Nightporter

van Kras naar Zen
ogen dicht-Bibje 2013

Rare dag vandaag,
fietsende naar de stad moest ik de hele tijd aan mijn oma denken en waarom we elkaar al zo lang niet meer gezien hebben. Maar meer nog, waarom van haar kant totaal geen teken van leven meer kwam. Geen kaartjes met kerst en verjaardagen, gewoon niks nakkes nada. Terwijl ik wel stuur, gewoon nog altijd. Ik zat dus te griepen op de fiets over allerlei redenen, die ik bedenken kon, ik wist er genoeg. En ik voelde me erg verbolgen daarover. Geen idee waar dat zo ineens vandaag kwam. Ik zelf ben ook al jaren niet meer bij haar geweest. Natuurlijk, omdat zij niets liet horen!Dat had ik mezelf wijsgemaakt. Maar eigenlijk is het oud zeer, wat uitgesproken moet worden. Of in ieder geval losgelaten. Iets wat ik nog niet heb gedaan, dat merkte ik op de fiets wel weer. Toen ik de bocht voor het station maakte om naar de overkant te fietsen verdween de gedachte weer zo snel als hij was gekomen en ging ik op weg naar de reformzaak.



van Kras naar Zen
ogen dicht-Bibje 2013

Bij de reform de meel gehaald voor de wekelijkse broden, die ik tegenwoordig bak en toen op naar de V&D. Ik wou snuffelen op de crea-afdeling. Misschien hadden ze wel ecoline(waar ik het gisteren over had ;) of iets anders. Ik weet dat ze er  tegenwoordig grote bakken met uitverkoopspul hebben op het gebied van blanco boeken enzo. Voor mij een paradijs dus.
De ecoline kon ik niet vinden, ik keek vast verkeerd. Maar de blanco boeken wel en ik heb er dus mooi 2 meegenomen. Grote, voor 3 euro per stuk, van 8. Mooi koopje . Ik had Dochter al zo'n boek beloofd en nu heeft zij er ook eentje waarin ze kan schrijven tekenen knutselen en schilderen kan. En ik heb weer een reserve. Zo heb ik dat van de zomer ook gedaan.....
Voor dochter had ik ook multomapblaadjes, en dan geen gewone maar gele met bloemen erop, luxe dus. Een soort van mooi briefpapier met gaatjes. Van de zomer stonden we daar samen bij te zwijmelen, maar 4,50 voor 100 blaadjes was zelfs dochter te gek. Nu was het 50 cent!!!!! Zo zie je maar weer dat wachten heel erg loont.

Eenmaal in de stad bedacht ik dat ik mijn andere boodschappen daar ook maar vandaan moest halen, dan was ik er gelijk maar klaar mee! Dus op naar de AH......
En daar stond ze zomaar bij de koffiemelk te dubben welke ze mee zou nemen.
Was ze echt altijd zo klein geweest?
Ik herkende haar postuur, het is dezelfde als die van mijn moeder.
Ik ben naar haar toegelopen en heb haar aangesproken. Voelde zo raar, 4 jaar geen contact, en waarom?
Gekke is dat mijn oma heel erg in het nu leeft en dus deed of er niets aan de hand was. Iets waar mijn moeder het altijd zo moeilijk mee had. Dus we maakten een praatje, hoe is het en wat doe je nu en kom langs, kom nou langs....ik heb haar een kus op de wang gegeven, ze wordt al zo oud(86) en beloofd dat ik de eerst volgende weekend dat beide kinderen bij pappa zijn langs ga komen.
Het wordt hoog tijd!

Zweef ik nu weg op de tonen van David Silvian's stem,
welterusten....