Jeetje

Daar gaat ze

Jeetje het is alweer donderdag,
hoe snel gaat zo'n week.
Tussen het voorbereiden van Dochter's schoolreisje en gesprek met school van Zoon, heb ik eigenlijk weinig gedaan. En ik ben nog aan het bijkomen......ook dat nog.
Dochter stuiterde de hele boel bij elkaar, Teigetje is er niets bij. Kleren die nog gewassen moesten worden, spullen die ineens zoek waren, cdeetjes die nog gebrand moesten worden voor de bonte avond, de fiets die ineens een lekke band had en fietsverlichting die mysterieus kapot waren gegaan ergens tussen nu en de afgelopen winter. Gekkenhuis dus hier in huize Bibje.
Uiteindelijk heb ik haar gisterochtend naar de Texelse-boot gefietst met wat klasgenootjes en hun ouders. En toen was het stiller dan stil thuis.
Overal een puinzooi,
hoofdpijn van alle drukte,
Oorpijn(oorontsteking)
moe,
algehele malaise dus......en dan schijnt het zonnetje ook nog eens niet.

Het gesprek op school ging trouwens onverwacht goed,
dankzij de orthopedagoge die ik mee genomen had!!!!!(DANK DANK DANKJEWEL)
Zij heeft op een gegevens moment het gesprek over genomen toen ik in de emotie schoot(want mijn vermoeden dat zoon niet langer welkom zou zijn, onder het mom dat hij meer nodig zou hebben dan zij konden bieden kwam pijnlijk duidelijk naar voren op een gegeven moment)
Ze heeft hun gevraagd waarom er nog steeds geen dyslexie training was geweest, maar ook waarom er nooit is gecommuniceerd tussen Zoon en de kinderen waarmee hij toen dat conflict had en waarvoor Zoon verwijderd is van school. De directeur zat beschaamd te kijken en wou eigenlijk eerst nog in de verdediging schieten en alles bij zoon neerleggen ,maar de orthopedagoge wist dat heel goed te voorkomen. Wat een kanjer op communicatief gebied!!!!!
Gevolg is nu dat er afspraken zijn gemaakt en dat Zoon volgend jaar nog steeds een plekje op het projecthuis heeft!
Ik ben dankbaar!
Ik ben heel dankbaar!