Er zijn zo van die momenten dat ik blind ben voor de zegeningen die ik in mijn gezicht geworpen krijg. Ze komen dan uit onverwachte hoek, of hebben een bounce-effect, waar ik wel rekening mee moet houden, anders veranderen ze in een vloek i.p.v. een zegening.
Ik ben (door schade en schande wijs geworden) een pessimist.
Ik ben net iets te vaak goedgelovig geweest.
Heb net iets te vaak mensen het voordeel van de twijfel gegeven, terwijl mijn intuïtie iets heel anders zei. Mensen zijn meesters in maskers opzetten, je krijgt vaak helemaal niet wat je ziet. Je krijgt wat je voelt!
En ik voel dat er aardig wat mensen mooi weer spelen,
van een aarzelende lente zon tot hoogzomer,
terwijl een koude poolwinter hun hart en bedoelingen beheerst.
Het is het soort mens wat ik liever niet meer tegenkom. Maar waar hulpverlening, onderwijs en ambtenarij toch behoorlijk in vertegenwoordigd is.
Dus moet ik die smoorhete tropenzon worden,
om zo het ijs te smelten.
En daar heb ik 4 maanden voor gekregen.
Pas na de reacties van hier en op Facebook kon ik de zegen zien, die ik heb gekregen ;) .....het is zoals Colin zo mooi schreef; De volgende zitting gewoon de klap met de hamer erop.!!!!!
Gisteren kreeg Zoon ook eindelijk nieuws van de genderkliniek.
Zijn ogen lichtte op en zijn gezicht...OOOO die blik, die was goud waard!!!!!!!!!
Geluk vloeide over zijn gezicht, zijn ogen begonnen te stralen, een lach plooide om zijn mond.
Ik was zó ontroerd.
Hier doe ik het allemaal voor.
Blijf die "gouden blik" van je zoon vooral op je vizier houden, DAT is de reden waarvoor je het allemaal doet (en e.e.a. moet doorstaan)!
BeantwoordenVerwijderen