Slaap Bibje slaap

gepikt van de blog van Kakelbont

ik vind het zo'n mooi plaatje

Dat slapeloosheid iets is van alle mensen wist ik al toen ik nog jong was. Mijn vader was iemand, die vaak liep te spoken in de nacht. Dan hoorde ik hem weer de trap af gaan, en even later gerinkel met kopjes en lepeltjes en de fluitketel ging op het vuur. Om na een tijdje het geroer in zijn kopje te horen, en dan het aftikken van de laatste druppels van het lepeltje. Ting tiing ting.....

Tegen die tijd doezelde ik dan weer in om om half 6 wakker te worden en bij het naar beneden komen mijn vader aan te treffen in de stoel achter de tafel. In het donker!!!

Dan zag je een rood lichtpuntje van zijn peukie opgloeien en hoorde je hem kuchelen.

Dan was hij al die tijd beneden geweest.

Toen hij 6 jaar geleden stierf was ik degene die begon te spoken in de nacht. Lag ik eerst uren wakker met opengesperde ogen, en maar draaien en draaien en draaien. Om er dan maar uit te gaan en wat te gaan drinken aan de keukentafel. En met tussenpozen is dat nog steeds zo :(

Maar ik ben niet meer de enige die spookt.....

Zoon spookt tegenwoordig een aardig eindje met me mee. Dan rommelt hij de hele boel bij elkaar achter zijn bureau, want in bed liggen wakker wezen dat vindt hij maar niks. Waardoor ik, ook niet lekker in diepe slaap, ook nog eens wakker gehouden wordt door al die tikjes, stootjes, kraakjes en knarsjes van zoon boven mijn hoofd.

Ik vroeg hem waarom hij toch niet op tijd  slaapt en wat hij daarvan vindt. Zegt hij doodleuk dat hij het juist fijn vindt. Dan is alles zo heerlijk stil en krijgt hij de beste ideeën voor zijn werk.

Overdag haalt hij zijn slaap wel weer in.(duhuh)

Ja zo kan je het natuurlijk ook bekijken.

Ipv dat ik me druk lig te maken en me erger aan de geluiden van Zoon kan ik ook gewoon mijn bed uit gaan en even wat gaan eten , drinken, schrijven en zelfs schilderen als ik dan toch wakker ben. Het is per slot van rekening zomer, en de nachten zijn kort.

Ik kan zelfs naar buiten gaan om de vroege vogels te horen en de zon op zien komen.

En dan daarna aan mijn tweede slaap te beginnen.

Want wist u dat het nog niet eens zo heel erg lang geleden is dat men twee slaapperiodes per nacht had van 4 uur. En dat er tussenin een periode was van contemplatie of zelfs een praatje maken met de buren, gezellig samen zijn. http://www.grenswetenschap.nl/permalink.asp?i=8667

Misschien is het een idee voor mij om in de vroege avond toe te geven aan mijn slaap, om dan in de nacht even een tijdje wakker te zijn en daarna weer lekker in bed te kruipen.

Ja waarom ook niet?

Wie weet waar dat nog toe leidt?

Kan ik dan mooi deze vakantie achter komen.

Fijne maandag alvast!!!!

Zondag overdenking ;)

Half 12

alles is nog in diepe rust. Niet dat ze nu slapen hoor, dat niet. Dochter kletst op de wapp en Zoon is iets aan het kijken. Boven.

En ik zit beneden. Was heel wat van plan hoor, maar zit nog steeds op de bank. Staar wat voor me uit en luister wat muziekjes op youtube....zit net te kijken naar James Morrison met Nelly Furtado( Broken Strings). Leuk liedje maar wat is er met haar gebeurd zeg. Het lijkt wel of je naar zo'n karakter van een computerspelletje zit te kijken. Alle schoonheid is verdwenen in dat plastieke gezicht. Bah zeg.

En dat moet nou voorbeeld wezen voor de meisjes van deze tijd, waarin tuiten met lipjes op selfies helemaal in is. Een beetje dat wat je vroegah alleen maar bij de centerfolds in de Panorama en Revue zag....zo'n zogenaamd kinderlijke maar toch "ik wil seks" blik. Die blik kom je trouwens overal tegen. Seks sells,

De klusbrigade (vanmiddag om 16:55 op RTL4) heeft ook zo'n presentatrice waarvan je denkt dat het programma toch over iets anders gaat als je in de gids kijkt. Dat staat daar dan uitdagend en sexie te zijn, met die blik in haar ogen, een programma te verkopen dat gaat over het schoffelen van de buurtperkjes en het opleuken van straatjes en stoepjes. Mwaaahhh......(ik rol even met mijn ogen en heb nu een bedenkelijke blik)

Heeft niet echt iets met elkaar te maken dacht ik zo.

Nee dan kan ik die mamma, die een kindje in haar armen heeft, met die blik in haar ogen, beter plaatsen. Alleen ging het hier helemaal niet om die mamma, maar om het rompertje....maar ala , dat is bijzaak. Je hebt wel eerst seks nodig om uberhaubt dat kind te krijgen.

tjah....hoe ik nu hier weer bij kom?

Oja....vanwege dat liedje met Nelly Furtado.

Het liedje is wel leuk...dussssss die plaats ik voor deze zonnige zondag,

Fijne dag allemaal!!!

Zwijmelen op Zaterdag

Zit ik dan.
De regen gutst van het dak, donder en bliksem. Zoon klaarwakker en erg onrustig(en ronduit vet irritant geluiden te maken om kwart voor 2 midden in de nacht!!!)
Ik kan mijn slaap niet meer vatten.
Was ik een paar uurtjes geleden nog zo vreselijk moe en moest ik wachten op dochter, ben ik nu klaarwakker en zwaar geïrriteerd. Nee, boos zelfs....want waarom gaat die jongen nou niet gewoon slapen? Wat is dat toch dat hij zo'n nachtbraker is geworden?
Of is het gewoon dat hij nu pas echt in de pubertijd is aangeland, en dat hij daarom de nachten braakt?
Fijn vind ik het in ieder geval niet, niet bepaald.
Rommelderommelderommel hoor ik in de verte.
De regen is even over.
Maar stil is het allerminst.
het gaat maar door, en O wat heb ik daar een hekel aan.
En daar is de regen weer, dikke druppels hoor ik vallen.... spoelt alles weer schoon en fris fris fris.
Totdat er geen water meer over is.
Nu maar hopen dat dan morgen de zon schijnt, of in ieder geval de dag droog is.
Fijn weekend

  

Zwijmelen op Zaterdag

Omdat het maar niet wil vlotten met het weer hier in het hoge noorden.
Omdat ik zo verlang naar warmte en zon en zwoele zomernachten.
Omdat het hier alleen maar koud is geweest de afgelopen weken. Zo koud dat ik nu een extra deken op het bed gedaan heb en de kruik tevoorschijn heb getoverd. Je kan uiteindelijk ook overdrijven met bikkel zijn.
Omdat ik niet op vakantie ga naar de zomerzon, maar wel dat gevoel wil.
Omdat we hier nota bene alles in huis hebben voor een mooie vakantie, van strand, bos, duinen en allerlei activiteiten, als dat stomme weer maar eens meewerkte.

Daarom  dus iets Italiaans.
Ik  doe wel net alsof!!!!
Fijn weekend.

Herinneringen verpakt in dozen

Naast me ligt mijn notebook van de HEMA. Er tussen geklemd mijn Parker vulpen. Zo eentje met een hervulbaar patroon. Die doop je in de inkt en zuig je dan vol. Mooie zwarte permanente inkt.
Diep zwart.
Streng zwart.
Duidelijk zwart.
Het heeft iets stoers en ook iets onveranderlijks. De kleur van ouderwetse inkt. Ja!
Ik heb dit mijzelf cadeau gedaan voor mijn verjaardag. Nadat ik heel lang zocht naar mijn oude.
Sinds ik verhuisd ben 5 jaar geleden is die al kwijt. Net als die van mijn vader. Ze lagen samen in een laatje van mijn antieke secretaire. Die laatjes zijn ook weg sinds de verhuizing. Overijverige, hulpvaardige handen hebben opgeruimd voor mij en van alles weggegooid, wat zij niet konden plaatsen. Dat waren dus ook de 2 laatjes, die in een doos zaten. Hup weg ermee! Inclusief de inhoud vrees ik. Geen spoor meer van te bekennen.
Ook mijn zomer/herfst jassen zijn toen verdwenen. Foetsie, weg, pleite.
Soms ga ik tegen beter weten in weer op zolder zoeken. Ik heb het deze 5 jaar al vele malen gedaan. Dan ploeg ik de dozen, die daar staan, weer om. Laat spullen door mijn handen glijden en overweeg om het een en ander toch nog weg te doen.
Herinnering verpakt in dozen.
De pennen ben ik echter nooit meer tegengekomen daar. Heel misschien liggen ze nog ergens heel anders? Ergens waar ik nog maar 1 keer heb gekeken en dan misschien wel niet zo goed? Of liggen ze toch  ergens anders. Tussen haar spulletjes in mijn kast?
Herinneringen in mandjes, die ik vaker tevoorschijn haal.
Ik weet wel dat de laatjes weg zijn....mijn moeder liet dat doorschemeren toen ik erover begon...
" O waren die laatjes daarvan?" Zei ze met een geschrokken blik. Toen liep ze weg....nooit vertelt wat ze er nou mee gedaan had. Misschien ging ze er wel van uit dat ik het wel begreep.
Ik kan het haar niet meer vragen.
Zij is ook herinnering geworden................

Zwijmelen op Zaterdag

Ik weet niet hoe te beginnen, na elke eerste zin sla ik dood. Of nee dan heb ik weer een miljoen zinnen, die niet passen op die eerste zin. Die eigenlijk nergens over gaan.
Of wel, maar niet interessant genoeg voor de lezer. Dus delete ik die zin dan maar weer en verzin een andere. Waarop ik hetzelfde probleem opnieuw heb.
Het zit namelijk zo,
ik ben in de stilte aangeland.
En wat moet ik daar nou over vertellen?
Dat ik dagenlang eindeloos lounge op mijn tweezitter. Af en toe een rondje tuin doe en mijn boodschapjes haal. Dat ik van alle creatieve dingen, die ik graag doe nu vooral heel veel aan het dagdromen ben. Dat ik af en toe opschrik en dan besef dat ik niet meer op hoef te schrikken. Dat ik niets meer hoef wat zó belangrijk is, dat het niet doen ervan mijn leven gaat slopen. Dat ik zomaar wat kan lummelen en daar ook nog van genieten mag. Zonder schuldgevoelens en zonder opgejaagd gevoel dat ik mijn tijd zit te verdoen.
Dat ik vóór mij een eindeloze ruime toekomst heb, waar alle gevaarlijke bergen zijn beklommen en ik nu in het malse groene gras sta, met een eindeloze blauwe lucht en zon.
En en en en dat ik alleen maar mijn armen hoef te spreiden en het goede leven binnen mag laten.
Want dat is het gevoel wat overheerst.
Deze hele week al.
Waarin we aftellen naar de grote vakantie,
waarin Zoon voor het eerst in een hele lange tijd echt heel veel plezier had! Op een bruiloft nota bene, vol mensen en prikkels en veel kinderen. Waarin dochter weer een stukje groter en mooier is geworden. Waarin ik het resultaat zie van de gesprekken, die vader en Zoon hebben gevoerd en waarin ik eindelijk eindelijk zie hoe harmonie weer een plek begint te krijgen.
En dat voelt zo ontzettend goed!
Ja dat voelt goed!

Vandaag een vette zwijmel,
helemaal in relatie met dit stukje boven. Van toen ik met dochter naar een lunchconcert ging hier in de Helderse Vallei. Daar waar Vriendje ging optreden. En ik dat gevoel van niets meer moeten over me heen kreeg.....
Ja het leven is weer goed.

Wonderlijke woensdag :)

Terwijl mijn zelfverzonnen pianostukje in mijn hoofd zingt, zit ik op de bank te genieten van de ochtend zon die naar binnen schijnt. Het is nog redelijk vroeg, en het is vooral heel erg stil in huis. Je hoort alleen mijn tikken op de laptop, het geknorrel van de kat, gepiep en gekraak van het huis en dan alles wat je buiten hoort. Van vogels in mijn wilde, woeste tuin tot aan het verkeer op de straat erachter. Dat is een drukke straat, dus veel verkeer. Vaak ook loeiende sirenes verkeer. Maar dat is niet nu.
Nu hoor je gesuis en vooral heel veel vogels.
Daar kan ik zo van genieten weet je dat, van vogels.....alleen maar vogels.
Vroeger, in de tuin van mijn ouders zat ik soms zomaar een tijdje alleen maar een beetje te zitten en naar de vogels te luisteren. Niet te lang, want de zon scheen daar genadeloos. Maar zo even daar zitten en even niks zijn was wel heel lekker.
Dat gevoel van in alles opgaan. Dat je de wind bent en het gras. Dat je het gezang van de vogels bent en de stralen van de zon.
Daar moest ik net aan denken, toen ik het berichtje over neef las die vandaag de uitslag krijgt van zijn examen. Ik deed dat nml heel veel in mijn examentijd. Tussen het leren door zat ik daar dan heel stil in de tuin. Helemaal op te gaan in alles. En de stress te vergeten.
Jahhhhh
En ondertussen droomt mijn pianomuziekje zijn weg naar de kosmos.
Ik droom naast de piano ook een cello en violen.
Droom mezelf componist van een stukje prachtige meeslepende muziek.
Kon ik het maar opschrijven, wist ik maar hoe.
Vooralsnog danst het in zwierige bewegingen in het luchtledige......
In mijn hoofd ;)

En terwijl ik hard op zoek was naar een passend ander muziekje, en deze natuurlijk niet kon vinden, besloot ik voor iets heel anders te gaan. Uit de top 40 van 1985, het jaar dat ik mijn examen deed.
Fijne dag allemaal!!!!

Slaapfeestje

Gisteren
toen dochter een wild feest sleepover met friends had beneden,
zat ik in mijn bed, klaarwakker (!) te wezen en muziekjes te scrollen op de pc.
Terwijl beneden een stel bakvissen en hoe noem je jongens van die leeftijd eigenlijk???? een herrie maakte vanjewelste. Er werd gelachen, gezongen, ik hoorde Knul regelmatig gezellig een liedje op de piano doen, er werd er meermaals eentje bijna dood gekieteld! en terwijl ik daar zo zat hoopte ik maar dat ze niet de tent afbraken ;).
Nu was het vreselijk warm gisteren dus alles stond open,
8 zwetende tieners, een kilo chips in allerlei smaken, liters met drinken, en een tv op 10. Waar ze zelfs nog bovenuit kwamen. Dat zal best ver gedragen hebben, dat geluid bedoel ik.
Gelukkig waren de buren op vakantie en hadden we Zoon gevraagd nog even een nachtje langer bij vader te blijven.
Nou dat was niets teveel gevraagd.
1 van de dames heeft het tot vanmorgen half 7 volgehouden.
Ik ben tussendoor nog tig keer wakker geworden. Dan schrok ik wakker van een gilletje of gelach. Totdat het uiteindelijk helemaal stil werd.
Toen ik vanmorgen in alle stilte naar beneden sloop in de hoop een leuke slaapfoto te maken, maakte ik zoveel tumult dat iedereen weer wakker werd. Moest ik ook de foon van dochter nog hebben om die foto te maken, die ze dus in de oplader had zitten, achter de bank. Moest ik klimmen om hem te pakken.. Ook dat nog.  Zij lag nog zo lekker.....
Sta je dan in je pyjama :(
Mocht ik ook niet eens de foto dichtbij dochter maken. Opnieuw klimmen dus....Zucht......
Ik ben maar weer naar boven gegaan na deze beschamende vertoning( ik had niet eens make-up op woeaaah) Wat dacht ik zeg. Mooi dat ik in bed gekropen ben en nog heel lang geslapen heb.
Ik was bekaf!
En ik was niet de enige haha
Inmiddels ligt het spul weer in hun eigen bed.
Dochter was al lerende in slaap gevallen, licht aan, dekens op de grond en het raam wagenwijd open. Zoon heeft haar toegedekt, licht uitgedaan enzo.
Nu maar hopen dat ze genoeg uitgerust is voor deze week, de laatste loodjes wegen toch altijd het zwaarst. Nog 3 weken.
Dan begint de zomervakantie!!!!!!!
Dat wordt 6 weken feesten....
YEAH!
Denk ik.
:)

De vriend van de zoon van de baas......

9:20
Ik ben al 2 uur wakker. Heel erg wakker. Na een super korte nacht. Spooknacht. Schriknacht. Onrust nacht. Laat slapen is nog tot daar aan toe maar dan wakker geflitst en gedonderd te worden...hart in mijn keel. Zweet onder de oksels. Vreselijk. Leek wel een bombardement.  Klaarwakker weer dus.
Om na de onweer weer in slaap te vallen en uit een nachtmerrie te ontwaken.  Geen idee waar het over ging hoor maar Dochter en Knul hadden de hoofdrol en moesten vluchten. Weer hart in mijn keel en heeeeeel erg wakker.
En sindsdien ben ik wakker.
Geen zon dit keer.
Wel veel vogelgezang en herrie in de lucht en wolken en warmte.
Het liedje had ik gisteren al uitgezocht. Een van de weinige Beatlessongs die ik echt leuk vind. Alle andere doen me aan bollenpellen denken haha
Toen ik als bakvisje van 13 achter de kist zat en 3 weken lang de Beatles aan moest horen. Vriend van de zoon van de baas was Beatlesfan en zij beheerden de radiocassettespeler.
Na die 3 weken was ik wel klaar met de Beatles en de jongeman. Lullige was dat de zoon van de baas, de neef van vriendin was, en er dus geen ontkomen aan was. Waar neef was was vriend :(
Dat is allemaal alweer 34 jaar geleden.
Echt lang
Soms kom ik de neef nog wel eens tegen. Dan kijkt hij me met zo'n "wie ben jij ook alweer" blik aan. De vriend heb ik (denk ik) nooit meer gezien. Of het moet één van die personen zijn die ik met zo'n blik aankijk, terwijl ik geen idee meer heb waarvan ik hem ook alweer ken. Dat worden er ook steeds meer namelijk. Jah..zucht......
Nou ja....
In ieder geval is dit mijn liedje voor vandaag.
En nu maar hopen dat de weergoden goed luisteren,  want erg veel zon heb ik nog niet gezien :(
Fijne pinksterzondag!!!

Zwijmelen op Zaterdag

Oehoehoe ben wel weer heel erg laat met mijn Zaterdag Zwijmel
Ik weet gewoon niet wat ik kiezen moet.
Ik werd wakker met mijn eigen piano-muziekje in mijn hoofd en daarna kwam "Eet" van Regina Spector en die zit nu alweer uren in mijn hoofd.
Omdat ik verder ook niets te vertellen heb,
of nee,
ik heb gewoon even geen zin om een wandeling over het blad te maken. Laat ik het hier even bij......
fijn weekend allemaal!!!!

De dag erna :)

Gisteren kroop ik weer een jaartje dichterbij Sarah. De koosnaam die mijn opa me altijd gaf. Hij maakt het niet meer mee. In 96 is hij al overleden. Na 16 jaar invaliditeit door een aantal hersenbloedingen.
Mijn sterke opa was niet meer. Wat overbleef was een verdrietige boze man, die als hij mij zag altijd huilen moest. Dikke tranen. Alleen bij mij. Dan hield ik hem stevig vast en al wat hij kon uitbrengen was oui oui oui oui....terwijl hij met zijn hoofd schudde. Het leven was hard geweest die laatste jaren. Zijn geliefde bezigheden maakten plaats voor eindeloze revalidatie en dagopvang....waar hij eerder langs de lijn stond als coach en vele boeken verslond legde hij nu puzzels en kreeg hij loop en praat therapie. De frustratie was zo groot dat hij steeds in woede ontstak en oui oui oui schelde naar de therapeut. Rissige man was hij. Temperamentvol. Hij gaf het uiteindelijk op.
Daar moest ik ineens aan denken net...
Ik zou eigenlijk over iets heel anders schrijven:
Over hoe Zus gisteren kwam met de jongste en hoe Dochter naast haar stond. Alles armen en benen, en hoe ze gewoon ineens een kop boven haar uit stak. Ik moest even knipperen hoor. Jeetje.....ik zie ze nog huppelen op het gras. Twee kleine kindjes......... En nu zaten ze op de bank elkaar goede raad te geven tijdens het haren vlechten. Onze twee mooie meiden.
Waar blijft de tijd toch?

Nooit gedacht dat het allemaal zo snel zou gaan.
Nooit gedacht ook dat ik van binnen nooit ouder word. (Opoe had zo'n gelijk) Van binnen ben ik oneindig en leeftijdsloos. Daar zit zoveel ruimte om gewoon te zijn en te genieten en te dromen en ervoor te gaan. Ik ben oneindig...en mijn jasje...ach...die is nog niet eens voor de helft versleten. Ik heb nog wel even te gaan.
:)
Ga ik nu de taart van gisteren opmaken mjammie!!!!!

Blue Monday

Kwam vorige week een oud verhaal tegen tijdens het kastopruimen. Ging zitten en las het in 1 ruk uit. Zwijmel en swoon was het. Super romantisch en och...lief....zo lief.
Ik dacht:"Waarom niet?"
En begon met verbeteren.
Inmiddels een week verder en vele momenten van hevige zelf-twijfel. Ik heb het verhaal verprutst. Ik kan er niks van. Dit is echt zo stom. Wie leest dit nu?
'T lijkt de bouquete-reeks wel. Pfffffff
Goedkoop romannetje...tsssss wat zullen ze wel niet denken zeg. Dit kan echt niet.....
afijn
Alles skeletten in de kast,die er rammelend uit kwamen rollen. Met veel gedonder en geraas. Al mijn puber-zwijmels in een hoopje op de grond. Alsof het geen drol waard is.
Maar dat is het wel!!!
Mijn dromen mogen het daglicht best zien hoor! En ik hoef me daar echt niet voor te schamen!! Het zijn mijn verhalen!!! Ik heb ze bij elkaar gedroomd en uitgeschreven!!!! Who cares of er mensen zijn die het niks vinden!!!!! Ik hou toch ook niet van elk genre. Jeetje zeg.
Nou ja.
Ik had er wel een 'Blue Monday' van.  Ik raakte zo van mijn verhaal af, dat ik nu met een hoopje los papier zit, wat niet meer als een vloeiend geheel leest. Zoveel heb ik weggestreept en weer bijgevoegd. Zucht....dacht ik.....diepe zucht.....

En toen kwam ik dit tegen...jaaaaaaa
Ik blij. Nu kan ik weer verder. Mijn vingers kriebelen om de pen (jawel een echte vulpen) weer op te nemen. Zal ik voor mijn 50ste dan toch een keer dat boek geschreven hebben????
Het komt zo wel weer een stukje dichterbij :)

Mam

Huh???
Nou staat hij toch hier!?!
Maar ik had hem niet...?...toch? En ik denk aan haar vraag aan mij.
"Wil jij dat emmertje met het dekseltje weer meenemen?"
"Emmertje met dekseltje?" Vroeg ik. Geen idee waarover ze het had.
"Ja, ik heb jou dat emmertje toch meegeven?" Zei ze stellig.
"Nee hoor!" Had ik gezegd."Die staat gewoon in de kelder."
"Nee daar staat ie niet hoor." Ze begon te twijfelen en Zoon liep naar de kelder om te kijken.
"Jawel hoor oma, hier staat'ie!" Riep hij vanuit de keuken.
"Ik dacht toch echt dat ik hem jou geleend had" mompelde ze en keek me verward aan. "Ik zou toch zweren..."
"Ik weet van niks hoor." Zei ik nog.
En nu staat'ie zomaar hier op het terras. Zo te zien al een hele tijd ook. Hij is modderig en staat vol met groen water.
Even ben ik in de war.
Hoe kan dat nou?
Ik haal mijn wenkbrauwen op tot ineens het besef komt dat dit heel logisch is.
Ze is immers al 4 jaar dood.
............

Ze hield van Cliff