 |
| 4 uur vanmorgen, kiekje uit het slaapkamerraam |
Het is zaterdag,
jawel, het is al 5 uur zaterdag.
Al dagen lig ik geparkeerd in bed,
eigenlijk al jaren maar nu valt het des te meer op.
Nu zou ik toch geheel en al moeten kunnen gaan ontspannen. Maar in plaats daarvan lig ik nog immer geparkeerd in bed. Met de handrem stevig aangetrokken, ook dat nog. Met mijn hoofd stevig verankerd in het kussen en mijn voeten stevig tegen het voetenbord. Er is wel wat brute kracht nodig om me van mijn plekje te krijgen. Ik lig mijn territorium, zullen we maar zeggen....en dat klinkt net zo belachelijk als het eruit ziet. Feit is gewoon dat ik nog steeds in de "vecht of vlucht"-modus staat en dat resetten verdomd lastig is. Al wat ik doe is stoelhangen, computerslapen, filmdoezelen, tuindromen en boekdommelen. En tussendoor ben ik moe, en moe en héél erg moe en eigenlijk best wel zwaar uitgeput. Ik hijg er zelfs van, als ik al wat doe wel te verstaan.
 |
| om 5 uur uit het slaapkamerraam... |
 |
| 6 uur, nog 13 minuutjes voor zonsopgang |
Ik heb voor vandaag een stuk gekozen uit de soundtrack van Pride and Prejudice 2005....deze versie vond ik vreselijk en deed het boek geen eer aan(veel te Amerikaans) maar de muziek...oooohhhh de muziek, die is prachtig. Genezend haast! Ik krijg er een brok van in mijn keel, steeds weer. Nu is daar niet veel voor nodig na bijna 3 jaar bjz terreur juist op het moment dat ik troost en omhulling nodig had na de dood van mijn beide ouders. Ik huil veel, vaak, en overal om.
Al wat ik nu nodig heb is kwasten, schrijfgerei, woorden en muziek. Troost en schoonheid. Samen met de bemoedigingen van U allen ga ik het redden. xxx
~fijn weekend~
Prachtig.
BeantwoordenVerwijderenIk wens je sterkte en een bezoekje van Klaas Vaak.
Het duurde even maar hij is gearriveerd hoor ;)
Verwijderen'breek me de jeweetwel niet open'
BeantwoordenVerwijdereneen antwoord op je vraag in je 2e alnea...
Ik kan je (uit eigen ervaring) zeggen... dat gedrag 'leerde' ik gaandeweg grotendeels af nadat wij uit onze woonplaats weggevlucht waren en verhuisden naar een locatie waarvan niemand op de oude locatie op de hoogte was...
Helaas is ook zo, na bijna 6 jaar inmiddels, dat bepaalde geuren, geluiden, dingen die in mijn blikveld komen, in mij toch nog weer dat gedrag naar boven halen. Ik heb me maar verzoend met mijn paranoia omdat ik niet langer angstig wil zijn en denken 'k kom er nooit meer vanaf'. Kortom... het vergt tijd, heel veel tijd...
Ik wens je een heel fijn weekend met alleen maar positieve emoties en een zeer rustgevende slaap!
Ik heb het gevoel gehad dat ik me aanstelde. Dat ik zeurde en nu maar eens los moest laten....het vergt tijd...best veel als ik jouw verhaal lees. ZUCHT
Verwijderenik wens jou ook sterkte , nog steeds nodig lees ik wel.
Prachtige muziek.Ik hoop dat je een beetje rust zal kunnen vinden .
BeantwoordenVerwijderenSterkte Elisabeth
Merci Elisabeth.
VerwijderenMooie muziek! Ik wens je een weekend waarin je je kunt ontspannen.
BeantwoordenVerwijderenLiefs Frederique
dankje Frederique....'t was niet gelukt, ik heb de tranen uit mijn hoofd gehuild.
VerwijderenMaar ook dat was nodig.
Hoi Bibje,
BeantwoordenVerwijderenUit eindelijk komt het wel goed, je hebt 2 geweldige kinderen en weet je ik heb ook beide ouders niet meer dat doet zèèr niet meer even naar "huis" .
En toch zijn ze er ze dragen ons en geven kracht zeggen zacht dat je er wezen mag en vooral ...je hoeft niet altijd sterk te zijn geef je over aan wat je ook voelt , laat je gevoelens de vrije loop ....dat lucht op en schept ruimte...zolang jij weet en kids dat je er zijn mag .
Fijne zondag liefs Laura xxx
Dankjewel voor je bemoediging Laura
Verwijderenxxx