Het is 10 over 7 en we moeten er uit maar ik heb zooooo geen zin, zooooooooo heel erg geen zin. ik wil vandaag niet aanvangen, ik wil vandaag helemaal niet er zijn, eigenlijk wil ik gewoon oplossen in licht en lucht en in liefde. Ik wil rust en ruimte en vrijheid en oooo ik wil dat ze ons met rust laten. Laat ons met rust, geef ons de ruimte de vrijheid en de goedkeuring om een eigen leven te creëren, dat is wat ik wil.
Ik voel mij nog steeds dat kleine kind wat niet zelf mag bepalen, wat keurig achter het hekje moet blijven staan, ook al is het hekje maar 20 cm hoog. Ik voel mij nog dat brave meisje dat dan maar doet wat haar gezegd wordt.
Maar van binnen kook ik over, het is in opstand, het doet niet meer mee, het zegt heel erg hard NEEEEEEEEEEEEEE
Ik ga niet meer luisteren,
ik ben een eigen persoon,
ik wil niet doen zoals de rest,
ik wil mijn eigen weg,
en als ik dat voor mezelf wil dan moeten mijn kinderen dat ook kunnen.
Zij moeten hun eigen weg mogen volgen,
buiten de kaders als dat voor hen nodig is,
Helemaal zoals zij dat nodig hebben en zoals zij dat dus zelf aangeven!
We hoeven maar te volgen en te zien dat ze dat zelf heel goed weten en alleen maar onze anker nodig hebben. Maar het mag niet!
Voor de instanties zijn ze willoos, nee erger nog, heeft Zoon zelfs geen zelfinzicht. Waarmee zijn genderproblematiek totaal in het belachelijke getrokken wordt. Hoe in en in gemeen en hard en duister kun je als persoon zijn dat je dit soort dingen neerpent, nadat je een rapportage gehad hebt waar dit onderzoek in staat? Ik kan er niet over uit, echt.
Ik ben er weer even flink doorheen, nadat ik mijn verjaardag overleefd heb en rapportage gelezen heb van het FACT. Ze blijven maar liegen, alsof het gedrukt staat. Even sloeg de wanhoop me om de oren, en wou ik de handdoek in de ring gooien. Toen maakte zoon een wijze opmerking. Ik sla de handschoen in het gezicht. We gaan het zoveelste gevecht aan.........!
When all the world is spinning around
Like a red balloon way up in the clouds
And my feet will not stay on the ground
You anchor me back down
I am nearly world renowned
As a restless soul who always skips town
But I look for you to come around
And anchor me back down
There are those who think that I am strange
They would box me up and tell me to change
But you hold me close and softly say
That you wouldn't have me any other way
When people pin me as a clown
You behave as though I am wearing a crown
When I am lost I feel so very found
When you anchor me back down
Chorus
When all the world is spinning around
Like a red balloon way up in the clouds
And my feet will not stay on the ground
You anchor me back down
Heel veel sterkte toegewenst meid! En vergeet nooit: Als moeder ken je toch je kind het allerbest!!!
BeantwoordenVerwijderenMerci Trudy x
VerwijderenVechten tegen de bierkaai kost ongeloofloos veel energie, logisch dat dat je opbreekt, vooral als alle moeite vaak vergeefs is. Maar zelfs dan, kun je zeggen; ik heb er voor gevochten zo goed ik kon.
BeantwoordenVerwijderenSterkte en veel energie gewenst en het beste bet je kinderen.
Dankje Vlasje,
Verwijderenidd ik kan wel zeggen dat ik ervoor heb gevochten...en hoe!
Wat een eerlijk blogje. Ik ben hier helemaal ontroerd en zo een prachtige song.
BeantwoordenVerwijderenSoit. Ik heb er soms ook even geen zin meer in allemaal.
Liefs.