Ik wou gaan schrijven over hoe ik nu in het leven sta (ik had weer even een openbaring vandaag), maar nadat ik al drie keer opnieuw ben begonnen en de zinnen gewoon niet kan vinden geef ik het maar op. Het zal wel niet zo moeten zijn dat ik daarover ga schrijven. Ik zal vast iets anders moeten zeggen. Of misschien moet ik wel helemaal niets zeggen. Dat kan ook nog. Misschien moet ik wel gewoon alleen maar voelen, of zelfs dat niet, moet ik alleen maar ZIJN. Een stipje in de oneindige zee van Gods liefde, een vonk in de eeuwigheid, een druppel in die immense Oceaan van Licht. En dan zal ik het gebed wat ik op de wc(!) wou bidden gewoon kunnen ZIJN. Ik ben het gebed, ik ben de getuigenis, ik BEN dus........
Het lijkt wel een reclamespotje ;-)
Ik heb er gewoon geen woorden voor, voor dat wat me overspoelde vandaag, tussen de boze buien en vermoeidheden door. Maar ik weet wel dat ik in alle stilte en eenvoud overweldigd was. Dankbaar dat ik daar even was, dankbaar dat ik dat even mocht ervaren, dankbaar
Amen
~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten