Blue Monday

Kwam vorige week een oud verhaal tegen tijdens het kastopruimen. Ging zitten en las het in 1 ruk uit. Zwijmel en swoon was het. Super romantisch en och...lief....zo lief.
Ik dacht:"Waarom niet?"
En begon met verbeteren.
Inmiddels een week verder en vele momenten van hevige zelf-twijfel. Ik heb het verhaal verprutst. Ik kan er niks van. Dit is echt zo stom. Wie leest dit nu?
'T lijkt de bouquete-reeks wel. Pfffffff
Goedkoop romannetje...tsssss wat zullen ze wel niet denken zeg. Dit kan echt niet.....
afijn
Alles skeletten in de kast,die er rammelend uit kwamen rollen. Met veel gedonder en geraas. Al mijn puber-zwijmels in een hoopje op de grond. Alsof het geen drol waard is.
Maar dat is het wel!!!
Mijn dromen mogen het daglicht best zien hoor! En ik hoef me daar echt niet voor te schamen!! Het zijn mijn verhalen!!! Ik heb ze bij elkaar gedroomd en uitgeschreven!!!! Who cares of er mensen zijn die het niks vinden!!!!! Ik hou toch ook niet van elk genre. Jeetje zeg.
Nou ja.
Ik had er wel een 'Blue Monday' van.  Ik raakte zo van mijn verhaal af, dat ik nu met een hoopje los papier zit, wat niet meer als een vloeiend geheel leest. Zoveel heb ik weggestreept en weer bijgevoegd. Zucht....dacht ik.....diepe zucht.....

En toen kwam ik dit tegen...jaaaaaaa
Ik blij. Nu kan ik weer verder. Mijn vingers kriebelen om de pen (jawel een echte vulpen) weer op te nemen. Zal ik voor mijn 50ste dan toch een keer dat boek geschreven hebben????
Het komt zo wel weer een stukje dichterbij :)