de visboer.
Dochter was toen al weg,
Dochter en ik hebben samen nog wat in de tuin gestaan voor ze weg ging. Verbijsterd naar het resultaat gekeken. "Het is wel ineens heel licht in de tuin hoor mam,"zei Dochter ietwat spijtig. Waarop ik een diepe zucht liet. Ja wat moet je dan zeggen?
Aangezien ik nu niet meer weet waar wat stond (het is alles stoppeltjes) ga ik maar gewoon helemaal opnieuw beginnen.Had ik gisteren ineens de urge om margrietenzaad te scoren, ben blij dat ik dat gedaan heb. Die kan ik opnieuw zaaien. De roos van mijn moeder moet ik maar elke dag lief toespreken, en dan hopen dat dat ene stompje weer uit gaat lopen in die mooie donker wijnrode roos.
(en niet in de wilde variant, omdat het te laag afgemaait is) De guldenroede had zich uitgezaaid in mijn potten dus die herplaats ik.

Zaterdag
is al 10 minuten oud. Ik kijk half naar Titanic. De reclame tussendoor leidt zo af dat ik meerdere malen van kanaal geswitched ben en te laat terug kwam. Dus keek ik Death comes to Pemberly en George Gently ook nog even mee. Tis toch allemaal herhaling.
En dat je dan aan het einde van de film, wanneer ze in het water liggen en de sloep hun niet ziet toch weer zit te stressen, dat ze niet op tijd dat fluitje kan bereiken, of dat ze haar niet zullen horen. Je snapt het niet. Dat ik dat de eerste keer dat ik hem zag nou had, toen was ik zwanger van Zoon. Toen hield ik het niet droog in de bioscoop. Maakte niets uit. Ik zat naast een stelletje puberende meiskes die al net zo hard mee snotterden. Ze hadden mij meegenomen hadden als afscheidsfeestje. Ik ging namelijk stoppen op de school waar ik lesgaf, omdat ik op de andere school uren uitbreiding had gekregen.

Goed,
de muziek!
Elke week weer een hele bevalling. Ik ben zo weinig met muziek bezig dat ik het gewoon vaak niet weet. Vooral het opzoeken was dit keer een heel gedoe, mijn geheugen liet me danig in de steek. Ik begon bij de Doubie Brothers, zag ik toevallig op de tv (long train running) Een hele club oude mannen die verdorie geweldig goed speelden en ook klonken. Geen kraak stemmen enzo. Dus dacht ik, die doe ik! Leuk uptempo gezellig...en toen zag ik hun Listen to the music en dacht ik, die doe ik en toen plopte er een liedje in mijn hoofd wat Veronica altijd gebruikte voor hun "Veronica komt naar je toe deze zomer..." Hoe dat zo ineens? Tja ik dacht aan de zomer, en hoe ik dan altijd ging te bollenpellen bij de oude werkgevers van mijn opa. Die mensen kende ik al vanaf de luier dus dat was gezellig en bekend. Daar stond de radio altijd aan. Die werd beheerd door de jeugd natuurlijk. En wat hoorde je dan in de zomer altijd....juistem, de Veronica zomertour op vrijdagmiddag. Dat was altijd zo hoopvol, want bijna klaar en loonzakje mee naar huis. Je snapt wel dat ik zonnige herinneringen had aan dat muziekje.
Ik heb hem gevonden!
Daarom zou ik zeggen, geniet!!!!!!!!!!
*´¨)
¸.•´¸.•*´¨)
(¸.•´ ★ *¨*•.¸¸.. ★Fijn Weekend*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸.. ★*¨*•.¸¸..