Nog 1 nachtje slapen

Zomer- Bibje

De dag kruipt dichter en dichterbij, en op de een of andere manier lijkt het wel of ik droom. Of het niet echt is allemaal, alsof ik nu door een schimmig gebied loop. Beetje alsof er niets meer is, je weet wel, zoals je wel eens ziet in de film. Dat iemand dood is gegaan en dan in een niets terecht komt, en in dat niets kom hij dan zomaar iemand of iets tegen.....
Zo voel ik mij.
Ik ben helemaal blank geworden,
leeg,
en heb de gedachte aan morgen de afgelopen dagen helemaal uitgebannen.
Weg, foetsie, niet bestaand. Het is er niet.....

Ik bedacht me nml van de week dat ik op dat moment dat ik het bedacht, gewoon eigenlijk best wel oké was. En als ik op dat moment oké was, dan zou ik dat het moment daarna ook best wel zijn, en was ik het daarvoor ook. Want als je het moment even los maakt van de aaneenschakeling van gebeurtenissen, dan kan het best wel eens zo wezen dat je tussen twee moeilijke momenten in zit en daar oké bent. Ja dat kan dus....
en ik was oké,
op dat moment,
en ook het moment daarna,
en toen dacht ik, als ik dit moment( het moment daarna dus) oké ben, dan ben ik dat dus ook ná dit moment. En zo besloot ik dat ik iets zou gaan doen waar ik me nog meer oké van zou voelen.
Dus ging ik schilderen.
Maakte ik een schilderijtje af en begon ik een tweede.
En heb ik uren geslapen in de stoel tussendoor. Beetje in de tuin geplukt op de wat koelere tijden. Dikke knuffels uitgedeeld aan de kinderen, gezongen met Dochter. Grapjes gemaakt en gelachen.
Om dan `s nachts recht op in bed te zitten, met het hart in mijn keel, omdat ik bang ben dat ik iets belangrijks ben vergeten te doen. Dat was dus het moment tussen de oké's in :(

still in progress- Bibje

Hoe kan dat nou?
dat ik zo kan genieten,
kan lachen,
kan schilderen,
terwijl het zwaard van Damocles boven ons hoofd hangt?
Het kan.....
Ik ga me ook niet afvragen waarom,
en koester elk moment, dat ik me oké voel!
Nog 1 nachtje slapen.