Zomaar wat advertenties

Zomaar twee advertenties van mijn grootouders

Ik ben bijna klaar met het uitruimen van het atelier hoor. Nog een paar dingetjes en dan ga ik de muur behangen(het ziet er niet uit) en mijn ezel naar boven dragen. Vouwgordijn ophangen en en en en  dan kan ik daar eindelijk eindelijk aan de slag.

Natuuuurlijk ben ik voor de rest nog lang, lang, lang niet klaar. Maar dit is al zo een overwinning! Dat is een feestje waard hoor. Er komt een echte opening, met een lintje wat ik door ga knippen en een taartje binnen om het te vieren. Ik denk dat ik maar een paar uitnodigingen ga versturen om het officieel te maken. Het is immers niet niks, dat atelier van mij. Want in de toekomst ga ik daar niet alleen schilderen/ knutselen/ naaien maar wil ik ook kleine workshops geven. Daarom was de ruimte zo belangrijk. Geen echte ruimte is gedoe in de huiskamer, en dat is geen goed idee hier. De huiskamer is privégebied voor mij en de kids, en het atelier wordt openbare ruimte...in ieder geval  af en toe!

OOOO wat ik allemaal wel niet kan gaan doen in dat atelier. Ik ben helemaal blij!!!!

Mijn vader :)

En weet je waar ik nog meer ontzettend blij van wordt?

dat ik van alles vind over mijn voorouders.

Vandaag vond ik een spoor in de tijd van mijn grootouders. Zo ontroerend.  Allemaal kleine berichtjes in de Wieringer krant. Van ondertrouw, trouwen, geboortes en zelfs nieuwjaarswensen. Ik was helemaal verrast. Wat een attente grootouders had ik. Dat ze dat via de krant deden. En dan lees je daarin ook hoe ze de babyspullen aanboden, de geboorte van mijn vader aankondigen, een goed tehuis zochten voor jonge poesjes (aaaahhhh lief) en hoe mijn opa spinwerk zocht vlak na de oorlog. Ik weet van mijn vader dat hij een elektrisch spinnewiel in elkaar had gezet en dit was dus wat hij er mee deed. Ik ben best benieuwd of het gelukt is om er ook werk mee te creëren. Inventief was hij zekers. Dat had mijn vader niet van een vreemde. Zijn elektrische fietspomp staat nu bij mij in de schuur en daar zijn we hem nog elke dag dankbaar voor.

van 1939 tot en met 1941 heb ik deze nieuwjaarswensen gevonden 

Het vorsen in mijn familiegeschiedenis heeft iets losgewoeld in mij. Een enthousiasme wat zijn weerga niet kent. Ik herinner me nog dagen in het Amsterdams en Tropenmuseum archief, waar ik op zoek was naar stukken over de VOC. Toen zochten we nog via de kaartenbak en microfiches. Tegenwoordig kun je eerst het net op, want heel veel is al digitaal. Maar ik heb wel ontdekt dat niet alles online staat duhus ik mag naar het archief.

Yeaahhhhh. Heb ik zo'n zin in!!!!

En dan ben ik benieuwd wat we allemaal nog te weten komen.